کنار شکم و شهوت درجا نزنید!
قرآن کریم درباره آدمهای شکم پرست و شهوت ران، آیه تکان دهنده ای دارد. این آیه در سورة مبارکه یونس است و چه آیه فوق‌العاده‌ایی می‌باشد. این آیه شریفه، اهداف قرآن را بیان می‌کند. اگر کسی تا حالا به این اهداف نرسیده، ضرر سنگینی کرده است. اگر کسی به این اهداف نرسیده، به معنای آن این است كه او هنوز دارد کنار شکم و شهوت درجا می‌زند. کسی که کنار شکم و شهوت درجا بزند، نظر قرآن دربارة او این است:
وَ الَّذِینَ كَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَ یَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَ النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ
شکمی‌ها و شهوتی‌ها چون چهارپایانند؛ یعنی هیچ ترقی‌ای ندارند و دوزخ هم جایگاة آ‌ن‌هاست.(محمّد:12)
یَا أیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُم مَوْعِظَةٌ مِن رَبِّكُمْ وَ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ (یونس:57)
قرآن مجید کتاب نصیحت و کتاب موعظه است. واعظ این موعظه کیست؟ خداوند. دلسوزتر از این واعظ در عالم کیست؟ هیچ کس. این یك هدف قرآن است. من اگر اهل شنیدن موعظه نباشم، چه كسی هستم؟ حکمای الهی می‌گویند، موجودی به علاوه صفر. آیا من در این صورت، در صفر می‌مانم و یا پایین‌تر هم می‌روم؟ حکما می‌گویند، نه. پایین‌تر هم تا بی‌نهایت صفر می‌روی تا جایی که انسانی که فراری از موعظه است، این قدر پوچ می‌شود که پروردگار می‌گوید، در قیامت برای سنجش اعمال او، هیچ ترازویی برپا نمی‌کنم؛ چون او هیچ چیزی نیست.
وَ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُور: قرآن داروخانة پروردگار است و داروهای خوبی هم دارد. جایی دیگر، دارو‌هایی سالم‌تر و مؤثرتری مانند این داروخانه را ندارد. به خدا قسم، کسی که با قرآن در ارتباط باشد، چون قرآن داروست، حسود نیست؛ کسی که با قرآن در ارتباط باشد،حریص نیست؛ بخیل نیست؛ مغرور نیست، سینه به عنوان من سپر نمی‌کند؛ ریاکار نیست؛ فاسد نیست؛ ظالم نیست. مگر می‌شود آدمی آیات قرآن مجید را در کشور وجودش وارد کند و در این کشور این همه حیوان درنده مثل: حرص، حسد، بخل و کینه، باز هم آن جا بمانند و جا خوش کنند.
پس وقتی آدم با قرآن معالجه بشود؛ در عمرش به کسی شری نمی‌رساند و از سود رساندن هم دریغ نمی‌ورزد: الْخَیْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ ( دیلمی، إرشاد القلوب إلى الصواب، ج1، ص198)
اگر این گونه باشد: وَ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ، قرآن حق دارد كه دربارة خود چنین بگوید كه دارو است.
وَ هُدىً : و قرآن کریم راه خداست؛ یعنی غیر قرآن و معلمین واقعی قرآن که پیغمبر و اهل‌بیتند، کج‌راهه است؛ ضلالت، گمراهی و انحراف است . پس وقتی من موعظة قرآن را گوش دادم، مَوْعِظَةٌ مِن رَبِّكُمْ وَ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً ، و وقتی که با داروی قرآن کریم معالجه شدم و وقتی در راه خدا افتادم، قرآن چنین می‌شود: وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ، و من غرق رحمت الله می‌شوم.
برگرفته از سخنان استاد شیخ حسین انصاریان
تنظیم برای تبیان: شکوری
