تبیان، دستیار زندگی
به مناسبت نزدیک شدن به زمان برگزاری یکی از پروژه های بین المللی سال جهانی نجوم، تحت عنوان «شب های گالیله ای»، سال شماری نجومی از 14500 سال پیش از میلاد تا سال 3001 میلادی تهیه شده است که سیر تغییر و تحول علم نجوم را به طور مختصر و مفید
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

سال شمار نجوم (1)

به مناسبت نزدیک شدن به زمان برگزاری یکی از پروژه های بین المللی سال جهانی نجوم، تحت عنوان «شب های   گالیله ای»، سال شماری نجومی از 14500 سال پیش از میلاد تا سال 3001 میلادی تهیه شده است که سیر تغییر و تحول علم نجوم را به طور مختصر و مفید نمایش می دهد.

بخش اول این سال شمار را در زیر مشاهده می کنید و بخش دوم آن فردا در قسمت نجوم سایت تبیان قرار خواهد گرفت.

اهرام مصر

14500 پ.م

3000پ.م

2485پ.م

2354پ.م

فرانسه: دیوار نگاره های غار لاسکو بر اساس برخی نظریات،نمایش دهنده صور فلکی هستند.

سومری ها نخستین فهرست ستاره ای را تهیه و برای نخستین بار، صور فلکی دایره البروج را نام گذاری کردند.

اهرام بزرگ مصر در راستای جهت های اصلی بنا نهاده شدند که احتمالا کاربردهای رصدی نیز داشته اند.

نخستین بانوی منجم شناخته شده در بابل زندگی و فعالیت داشت.

استون هنج

2000پ.م

1900پ.م

650  پ.م

600  پ.م

در کهن ترین منبع بابلی که به دست آمده، به رصد ماه گرفتگی اشاره شده است.

انگلستان: ساخت استون هنج از سال 3100 تا 1500 پ.م به طول انجامید. این بنا نیز کاربرد نجومی فراوانی داشته است.

جدول ستاره ای از کتابخانه آشور بانیپال، آخرین پادشاه آشور به دست آمده است.

تالس برای اولین بار بیان کرد که می توان برای درک عالم از قانون های ساده استفاده کرد. او فرض کرد که زمین روی اقیانوس پهناوری شناور است.

بطلمیوس

580  پ.م

523  پ.م

340  پ.م

150  پ.م

یونان: آناکسیماندر فرضیه استوانه ای و مجرد بودن زمین در فضا را داد و گفت ستاره ها روی کره کریستالی قرار دارند.

بابل : شواهد نوشته شده ای از دایره البروج و تقسیم آن به 12برج به دست آمد.

ارسطو اصل حرکات دایروی را در نجوم، به طور رسمی اعلام کرد.

بطلمیوس دستگاه محاسباتی خودش را برای محاسبه مکان اجرام سماوی در سماوات توسعه داد. او فهرستی ستاره ای، شامل بیش از یک هزار ستاره را نوشت.

ابن هیثم

800

میلادی

903 میلادی

970 میلادی

1021 میلادی

محمد بن جابر بن سنان البتانی دریافت که خروج از مرکز مسیر خورشید در حال تغییر است. در دانش مدرن این به معنای حرکت بیضوی زمین به دور خورشید است.

صوفی رازی نخستین کسی بود که کهکشان آندرومدا و ابر ماژلانی بزرگ را به عنوان اجرام غیر ستاره ای ثبت کرد.

ابوالوفا بوزجانی، دانشمند ایرانی، سنگ بنای مثلثات را قرار داد که کمک بسیاری به محاسبات نجومی کرد.

ابن هیثم برای نخستین بار ریاضیات نجومی را با فیزیک به هم آمیخت. او پایه گذار علم اپتیک به شمار می رود.

گالیله

1259 میلادی

1582 میلادی

1600 میلادی

1609 میلادی

خواجه نصرالدین طوسی رصدخانه مراغه را در ایران بنا نهاد. وی علاوه بر تالیف زیج ایلخانی برای رفع مشکل مدل سیاره ای از روشی به نام جفت طوسی استفاده کرد.

پاپ گریگوری سیزدهم، تقویمش را معرفی کرد که همچنان تقویم میلادی رسمی جهان است و پس از تقویم جلالی ایرانی دقیق ترین تقویم است.

واتیکان: کلیسای کاتولیک جوردانو برونو را به دلیل اعتقاد به نظریه خورشید مرکزی در میدان شهر سوزاند.

ایتالیا: گالیله تلسکوپی برای خود ساخت و رصدهای تاریخ ساز خود را آغاز کرد.

کتاب پرینسیپا

1619 میلادی

1668 میلادی

1671

میلادی

1687 میلادی

آلمان: کپلر قوانین حرکات سیاره ای خود را منتشر کرد.

انگلستان: نیوتن نخستین تلسکوپ بازتابی را اختراع کرد.

رصدخانه پاریس، اولین رصدخانه اپتیکی جهان گشایش یافت.

نیوتن کتاب پرینسیپا را منتشر کرد. وی در این کتاب درباره نظریه گرانش خود نوشت.

سرس

1781 میلادی

1801 میلادی

1846 میلادی

1887 میلادی

فرانسه: شارل مسیه، فهرست اجرام سحابی وار مسیه را منتشر کرد.

ایتالیا: پیاتزی نخستین سیارک را به نام سرس کشف کرد. سرس از سال 2006 یک سیاره کوتوله شناخته می شود.

گیل و همکارانش سیاره نپتون را کشف کردند.

نخستین تصویر عکاسی ژرف آسمان گرفته شد.

منبع:

ضمیمه سیب روزنامه جام جم شماره 82

تهیه و تنظیم برای تبیان:

اربابی فر