بارگاه قدس

هر كس كه با جلال تو عهدی جمیل بست

پیوسته دل به ذكر خوش «یا جلیل» بست

هر زائـری كـه پـای ضریـحت دخـیل بـست

بــال دعـــا بــه بــال و پــر جـبـرئیل بست

ایـنـجـا فــرشـتـگـان خــدا بـــال مـی‌زنـنـد

مُـــهـر تو را به نامـــه اعمــال مــی‌زنـنـد

ای آن‌كــه نـیـسـت از تو كسی سرفرازتـر

خـــوش‌خــوتــر و كــریــم‌تـر و چاره‌سازتر

نـشنـیـده‌ایـم از تــــو در خــانـــه بــازتــــر

پـیـدا نــمی‌شود ز تـــو مــهــمــان نوازتر

شـرمــنــده‌ایـــم از تــو و مهمان نوازی‌ات

ای شهـــره زمـین و زمان چاره سازی‌ات

ای آسـتــان تـــو حــــرم كــبــریــا شــده

وی خــاك آســتــانــه تــو مــاسـوا شده

ای فرش آستانـه تـــو شــهـــپــر مـــلـك

وی خــاك راه تــو بــه نــظــر كیمیا شده

ای كــعــبــه امــیـــد خلــایـق كه درگهت

رشك مــنی و مـروه ز لطف و صفا شده

ای زائر حـریــم تـــو در بـــارگـــاه قـــدس

مشمول فـیض و رحمت بی منتها شده

ای در تـــو مـــات چــشــم خدابـینِ اولیا

آیــیــنـــه تــمـــام نـــمــای خــدا شده

معصومه شفیعه تویی اِشـفـعـی لـنـــا

ای شهره در شفاعـت اهــل بــلا شده

گویم مدیح تو كه ز لـــطف تــو تـــاكنــون

بر روی مــن هــزار درِ بــسـتـه وا شده

گلهـــای طــبــع من زنســیــم عـنـایتت

خرم شـده، شكفـتـه شده، دل‌ربا شده

تا بارگاه تـو حــــرم اهــــل‌بــیــــت بـــاد

مـا را اگـر غـمـی است غم اهل‌بیت باد