راه حل اسلامی برای افغانستان

پس از هشت سال حضور نظامی آمریكا در افغانستان كه یك گذرگاه استراتژیك در داخل آسیاست، این كشور هنوز یك منطقه جنگی خطرناك محسوب می‌شود. شورشیان اخیرا به دو پایگاه نظامی آمریكا در طول مرز پاكستان حمله كردند."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه‌ی كریستین ساینس مانیتور با انتشار مطلب فوق در گزارشی آورده است: كمك به افغانستان برای ایستادن بر روی پاها‌ی خود - كه یك ضرورت برای كشورهای منطقه و غرب است - امری است كه ممكن به چندین دهه زمان نیاز داشته باشد. از طرفی روشن و پر واضح است كه غرب نمی‌تواند این امر را محقق سازد.

این روزنامه می‌افزاید: اگرچه نیروهای اشغالگر تحت امر غرب در افغانستان، بیشترین میزان ثبات و پیشرفت را در طول سه دهه اخیر در این كشور برقرار كرده‌اند؛ اما حضور بیشتر نیروهای ائتلافی تحت امر آمریكا، آتش شورش‌های بومی را شعله‌ورتر خواهد كرد و همچنین تروریسم فراملیتی را تداوم می‌بخشد و مانع بازگشت پناهندگان افغان به روستا‌های خود می‌شود.

حضور آمریكا هم‌چنین مانع فعالیت خطوط لوله انرژی بالقوه در این كشور است. از همه مهمتر مانع برقراری یك صلح دایم در افغانستان خواهد بود.

در ادامه می‌خوانیم: در حال حاضر طالبان با شورش‌های تحت امر خود میدان را در دست گرفته و تلفات غرب افزایش یافته است. حملات چند هفته اخیر، مرگبار‌ترین آنها از سال گذشته است و منجر به كشته شدن هشت سرباز آمریكایی و چهار افسر امنیتی افغان شده است. راه‌حل پنتاگون انجام عملیات‌های ضد شورش‌ پر هزینه است كه بیشتر شامل ملیت‌سازی می‌شود تا جنگ. اما این اقدام با تحولات داخلی هماهنگ نیست.

این روزنامه می‌افزاید: اكثریت آمریكایی‌ها به ویژه دموكرات‌ها، مخالف حضور آمریكا در افغانستان هستند. آنها تمایل دارند ارتباط اندكی بین افغانستان و امنیت خود قائل شوند. مخالفت با حضور در افغانستان حتی در میان سایر كشورهای عضو ناتو شدید‌تر است. از طرفی شركای حاضر در نیرو‌های ائتلاف تحت امر آمریكا نیز تقریبا خسته‌اند.

ساینس مانیتور می‌نویسد: با این وجود، خروج شتاب‌زده غرب از افغانستان، یك خلاء بزرگ در این كشور ایجاد خواهد كرد. افغانستان مملو از شكاف‌های قبیله‌یی و نژادی است. تنها موفقیت دولت این كشور برگزاری انتخاباتی مخدوش است كه در آن توانسته به نفع خود تقلب كند. ارتش و پلیس ملی تا رسیدن به شرایطی كه بتوانند امنیت كشور خود را تامین كنند، سال‌ها فاصله دارند. سایر نهاد‌های دولتی از كمبود منابع انسانی و مالی رنج می‌برند و بدون كمك خارجی نمی‌توانند وارد عمل شوند.

این روزنامه در بخش دیگری آورده است: به منظور جلوگیری از وابستگی بیشتر افغانستان به كمك‌ مالی بین‌المللی برای توسعه و امنیت، سربازان آمریكایی و غربی باید خاك افغانستان را ترك نمایند؛ اما در عین حال سربازان نمی‌توانند بدون پر كردن خلاء موجود، از افغانستان خارج شوند.

راه‌حل چیست؟

نویسنده این مطلب با طرح این پرسش نوشته است: در پاسخ باید گفت كه كشورهای مسلمان و منطقه باید خلاء مذكور را پر كنند. اكثر شورش‌ها در افغانستان علیه نیروهای غیر مسلمان در این كشور مسلمان به وقوع می‌پیوندند. به عنوان مثال، در بیانیه‌های طالبان نیروهای ائتلاف تحت امر آمریكا به عنوان صلیبیون معرفی می‌شوند و آن‌ها را همانند مهاجمان پیشین می‌پندارند. حساسیت نسبت به حضور غیر مسلمانان در این سرزمین‌، انگیزه مشتركی به شورشیان افغان و القاعده می‌دهد؛ القاعده‌ای كه به طور مستقیم آمریكا را در داخل و از خارج تهدید می‌كند.

نگارنده می‌افزاید:‌ سازمان كنفرانس اسلامی كه بیش از 40 كشور مسلمان در آن حضور دارند، باید یك گروه ویژه برای افغانستان تشكیل دهد و كشور‌هایی مانند ایران، پاكستان، عربستان و تركیه رهبری آن را بر عهده گیرند. این گروه یك ائتلاف از كشور‌های مسلمان را رهبری خواهد كرد كه مسوول تحولات سیاسی، اقدامات آشتی جویانه، حفاظت از صلح، تحولات اقتصادی و ظرفیت‌ سازی دولتی در افغانستان خواهد بود.

این روزنامه ادامه می‌دهد: كشورهای مسلمان ثروتمند مانند مالزی، قطر و امارات متحده عربی می‌توانند هزینه‌های تشكیل این گروه را تقبل كنند. با توجه به روابط مشكل‌دار افغانستان با همسایگانش، حافظان صلح می‌توانند از طریق كشورهای مسلمان غیر همسایه‌ مانند بنگلادش، مصر، اندونزی، اردن و تركیه وارد افغانستان شوند. بسیاری از این كشور‌ها تجربیات با ارزشی دارند كه می‌توانند ارایه دهند. به عنوان مثال، بنگلادش یكی از كشورهای اصلی شركت كننده در اعزام نیرو به ماموریت‌های حافظ صلح سازمان ملل است. تركیه (عضو ناتو) و امارات متحده عربی نیز هم اكنون در افغانستان حضور فیزیكی دارند. حفاظت از صلح در افغانستان ادامه طبیعی ماموریت‌های خارجی آنها خواهد بود.

در ادامه می‌خوانیم: اعضای ناتو و سازمان همكاری شانگهای نیز می‌توانند در ارایه كمك‌های مالی به این طرح شركت نمایند؛ اما حضور نظامی فقط باید به حضور نیروهای نظامی مسلمان ختم شود. مصر، تركیه و پاكستان دارای پیشرفته‌ترین بروكراسی و ارتش در میان كشورهای مسلمان هستند. آنها می‌توانند به آموزش سرویس‌های غیر نظامی خارجی و امنیتی افغانستان كمك كنند. این طرح باعث خواهد شد كشور‌هایی مانند مصر و تركیه این فرصت را پیدا كنند كه نقش رهبری منطقه‌ای سابق خود را احیا نمایند. این طرح هم چنین سكویی را برای كشورهای رقیب ایران و عربستان فراهم خواهد آورد تا به طور سازنده، مشكلات و دغدغه‌های متوجه امنیت و منافع خود را حل كنند.

این روزنامه می‌افزاید: شماری از سازمان‌های بین‌المللی مانند بانك توسعه اسلامی و صندوق‌ بین‌المللی پول و بانك جهانی باید به بازسازی‌ اقتصاد افغانستان ادامه دهند. این طرح می‌تواند از طریق خانواده سلطنتی عربستان و یا ارتش پاكستان در اختیار ملاعمر، رهبر طالبان قرار گیرد. ملا عمر از طریق سخنگویان خود اعلام نموده كه مایل به مذاكره با دولت كابل است؛ اما در چارچوب خروج نیرو‌های ائتلاف تحت امر آمریكا از افغانستان. نمایندگان آنها و فرماندهان شبه نظامی منطقه‌ای می‌توانند به طور گسترده در صحنه سیاسی افغانستان حضور یابند و رهبران قبیله‌ای نیز در لوئی جرگه‌ها و یا شور‌ا‌های منطقه‌ای حضور یابند.

در بخش پایانی گزارش روزنامه كریستین ساینس مانیتور می‌خوانیم: از طرفی همزمان با خروج نیروهای غربی از افغانستان، باید یك دولت ائتلافی موقت در كابل تشكیل شود. در زمان روی كار بودن این دولت، آمریكا و پاكستان باید به عملیات‌ خود برای نابود كردن نیروهای افراطی خارجی حاضر در مرز افغانستان-پاكستان ادامه دهند. حضور مسلمانان در افغانستان برای برقراری صلح و ثبات منجر به ایجاد شكاف میان شورشیان افغان و افراطیون خارجی مانند القاعده می‌شود. گروهی كه حذف آن‌ها هدف اصلی دولت اوباما در منطقه است. در نهایت، زمانی كه كشور‌های مسلمان برای ایجاد ثبات در افغانستان قیام كنند، ضربه‌ای سنگین به القاعده وارد خواهد شد.

منبع: ایسنا