دو خواهر نسخه بدلی فیلمی نه چندان جذاب

سینما در دوران حیات خود همواره با سوژه های محدودی روبرو بوده و سوژه های یادشده با تغییراتی اندک در بسته بندی نو و جذاب به مخاطب عرضه می شود؛اما در این میان موضوعاتی وجود دارد که بیش از دیگران مورد توجه قرار گرفته و نسخه های زیادی براساس آن ساخته شده است.

سوژه دوقلوها سالهاست که در سینمای جهان مورد استفاده قرار گرفته و همچنان طرفداران خاص خود را نیز دارد.

در سینمای ایران نمونه هایی همچون خواهران غریب اثر(کیومرث پوراحمد) و دو نیمه سیب به کارگردانی کیانوش عیاری با استفاده از این فرمول قدیمی ساخته شده و در زمان خود بسیار مورد استقبال تماشاگران نیز قرار گرفت.

این دو فیلم نشان می دهد که هنوز تماشاگر وطنی نسبت به این سوژه سمپاتی داشته و می توان با ترکیب آن با داستانی تماشاگر پسند ،به فروشی فوق العاده دست یافت. این کار را محمد بانکی (تهیه کننده و کارگردان دو خواهر) انجام داده و ماجراهای کلاه برداری جوانی زیرک و خوش چهره را با داستان دو خواهر ثروتمند ترکیب کرده و معجونی تماشاگر پسند را به وجود آورده است.

کپی برداری از فیلم های موفق خارجی هم چیز جدیدی نیست که به عنوان نمونه مو به مو بازسازی شده می توان به فیلم عیالوار ساخته پرویز صبری براساس فیلم تنها در خانه ساخته کریس کلمبوس اشاره نمود.

اما همین تماشاگر آسان پسند امروزی دیگر شباهتی با تماشاگر دور از جریان سینمای جهان بیست سال پیش نداشته و قادر به تشخیص کپی از اصل می باشد.

بانکی برای نگارش فیلمنامه اش زحمت زیادی به خود نداده و تنها با تهیه کپی فیلم دو تا هم زیاده(two much) ساخته فرناندو تروبا به این مهم دست یافته است!

این فیلم نه چندان شناخته شده که در اواخر دهه 1990 ساخته شده،داستان کلاه بردار جوانی با بازی انتونیو باندراس است که از روی آگهی های ترحیم نشانی متوفی را پیدا کرده و با یک تابلوی نقاشی به سراغشان رفته و آنها را تلکه می کند.در یکی از این کلاه برداری ها وی با دو خواهر آشنا شده و به یکی از آنها علاقه مند می شود و ...

حال می رسیم به فیلم دو خواهر که متاسفانه کار را از اقتباس گذرانده و به بازسازی نما به نما روی آورده و جالب اینکه در تیتراژ فیلم نیز اثری از این موضوع به چشم نمی خورد!

تصادف اتومبیل مینا با امیر به شکل غریبی به فیلم two much شباهت داشته و رنگ تیره لباس الناز شاکر دوست و ماشین کروکی گلزار نعل به نعل و بدون سر سوزن تغییری مانند فیلم فوق بازسازی شده است!باندراس در این فیلم با موهای بلند ظاهر شده و با بستن پشت موها و باز کردنش دو شخصیت متفاوت را خلق کرده که به باور تماشاگر می نشیند.

در دو خواهر نیز گلزار از همین ترفند استفاده کرده و نهایت تلاشش را کرده تا باندراسی وطنی را خلق کند؛اما به هزار و یک دلیل نتوانسته چرا که نویسنده و کارگردان از شوق به دست آوردن فیلمنامه ای برای فروش، دیگر به روابط گرم و جذاب کاراکترهای فیلم two much توجه نکرده و مثلث گلزار،کریمی و شاکر دوست را برای رکورد شکنی کافی دانسته است .جالب اینکه در حرکتی ساختارشکنانه ،به جای دنی آیلوی میانسال از حامد کمیلی جوان بهره گرفته و گیشه اش را تسکین نموده است.

مشکل بزرگ این فیلم که به سادگی فیلمی هالیوودی را کپی کرده ،بازیگری است به نام گلزار.وی در طی دوازده سال کار حرفه ای در سینما هنوز با مفاهیم اولیه این رشته مشکل داشته و متاسفانه قادر به حل آن هم نمی باشد.باندراس هیچگاه بازیگر کمدی نبوده و حتی فیزیک این سبک را هم ندارد.اما در این فیلم با اندک تغییراتی در میمیک چهره و زبان بدنش، کلاه برداری با مزه و زیرک را خلق کرده که هر تماشاگری از هر جای دنیا باورش می کند.اما گلزار با بازی سرد و بی روحش با لبخندهای همیشگی اش ،کاراکتر متفاوتی را خلق نکرده و تنها نام دیگری را به کارنامه کم مایه سینمایی اش اضافه کرده است.

در بخش هایی از فیلم اصلی بخشی از جذابیت های داستان به هول و ولای باندراس برای لو نرفتن باز می گردد که این امر در دو خواهر و بازی خشک و عصا قورت داده گلزار دیده نمی شود!

نظیر چنین اتفاقاتی در بازی دو ضلع دیگر مثلث گیشه(کریمی و شاکر دوست )هم دیده می شود به ویژه کریمی که کاراکتر مهسا را به کلیشه ای ترین شکل ممکن به تصویر کشیده و در قیاس با نمونه غیر ایرانی اش یعنی داریل هانا فوق العاده ضعیف است.بازی نیکی کریمی در چنین فیلمی با توجه به سخت گیری های وی در ال های اخیر بسیار تعجب برانگیز بوده و جز دستمزد بالا دلیل چندانی نمی تواند داشته باشد!

در سال های گذشته در سیاست های معاونت سینمایی در بخش تولید بندی وجود داشت مبنی بر توقیف فیلمی که بازسازی کاری غیر ایرانی بود.در اواسط دهه 1370 فیلم قرمز ساخته فریدون جیرانی با چنین مشکلی مواجه شد و تشابهات آن با فیلم ماتیک دردسرساز شد که با رایزنی های تهیه کننده و عدم اثبات ادعای مذکور، مشکل حل شد و فیلم نیز مورد اقبال عموم قرار گرفت.

حال تکلیف با فیلمی چون دو خواهر که کپی نعل به نعل فیلمی هالیوودی است، چیست و اینکه آیا قانون یاد شده تنها در دهه 1370 اعتبار داشته و اکنون از درجه اعتبار ساقط شده است؟

منبع : ایرنا

تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی