شیطان پیشانی او را بوسید!

والّذین اذا فعلوا فاحشة او ظلموا أنفسهم ذكروا اللّه فاستغفروا لذنوبهم و من یغفر الذّنوب الّا اللّه…

پرهیزكاران كسانی هستند كه هرگاه مرتكب گناه و كار زشتی شدند یا به نفس خود ستم كردند، به یاد خدا می افتند، برای گناهان خود طلب آمرزش می كنند و (می دانند) جز خدا هیچ كس نمیتواند گناهان خلق را بیامرزد.(سورە آل عمران،آیە135)

وقتی آیه فوق نازل شد، شیطان نگران شد و به فراز یكی از كوههای بلند مكه رفت و با صدایی بلند فریاد زد و یاران و فرزندان خود را طلبید.

تمام آنان به دور او اجتماع كردند و علت ناراحتی و دعوت او را پرسیدند.

گفت: خداوند چنین آیه ای بر پیامبر نازل كرده و به مردم گناهكار وعده داده است كه به وسیلە توبه گناهانشان را بیامرزد. در نتیجه تمام زحمات ما به هدر می رود.

شما را دعوت كردم تا بدانم كیست كه در برابر آن چاره اندیشی كند؟!

یكی از آنان گفت: با دعوت انسان به گناههای متنوع اثر این آیه را خنثی می كنیم.

ابلیس گفت: ما نمیتوانیم در این كار كاملاً موفق شویم.

هر كس پیشنهادی داد، اما شیطان همه را رد كرد و نپذیرفت.

بعد از مشورت فراوان شیطان، كهنه كاری به نام «وسواس خناس» پیش آمد و گفت: این مشكل را من حل میكنم.

شیطان گفت: چگونه؟!

خنّاس گفت: انسان را با وعده های شیرین و آرزوهای طولانی به گناه آلوده می­كنم، پس استغفار، توبه و بازگشت به سوی خدا را از یاد آنان می برم.

شیطان این پیشنهاد را با خوشحالی پذیرفت و او را در آغوش كشید و پیشانی او را بوسید و گفت: «این مأموریت را تا پایان دنیا به تو واگذار كردم ».

منبع: مجله بشارت، شماره71