فضیلتى از على بن ابیطالب(ع)

در تواریخ اهل سنت و دانشمندان شیعه با اختلاف اندكى مذكور است كه چون قرارداد حدیبیه به امضا رسید سهیل بن عمرو و جمعى از مشركین به نزد رسول خدا(ص)آمده گفتند:

- جمعى از بردگان و كوته فكران ما در این مدت پیش تو آمده‏اند آنها را به ما بازگردان!

در اینجا بود كه رسول خدا(ص)غضبناك شد بدانسان كه چهره‏اش سرخ گردید و فرمود: «لتنتهن یا قریش او لیبعثن الله علیكم رجلا امتحن الله قلبه للایمان یضرب رقابكم و انتم خارجون عن الدین‏».

[ اى گروه قریش(از این لجاجت)دست‏بدارید و یا آنكه خداوند مردى كه دلش را به ایمان آزموده است ‏بر شما بگمارد تا گردنهاى شما را در وقتى كه از دین بیرون هستید بزند! ]

ابو بكر گفت: اى رسول خدا منظورت من هستم؟ فرمود: نه

عمر گفت: من هستم؟ فرمود: نه، «و لكنه خاصف النعل‏» بلكه او كسى است كه نعلین مرا وصله مى‏زند.

در آن وقت على(ع) مشغول دوختن نعلین پیغمبر بود!