گزارشی از جنگ حمراء الاسد

یك روز پس از بازگشت پیامبر(ص) و یارانش از جنگ "احد" به مدینه منوره، رسول خدا(ص) به یارانش دستور داد، آن هایی كه در جنگ احد حاضر بودند، لباس رزم بپوشند و آماده حركت برای غزوه دیگر باشند.

با شكست سنگین مسلمانان در جنگ احد، به دست كفار و مشركان قریش، احتمال جرئت و جسارت سایر دشمنان اسلام و شبیخون آنان به مدینه، فراوان بود و همین امر، روحیه مسلمانان را تضعیف و روحیه دشمنان را تقویت كرده بود. ولی پیامبر اكرم(ص) با كاردانی و دور اندیشی ذاتی و خدادادی خویش، در صدد پیش گیری از تهاجم های احتمالی دشمن برآمد.

با این كه بسیاری از مسلمانان مبارز و یاران پیامبر(ص) و خود آن حضرت، در جنگ احد، آسیب های زیادی دیده و به شدت زخمی و افتاده و تازه به مداوای زخم های خویش پرداخته بودند، پیامبر(ص)، آنان را به نبرد دیگری فراخواند و دستور داد تنها آن هایی كه در احد شركت داشتند، در این نبرد حاضر شوند و از پذیرفتن سایر مسلمانان و هم پیمانان آن ها خودداری كرد.

آن حضرت، سپاه خویش را آماده و تجهیز و به تعقیب مشركان مكه پرداخت، تا آنان را بیابد و انتقام نبرد احد را از آنان بگیرد.

پیامبر(ص) تا سرزمین "حمراء الاسد" پیش رفت، ولی به مشركان دست نیافت و خبر تعقیب پیامبر(ص) به اطلاع آنان رسید و از شدت ترس و رعب انتقام مسلمانان، بر رفتن خود شتاب كرده و هر چه سریعتر از مدینه دور شده و به مكه معظمه بازگشتند.

پیامبر(ص) بدون دستیابی به دشمن، به مدینه مراجعه نمود، ولی به هدف مورد نظرش رسیده بود و آن عبارت بود از ایجاد رعب و وحشت در میان مشركان قریش و تقویت روحیه رزمندگان مسلمان و توجه و تنبه به سایر دشمنان اسلام.

به گفته واقدی، این غزوه از هشتم شوال، در سی و دومین ماه حضور پیامبر(ص) در مدینه، آغاز شد و رفت و بازگشت آن حضرت به مدت پنج روز به درازا كشید.

ولی، ابن حبیب بغدادی، تاریخ آغاز غزوه "حمراء الاسد" را شانزدهم شوال، ذكر كرده است.

تنظیم شده توسط موسوی

بخش دین و اندیشه تبیان