به مناسبت تولد ژان رنوار

ژان رنوار، متولد 15 سپتامبر(24 شهریور) 1894، فرزند اگوست رنوار نقاش، در آغاز كارش تحت تاثیر ”‌چاپلین” و ”ماژوخینت" بود. آرمان‌های ”امپرسیونیستی” پیشروها در تكنیك و تصاویر نخستین فیلم “رنوار” به نام ”دختر آب،1924” بازتاب یافت. از آن معروف‌تر فیلم ”دختر كوچولوی كبریت فروش، 1928” است كه در حقیقت قصه شاعرانه و عروسكی ”آندرسن” است كه در دنیای دكورهای مصنوعی به فیلم درآمده است. درهر دو فیلم، نقش‌آفرین اصلی ” كاترین هسینگ” همسر “رنوار” است.

به گزارش گروه تحقیق هنری ایسنا، فیلم ”نانا، 1926” كه براساس رمان ”امیل زولا” ساخته شد، امكانات مالی رنوار را به پایان برد، سپس ناچار شد خود را در نگاه تولیدكنندگان ارزیابی كند و تعدادی فیلم‌های كم‌اهمیت‌تر مثل ” ما نوزاد را پاك می كنیم، 1931” تولید كرد كه نخستین فیلم ناطق ”رنوار” شناخته می‌شود.

اما رنوار برای نخستین بار در فیلم ”ماده سگ، 1831” توانست فیلمی بر شالوده‌ی آرزوهای خود بسازد كه بعدها از این نوع فیلم به عنوان فیلم سیاه نام برده شد.

رنوار بعدها فیلم‌های ”شب چهارراه، 1932” ، ”مادام بورانی،1934” و ”بودو نجات یافته از آب،1932” را كارگردانی كرد.

فیلم‌های رنوار، تنها نمایشگر تعهد اجتماعی او نیستند، بلكه همچنین نگاهی دارند به روابط اجتماعی.این فیلم‌ها رویداد و تعارض‌هایی را از زمان خودشان به نمایش می‌گذارند و در شكل كلی خود، با آن كه جنبه‌های شخصی ومستقل دارند، برخوردار از حساسیت اند و اغلب امپرسیونیستی به شمار می‌روند و در آثار رنوار هیچ گاه به واقعیت‌ها از دیدگاه ذهنی نگریسته نمی‌شود.

از مهمترین آثار رنوار می‌توان به ” توهم بزرگ،1937” كه در آن ”ژاك بك” دستیار رنوار بوده است و ”قاعده بازی 1939،” اشاره كرد.

رنوار پس از یك فیلم نیمه تمام ایتالیایی به نام ”توسكا،1940” عازم آمریكا گردید اما آثار موفقی در آنجا كارگردانی نكرد او بعدها به فرانسه برگشت؛ آخرین فیلم‌های وی بازتاب چندان روشنی نسبت به آثار پیش از جنگ او نداشتند. رنوار در 1979 در فرانسه درگذشت.

اعتراض رادیوی واتیكان به برترین فیلم جشنواره‌ی ونیز

رادیوی واتیكان نیز به جمع مخالفین فیلم «خواهران ماگدالن» برنده‌ی تندیس شیر طلایی بهترین فیلم جشنواره‌ی ونیز پیوست .

به گزارش ایسنا، این فیلم كه آزار و اذیت دختران جوان توسط راهبه‌های دیر را به تصویر می‌كشد، پیش از این از سوی جامعه‌ی كاتولیك به شدت مورد مخالفت قرار گرفت.

براساس گزارش شبكه‌ی خبری بی‌بی‌سی، «پیتر مولن» كارگردان این فیلم معتقد است كلیسا باید با پیشینه‌ی خود و رفتار نادرست راهبه‌ها با دختران ایرلندی آشنا شود .

پاپ در سخنرانی‌ای كه از طریق رادیوی واتیكان پخش شد گفت:" روایت این فیلم از اساس باطل است و هیات داوران فیلم ونیز با انتخاب این فیلم به عنوان فیلم برتر به اشتباهترین تصمیم خود دست زده‌اند."

این در حالی است كه «مولن» داستان این فیلم را داستانی حقیقی خوانده است كه هیچ ربطی به رویا ندارد.

رادیوی واتیكان، نیز در بیانیه‌ای اعلام كرده است: اهدای جایزه‌ به فیلم «خواهران ماگدالن» توهین بزرگی به كلیسای كاتولیك است.

«‌اوسرواتور رومانو» روزنامه‌ی واتیكان نیز این فیلم را یك فیلم تحریك كننده خوانده است«مولن» نیز در جواب گفته است، من این فیلم را بعد از تماشای یك فیلم مستند از کسانی كه توسط راهبه‌ها مورد آزار و اذیت روحی و جسمی قرار گرفته‌بودند، ساختم.

«مولن» اولین بار با بازیگری درفیلم «اسم من جو است» به كارگردانی «‌كن لوچ» به شهرت رسید، این فیلم در فستیوال فیلم كن در سال 1998 برنده‌ی جایزه‌ی برترین هنرپیشه شد .

جشنواره‌ی فلیم توكیو، تعداد فیلم‌های بین‌المللی خود را افزایش می‌دهد

پانزدهمین جشنواره‌ی فیلم بین‌المللی توكیو كه از روز 4 لغایت 13 آبان برگزار می‌شود، در كنار افزایش تعداد فلیم‌های ژاپنی بر لیست میهمانان هالیوودی خود نیز افزوده است.

به گزارش ایسنا، سازمان دهند‌گان این فستیوال در كنار جشن پانزدهمین سالگرد افتتاح این جشنو‌اره به منظور پذیرش فیلم‌های بین‌المللی در برنامه‌ی خود تغییراتی داده‌اند.

بر اساس گزارش منابع خبری اینترنتی، این جشنواره اخیرا به دلیل پذیرش فیلم‌های هالیوودی بسیاری همچون «شرك» و «امپراطوری گمشده» و هم‌چنین ناحیه‌ای كردن جشنواره به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.

اولین فیلم این جشنواره «گزارش اقلیت» به كارگردانی «استیون اسپیلبرگ» و هنرپیشه‌گی «تام كروز» و فیلم اختتامیه آن نیز «زمانی كه آخرین شیشه كشیده شود» به كارگردانی «یوجیرو تاكیتا» كارگردان محبوب ژاپنی خواهد بود.

«میشییاسو كاوایوچی» مدیر این جشنواره در یك كنفرانس خبری گفت: بعد از گذشت هفت سال ما بار دیگر فیلم اختتامیه جشنواره را به یك فیلم ژاپنی اختصاص دادیم. اما امسال در خارج از بخش مسابقه نیز فیلم‌های ژاپنی بسیاری را به نمایش می‌گذاریم.

این فستیوال 15 فیلم را برای بخش مسابقهی جایزه 83 هزار دلاری «grand prix» و 16 هزار دلاری جایزه‌ی هیات داوران انتخاب كرده‌اند.

در میان فیلم‌های این مسابقه فیلم‌های «آنجلا» به كارگردانی «روبرتا تور»، «عبور از دروازه‌ی آبی» به كارگردانی «یی چین ین»، «بال‌های شكسته» به كارگردانی «نیر برگمن»، «شهر خدا» به كارگردانی «فرناندو میرلز»، «گم‌شده‌ایی در عراق» به كارگردانی «بهمن قبادی»، «مسخ» به كارگردانی «والری فوكین»، «سرزمین موعود» به كارگردانی «جیسون زنوپولوس»، «بد و بیراه» به كارگردانی «كارلو رولا»، «سایر پوست‌ها» به كارگردانی «كریس آیر»، «عاشقان آسمان» به كارگردانی «جیانگ كوئیمین»، «پرچم» به كارگردانی «نان آشناس»، «پرنده‌ی بادی» به كارگردانی «اینوكا ساتیانگاتی» است. سه فیلم دیگر شركت كننده در این مسابقه روز سی‌ام سپتامبر اعلام می‌شود.

«لوك بسون» رییس هیات داوران نیز با آخرین فیلم خود «The transporter» در كنار سایر اعضای این هیات شامل «جك كاردیف» برنده‌ی جایزه‌ی اسكار، «چی انگائه لی» كارگردان هنگ كنگی، «پارك چان ووك» كارگردان كره‌ای و «كازوكو كوروساوا» دختر كارگردان شهیر «آكیرا كوروساوا» در این جشنواره حضور خواهد یافت.

برایان دی پالما، چهره متفاوت كارگردانان دهه هفتاد آمریكا

20 شهریور برابر با 11 سپتامبر 1940، برایان دی‌پالما (با نام اصلی راسل دی پالما)، در ایالت نیوجرسی امریكا متولد شد.

به گزارش گروه تحقیق هنری ایسنا، پدرش جراح ارتوپدی و مادرش معلم مدرسه بود. سال 1962 در دانشگاه كلمبیا ثبت نام كرد اما طولی نكشید كه از ادامه‌ی تحصیل در رشته فیزیك این دانشگاه خسته شد و تحصیل را نیمه تمام گذاشت. اما به واسطه علاقه فراوانش به فیلمسازی به كالج سارالارنیس نیویورك رفت.

نخستین فیلم كوتاهش، شب زنده داری نام داشت كه سال 1961 ساخته شد و توانست چند جایزه سینمایی دانشجویی برایش به ارمغان آورد. سال بعد برای ساختن نخستین فیلم بلند خود، جشن عروسی، دست به كار شد، نكته جالب درباره این كمدی پر گفت وگو، این است كه تنها 5 سال پس از ساخته شدنش فقط در یك سینمای نیویورك به نمایش درآمد. در این فیلم دو بازیگر ناشناخته به ایفای نقش پرداخته بودند كه بعدها مبدل به ستارگان هالیوود شدند، یعنی رابرت دویز و جیل كلیبرگ.

دومین فیلم او جنایت مطابق رسم روز نام داشت كه آن هم سرنوشت خوبی در توزیع و پخش پیدا نكرد. دی پالما، سال 1968 با همكاری تهیه‌كننده جوانی به نام چارلز هپرچ، فیلم تصادف را با سرمایه اندكی ساخت و توانست تا چندین برابر هزینه تولیدش كسب درآمد كند.

دی پالما اطلاع یافتن درباره خرگوشان را با بازی اورسن ولز كارگردانی كرد، سپس خواهران، نخستین فیلم هیچكاكی‌اش را ساخت كه ملودرامی جنایی- روانشناسانه درباره نیمه یك دو قلو است كه تحت تاثیر روح شیطانی خواهر جدا شده‌اش اقدام به قتل می‌كند.

وی پس از ساختن شبح بهشت یك كمدی درام هراس‌انگیز، فیلم كری را ساخت آخرین فیلم دی‌پالما در دهه هفتاد، فیلم‌های خانگی نام داشت، بعدها دی‌پالما فیلم صورت زخمی، اثری خشن و اكشن را ارائه كرد كه بازی آل پاچینو در آن فوق‌العاده می‌نماید. او بعدها فیلم های تسخیر ناپذیران (1988)، ضایعات جنگ (1990)، روح قابیل (1994) و ماموریت غیر ممكن (1995) را ساخت. با یك نگاه به پیشینه حرفه‌ای برایان دی پالما، می‌توان او را چهره متفاوت كارگردانان دهه هفتاد آمریكا لقب داد كه از حیث ارزش‌های هنری نه به اندازه كوپولا یا اسكورسیزی مورد تحسین قرار گرفت و نه به اندازه اسپیلبرگ و لوكاس پولسازی كرد.

مبازه نویسندگان كانادا علیه مافیا

«ژان پیر چاربونو» كه از اول می سال 1973 كار نویسندگی خود را معطوف به جرایم سازمان یافته در كانادا كرده است، امسال كتاب سال 1975 خود با عنوان «رفیق كانادایی» را تجدید چاپ كرد.

به گزارش ایسنا، «مایكل اوگر» گزارشگر ویژه‌ای جرایم كه «چاربونو» را در این راه همراهی كرده است، اثر «چاربونو» را تنها كتاب مرجع از تاریخ جرایم سازمان یافته‌ی كبك خواند.

بر اساس گزارش منابع خبری اینترنتی، امروزه در كانادا توجه تمام مردم به شورش‌ها و باندهای كوچك جلب شده است در حالی كه «اوگر» و «چاربونو» قدرت حقیقی جرایم سازمان یافته را در دستان مافیا می‌دانند.

اوگر در این مورد می‌گوید: مافیا سازمان جنایی شماره‌ی یك در كانادا است. این سازمان در زمینه‌های مواد مخدر، زورگویی، كلاه برداری و قمار فعالیت دارد.

«چاربونو» نیز معتقد است مافیا قدرت‌مندترین و خطرناك ترین گروه جنایی است كه نویسندگان باید با پرداختن به آن، این گروه را از حالت پنهانی بیرون آورند.

این كتاب كه به صورت یك سری مستند درآمده است از روز 23 ماه سپتامبر در فرانسه به نمایش گذارده خواهد شد.

میشل فایفر: در هالیوود زنان آزادی كافی برای ساخت یك فیلم را ندارند

«‌میشل فایفر» روز گذشته در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم «تورنتو» گفت: در هالیوود زنان آزادی كافی برای ساخت یك فیلم را ندارند.

به گزارش ایسنا، «فایفر» بازیگر «خرزهره‌ی سفید» معتقد است، همه چیز اندك اندك در حال تغییر است و ما در حال نزدیك شدن به دنیای حقیقی كارگردانی هستیم و در این راه به پیش‌رفت‌هایی نیز دست یافته‌ایم.

براساس گزارش خبرگزاری رویتر، «جان ولز» تهیه كننده‌ی فیلم نیز، ضمن موافقت با نظر وی گفت: فیلم‌هایی كه توسط كارگردان‌های زن مجرب ساخته می‌شود، معمولا با موفقیت روبرو می‌شوند.

وی افزود: هالیوودی‌ها معتقدند، بازار فیلم سازی را مردان در اختیار دارند، اما به اعتقاد من، زنان همه چیز را تغییر داده‌اند.

فیلم «خرزهره‌ی سفید» كه از رمانی به همین نام اثر «ژانت فیش» اقتباس شده است، داستان استرید (لوهمن) و رابطه‌ی او با مادرش «‌اینگرید» است.

«‌آسترید» بعد از به زندان افتادن مادرش و سرگردانی در پرورشگاه‌ها سعی می‌كند چیستی و چگونگی شخصیت خود را كشف كند.

تاثیر بیش از اندازه «اینگرید» از پشت میله‌های زندان تنها عامل بقای آسترید می‌شود.

فیلم «خرزهره‌ی سفید» از روز 11 اكتبر در سینماهای آمریكا اكران می‌شود.

بدون شك بدون حضور «دونیرو» فیلم "شهری كنار دریا" یك درام معمولی بیش نبود

آیا گناهان پدر، روزی حلقوم پسر را خواهد چسبید؟ این سوال اصلی فیلم شهر كنار دریا است كه «رابرت دونیرو» بازیگر فیلم سعی دارد به آن پاسخ گوید.

به گزارش ایسنا، «رابرت دونیرو» در این فیلم نقش «ونسنت لاماركا» پلیس قضایی شهر نیویورك را بازی می‌كند.

براساس گزارش شبكه‌ی خبری سی.ان.ان، ونست زمانی كه تنها هشت سال داشته است، پدرش به جرم آدم كشی اعدام می‌شود؛ پس از آن وی توسط ماموری كه پدرش را دستگیر كرده بود، آموزش می‌بیند و به پلیس برجسته‌ای تبدیل می‌شود.

اما هرگز سایه‌ی جنایت پدرش از خاطره‌ی «‌لاماركا» پاك نمی‌شود. وی پس از آن با «مگی» (پتی لوپون) ازدواج می‌كند؛ اما مدتی بعد زندگیشان به تلخی می‌گراید؛ «لاماركا» پسرش را تنها در جلسات مشاوره دیده است، احساس گناه می‌كند؛ به همین علت پسرش را برای همیشه ترك می‌كند و زندگی جدیدی را آغاز می‌كند.

14 سال بعد لاماركا به همراه همكارش در حال بررسی قتل یك قاچاقچی در سواحل «‌بروكلین» هستند. تحقیقات آن دو را به سواحل «‌لانگ» و خاطرات گذشته ی لاماركا می‌برد و در انتها با یك جوان معتاد به نام «جو» مواجه می‌شود؛ مشخص می‌شود این فرد كسی به جز فرزند خود او نیست.

«میشل كیتون جونز» كارگردان این فیلم به آن پوشش كاملا رئال بخشیده است؛ محل‌های مخروبه‌ی فیلم او استعاره‌ای از روابط بد پدر و پسر است.

از سوی دیگر، اقتباس این فیلم از یك داستان واقعی جنبه‌ی رئال آن را پررنگ تر می‌سازد.

بدون شك بدون حضور «دونیرو»، این فیلم یك درام معمولی بیش نبود.

این فیلم كه می‌تواند زنگ خطری برای پدرها و پسرها باشد، از امروز در آمریكا اكران می‌شود.

فرشته طائرپور در سازمان ملل متحد

یك هیات از سینماگران ایران به سرپرستی فرشته طائرپور (نویسنده و تهیه‌كننده سینما) جهت برگزاری برنامه‌ای در مقر سازمان ملل متحد، تحت عنوان گفت و گوی فرهنگ‌ها به نیویورك عزیمت كرد.

به گزارش ایسنا، این هیات با نمایش چند فیلم از سینمای ایران، كه بر اساس مضامین گفت و گوی فرهنگ‌ها، ساخته شده، پیام سینمای ارزش‌گرا و انسانی ایران را در ایام ماه سپتامبر به اصحاب فرهنگ و هنر جهان اعلام می‌كند.

این هیات پس از انجام برنامه نمایش فیلم و برگزاری جلسات بحث و گفت و گو در سالن “داگ هامر شنولد” سازمان ملل كه به همت نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل متحد برای اولین بار برنامه ریزی شده، در چند مركز فرهنگی و دانشگاهی دیگر در نیویورك، بوستون و واشنگتنDC برنامه خود را تكرار خواهند كرد. انستیتو گوته، مركز هنری “فری یر” و مركز فرهنگی ژاپن در واشنگتن و موزه هنرهای زیبا در بوستون از مراكزی هستند كه محل اجرای این برنامه فرهنگی خواهند بود.

دراین هیات كیومرث پوراحمد (نویسنده و كارگردان)، مسعود جعفری جوزانی (نویسنده و كارگردان)، دكتر احمد موسی زاده (تهیه‌كننده)، تقی علیقلی زاده (تهیه‌كننده) و ستسو ناكایاما (كارگردان ژاپنی فیلم “فردا”) نیز- در این برنامه و جلسه مصاحبه مربوط به فیلم “فردا” -شركت خواهند كرد.

فیلم‌های سینمایی پسر مریم (حمید جبلی) ،جمعه (حسن یكتاپناه)، شب یلدا (كیومرث پوراحمد)، فردا (ستسو ناكایاما) ،درخت جان (فرهاد مهرانفر) و متولد ماه مهر (احمدرضا درویش) به منظور نمایش در این برنامه فرهنگی انتخاب شده‌اند.

گفتنی است، تقارن این برنامه با سال روز واقعه 11 سپتامبر و هم‌چنین 21 شهریور روز ملی سینما در ایران از محورهایی استكه در جلسات بحث و گفت و گو مورد اشاره قرار خواهد گرفت.

روزنامه‌های آمریكایی فیلم ‌١١ سپتامبر جشنواره‌ی ونیز را ضد آمریكایی خواندند

جشنواره‌ی فیلم ونیز، دیروز جمعه، با پخش فیلم ‌٢٠٠١/٠٩/١١بحث انگیز ترین فیلم این دوره‌ی خود را به نمایش گذاشت.

به گزارش ایسنا، پیش از شروع جشنواره، مقامات آمریكا با این فیلم كه گفته می‌شود در آن موضع‌گیری‌هایی علیه آمریكا شده است، مخالفت كرده‌اند.

به نوشته ی روزنامه ی گاردین، این فیلم ،‌١١ فیلم كوتاه از ‌١١ فیلم‌ساز متفاوت شامل «شین‌پن»، «كن لوچ»، «كلود للوش» و آلخاندرو اینارتیو است.

اما محتوای این فیلم انتقاد پاره‌ای از مطبوعات را برانگیخته است.

روزنامه‌ی «‌فوگلیو» در این مورد نوشته است: این فیلم، یك فیلم بد است؛ سرمایه گذاران فرانسوی ‌١١ كارگردان مشهور و غیر مشهور را استخدام كرده است تا به همه‌گان بگوید آمریكا مستحق این اتفاق بود.

این در حالی است كه روزنامه‌های آمریكایی این فیلم را یك فیلم ضد آمریكایی خوانده‌اند.

بحث‌انگیز ترین قسمت این فیلم، فیلم كوتاه ساخته شده توسط «یوسف شاهین» است؛ در این فیلم، روح یك تفنگ‌دار دریایی آمریكا به اسم سیاست خارجی آمریكا در مورد فجایع بین‌المللی این كشور سخن‌رانی می‌كند.

در فیلم دیگر «كن لوچ» حوادث ‌١١ سپتامبر را با حوادث ‌١١سپتامبر سال ‌١٩٧٣ شیلی مقایسه می‌كند.

در حالی است كه «‌میرانیر» كارگردان فیلم «عروسی باد موسمی» داستان حقیقی مسلمانی را به تصویر كشیده است كه برای نجات جان قربانیان حادثه‌ی ‌١١ سپتامبر، جان خود را از دست می‌دهد؛ اما بعد از این حادثه، متهم به تروریست می‌شود.

«‌نیر» می‌گوید: امیدوار بودم با ساخت این فیلم نفرت اخیر جهانیان نسبت به اسلام را از بین ببرم.

گفتنی است، مخاطبین آمریكای شمالی نیز روز ‌١١ سپتامبر سال جاری در فستیوال فیلم تورنتو قادر به دیدن این فیلم خواهند بود .