تبیان، دستیار زندگی
سوءظن اساس اعتماد متقابل را درهم می کوبد، پیوندهای تعاون را از میان برداشته و روحیه اجتماعی بودن را تضعیف می کند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بدبینی، آفت دوست داشتن

سوءظن

آنچه که زندگی انسان را از سایر حیوانات متمایز  می کند و به آن رونق و حرکت و تکامل می بخشد، روحیه  همکاری گروهی است و این در صورتی امکان پذیر است که اعتماد و خوش بینی بر همگان حاکم باشد و افراد به دور از  هرگونه سو»ظن  و بدگمانی باشند ، چراکه سوءظن اساس اعتماد متقابل را درهم  می کوبد ، پیوندهای تعاون را از میان  برداشته و روحیه اجتماعی بودن را تضعیف می کند.

در جمعی که دیدگاه های منفی و گمانه زنی های بی دلیل در مورد دیگران امری رایج و عادی  در اذهان  عموم افراد باشد، دوستی و الفت از میان آنها رخت برمی بندد و حجم غیبت به سبب بدگمانی افزایش می یابد.

در زندگی فردی نیز اگر انسان با افکار منفی یعنی احساس ناتوانی و خودکم بینی همراه باشد در حقیقت سیستم   دفاعی خود را علیه خویش فعال نموده و زمینه ساز شکست درونی خویشتن می شود ،  بعبارت دیگر همه ما اگر بطور مداوم اندیشه ها و افکار منفی را در سر بپرورانیم  و از کاه، کوهی بسازیم و تمام رفتارهای دیگران را حمل بر دشمنی و تحقیر نماییم،  به تدریج این افکار منفی بر ما مسلط می شود و ناخود آگاه بخش عظیمی از  توانایی های  بالقوه و بالفعل خود را هدر می دهیم و در نتیجه بی حوصله، افسرده، عصبی و ناتوان  می شویم، همه چیز و همه کس در نگاه ما منفی، غم انگیز و ناامیدکننده خواهد بود و از  آنچه داریم هیچ لذتی نمی بریم و احساس  خوبی هم نداریم.

بنابراین، بدبینی سرچشمه  همه ناراحتی های روحی و روانی و موجب اضطراب و نگرانی  است و شخص بدبین، بیشتر از دیگران غمگین، خود خور و ناراحت است و بعلت گمان های بدی که درباره اشخاص و پدیده ها دارد، بسیار در رنج و عذاب درونی است.

بدبینی بزرگترین مانع همکاری های اجتماعی، اتحاد و پیوستگی دل هاست و سبب گوشه گیری، تکروی و  خودخواهی انسان ها می شود.

در نتیجه از همنشینی با دوستان و رفت وآمدهای مفید اجتناب می ورزد و به تنهایی و عزلت بیشتر تمایل دارد و  از شادی و نشاط روحی  بی بهره است و شاید کار به جایی برسد که از همه  کس و همه  چیز هراس پیدا می کند و هر تحرکی را از سوی هر کس به ضرر خود می بیند و چنین تصور می کند که همگان کمر به نابودی و حذف او بسته اند.

سوءظن

انسان بدگمان در اثر دوری از معاشرت های سودمند و فاصله گرفتن از دیگران، از تکامل و رشد فکری باز می ماند و همیشه تنهاست و از  تنهایی رنج می برد و از کمترین صفای روحی برخوردار نیست.  آنکه زندگی اش همراه با سوءظن است همیشه در دل به بدگویی و غیبت دیگران مشغول و از این جهت است که برخی از علمای اخلاق از سوء ظن بعنوان «غیبت قلبی و باطنی» نام برده اند.

همچنین در جمعی که دیدگاه های منفی و گمانه زنی های بی دلیل در مورد دیگران امری رایج و عادی  در اذهان  عموم افراد باشد، دوستی و الفت از میان آنها رخت برمی بندد و حجم غیبت به سبب بدگمانی افزایش می یابد. بدگمانی و سوءظن نوعی ستمگری در حق دیگران است و  باعث افزایش ترس میان آحاد جامعه می شود زیرا مردم  پیوسته در هراس  می باشند که مبادا بی  دلیل در معرض اتهام قرار بگیرند و آبروی شان به مخاطره بیفتد. پس بدبینی بزرگترین مانع همکاری های اجتماعی، اتحاد و پیوستگی دل هاست و سبب گوشه گیری، تکروی و  خودخواهی انسان ها می شود وچه بسا افراد ارزنده ای که می توانستند منشا کارهای  مهم و ارزشمند باشند، اما براثر بدگمانی  خود یا بدگمانی دیگران نسبت به آنها از  پیشرفت و ترقی بازمانده اند.

منبع :ابتکار

تنظیم برای تبیان :داوودی

مقالات مرتبط :

درمان قطعی استرس های شما

20 راه به افکار خلاق وزیبا

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.