یکی بده صد تا بگیر!

حتماً تا کنون کریمه 29 سوره فاطر را از نظر گذرانده اید:

«کسانی که کتاب الهی را تلاوت می کنند، نماز را بر پا می دارند و از آنچه به آنها روزی داده ایم در پنهان و آشکار انفاق می کنند، آنها امید تجارتی دارند که نابودی و فساد و کساد در آن نیست».

تضمین بالاتر از این می خواهید؟ خداوند در این آیه به همه انهایی که انفاق می کنند، ضمانت می دهد که تجارت پرسود نصیبشان می شود. اصلا اگر اثرهای معنوی انفاق را بی خیال شویم، نمی توان از برکت های دنیایی اش صرف نظر کرد. دلیل می خواهید؟

نقل کرده اند که روزی امام صادق(ع) با جمعی که دارای اموال زیادی بودند همسفر بودند. خبر دادند در این مسیر دزدانی هستند که اموال مردم را غارت می کنند. کاروانیان و صاحبان اموال به وحشت افتادند. حضرت فرمودند: «شما را چه شده؟» گفتند: «اموالی با ماست که از غارت شدن آنها می ترسیم. شما می گویید چه کنیم؟» حضرت جواب دادند: « آن را نزد کسی به امانت بگذارید که حفظش کند و به آن بیفزاید، سپس آن را به شما بازگرداند».

گفتند: «چنین امانتداری کیست؟».

حضرت فرمود: «پروردگار عالم».

همسفران تعجب کردند و گفتند: «چگونه نزد او امانت بگذاریم؟».

حضرت فرمود: «تصمیم بگیرید که ثلث مال خود را در راه خدا انفاق کنید تا خداوند باقی آن را از گزند راهزنان حفظ کند». آنها قبول کردند پس از چند لحظه دزدان آمدند، پیش امام(ع) رفتند و دست او را بوسیدند و گفتند: «دیشب در عالم خواب رسول اکرم(ص) را دیدیم؛ به ما امر فرمودند که خدمت شما برسیم. اکنون در اختیار شما و این کاروانیم تا دزدان راه را از آنان دفع کنیم». امام(ع) فرمودند: «نیازی به شما نیست. کسی که شما را از ما دفع کرد، دشمنان و دزدان راه را هم از ما دفع می کند».

سوره بقره بحث های بسیاری را درباره انفاق مطرح می کند؛ مثلا در آیه 261 به این نکته جالب اشاره می کند: «مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، همانند بذری است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه یکصد دانه بدهد. خداوند آنرا برای هر کس که بخواهد و شایستگی داشته باشد، دو یا چند برابرمی کند. خدا وسیع و داناست».

در آیه 272 همین سوره آمده است: «منافع انفاق به سوی خود شما باز می گردد».

حضرت رسول(ص) در این باره می فرماید: «ما پیامبران برای جمع مال مبعوث نشده ایم بلکه برای انفاق آن مبعوث شده ایم».

تا دلتان بخواهد در این خصوص روایت داریم؛ مثلا حضرت علی(ع) آنجا که به بخشیدن مال به دیگران سفارش می کند، می گوید: «بخشنده و ایثارگر باش، میانه روی پیشه کن و غیر از این دو نباش».

امام باقر(ع) هم بر همین رفتار تاکید می کند و می گوید: «خداوند، گنج ساختن و اندوختن بی رویه زر و سیم را حرام کرده است».

همه این مطالب باید یک تلنگر باشد برای ما که در فراز و نشیب های زندگی به همه چیز فکر می کنیم غیر از بخشش. اگر می خواهیم «مومن» باشیم، باید صفات مومنان در ما دیده شود سوره انفال یکی از صفات مومنان را این گونه بیان می کند: «از آنچه برای ایشان روزی کرده ایم، به دیگران انفاق می کنند». البته کتاب خدا در مواردی هم هشدار داده است؛ در آیه 254 سوره بقره آمده است: «ای کسانیکه ایمان آورده اید، از آنچه به شما روزی داده ایم، انفاق کنید پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه خرید و فروش است و نه دوستی و شفاعتی».

در تفسیر نمونه آمده درباره این آیه آمده است: «جمله «ممّا رزقناکم» - از آنچه به شما روزی داده ایم – مفهوم وسیعی دارد که، هم انفاق های مالی واجب و مستحب را شامل می شود و هم انفاق های معنوی مانند علم و دانش و امور دیگر را». در آیه 39 سوره سبا آمده است: «بگو پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد توسعه می دهد و برای هر کس بخواهد تنگ و محدود می سازد. هر چیزی را که در راه خدا انفاق کنید، خداوند جای آن را پر می کند و او بهترین روزی دهندگان است».

برگرفته از :

مجله آیه، با تلخیص

تنظیم برای تبیان: شکوری