مقام شیفتگان پیامبر(ص)

در مدینه یکی از مسلمانان به نام"ثوبان" پیامبر(ص) را بسیار دوست می داشت؛ به گونه ای که شیفته و شیدای جمال و کمال پیامبر(ص ) بود.او هر وقت پیامبر(ص) را نمی دید،پریشان می شد.

روزی با پریشانی و رنگ پریدگی و اندوه،به حضور پیامبر(ص) آمد. پیامبر(ص) از قیافه ی او دریافت که پریشان است وعلت آن را پرسید.او عرض کرد:هر وقت که از شما دور می شوم و شما را نمی بینم، پریشان می گردم امروز به این فکر افتادم که اگر فردای قیامت،من اهل بهشت باشم،مسلما درجایگاه شما نخواهم بود و در نتیجه شما را نخواهم دید واگر اهل بهشت نباشم،هرگز شما را نخواهم دید. از این رو سخت پریشان شدم،بنابراین چرا افسرده نباشم؟

دراین هنگام آیه 69 و70 سوره نساء نازل شد:

به این ترتیب "ثوبان" و سایر مسلمانان دریافتند که اگر بخواهند در روز قیامت همنشین پیامبر(ص) باشند،با پیروی از آن حضرت و ایمان و عمل صالح،می توانند به این موهبت الهی دست یابند.

دراین هنگام پیامبر(ص) فرمود:سوگند به خدا،بنده ای به ایمان (کامل) دست نمی یابد،مگر اینکه من درنزد او محبوبتر از جان پدر و مادر و همسر و فرزندان و سایر مردم هستم.

بعضی نقل کرده اند: پیامبر(ص) چنان در دل اصحابش جای گرفته بود که آنها گفتند:اگر از ما جدا گردی، ما تو را جز در دنیا نمی توانیم زیارت کنیم.اما در آخرت، چون مقام تو بسیار بلند است،تو را نخواهیم دید و آیات فوق نازل شد.

. مجمع البیان ج 3 ص 72.

قصه ها وپندها،جلد2،سید ناصر حسینی

تنظیم:بخش کودک و نوجوان