⁪⁪⁪سنگر چوبی(1)

زهرا کوچولو، یک جوجه داشت. یک جوجه⁪ی خیلی کوچولو، گرد و تپلو.

جوجه کوچولوی زهرا، بال و پر سیاه ای داشت. چشم⁪های ریز، صورت ناز و ماهی داشت.

وقتی زهرا صداش می⁪کرد، می⁪دوید و جیک جیک می⁪کرد. خودش را به زهرا نزدیک می⁪کرد. زهرا به او دانه می⁪داد. آبش می⁪داد. نازش می⁪کرد. روی دامن⁪اش می⁪گذاشت، تاب⁪اش می⁪داد.

جوجه⁪ی سیاه، زهرا را خیلی دوست داشت. سرش را روی پاهای او می⁪گذاشت، لالا می⁪کرد. می⁪خوابید، خواب⁪های شیرین می⁪دید.

زهرا کوچولو هم جوجه⁪اش را خیلی دوست داشت. شب⁪ها او را توی یک جعبه کفش، با قیچی، چند تا سوراخ گرد بریده بود. این سوراخ⁪ها برای نفس کشیدن بود. اما قوطی، برای جوجه⁪ی سیاه، درست مثل قفس بود.

آن روزها، گاهی وقت⁪ها صدام به شهر زهرا، موشک می⁪زد. موشک⁪های بزرگ می⁪زد، کوچک می⁪زد. خانه⁪ها را خراب می⁪کرد.

وقتی صدای آژیر قرمز می⁪آمد، زهرا و خانواده⁪اش، به زیرزمین همسایه می⁪رفتند. زهرا کوچولو، جوجه⁪اش را هم با خودش به زیرزمین می⁪برد. وقتی موشک، زمین می⁪خورد، زیرزمین همسایه هم می⁪لرزید. جوجه خیلی می⁪ترسید. توی دست⁪های زهرا، می⁪لرزید.

زهرا دستش را باز می⁪کرد، جوجه را خیلی ناز می⁪کرد. بعد به او می⁪گفت:

جوجه⁪ی خوب و کوچک

نترس از بمب و موشک

دیگر سفید شد آژیر

راحت باش، آرام بگیر.

ادامه دارد....

جعفر ابراهیمی

کیهان بچه⁪ها

تنظیم:بخش کودک و نوجوان

*********************************