از علی دایی خبری نبود اما ....

علی دایی كمتر به روی كسی می‌خندد، كم لبخند می‌زند. با این حال این خود اوست كه بارها لبخند رضایت را بر دل هواداران فوتبال ایران نشانده است. مردی كه همواره با یك چالش جدی روبه‌رو بوده است؛ محبوبیت. پس از كنار گذاشتن او، این فدراسیون فوتبال بود كه در حركتی رو به جلو و البته صرفا برای تلطیف افكار عمومی، افشین قطبی را به سرمربیگری تیم ملی رساند.

به نقل از همشهری؛ فدراسیون فوتبال از موضع حفظ دایی به راحتی عبور كرد. قطبی سرمربی تیم ملی شد. هرچند كه محمد مایلی‌كهن در وقفه‌ای كوتاه با برخی اهالی فوتبال درگیری پیدا كرد و رفت. اما با بركناری دایی شاید خیلی‌ها به این مسئله پرداختند كه چهره‌ای كاملا جدی از تیم ملی رفت و مربی‌ای جایگزین او شد كه از محبوبیت خاصی برخوردار بود؛ محبوبیتی كه در نخستین فصل حضورش آن را با قهرمانی پرسپولیس به دست آورد. قطبی مثل دایی نیست.

او بیش از سرمربی پیشین تیم ملی لبخند می‌زند و در برخی گفت‌وگوها همچنان طوری وانمود می‌كند كه گویی مدت كوتاهی است كه قدم به فوتبال ایران گذاشته است. چه هنوز در خصوص برخی‌ واژه‌ها سكوت می‌كند و به دنبال واژه معادل فارسی آن می‌گردد. دیگر آنكه قطبی بر سر تمرین تیم‌های مختلف حاضر می‌شود و با مربیان لیگ ظاهرا ارتباط دوستانه‌ای دارد.

اما آیا همه اینها تغییری هر چند حداقلی را در تیم ملی رقم زده است؟ آیا تیم ملی درحال‌حاضر با تكیه بر محبوبیت افشین قطبی توانسته مقابل حریفانی مثل بحرین و ازبكستان كارآمد ظاهر شود چه برسد به تیم‌هایی همچون عربستان، ژاپن و كره‌جنوبی .آیا برنامه‌های تیم ملی دیگر خدشه‌ای را متوجه رقابت‌های لیگ نمی‌كند؟ خیلی‌ها باید پاسخ این مشكلات را در عملكرد فدراسیون جست‌و‌‌جو می‌كردند نه در حذف زودهنگام علی دایی از صحنه فوتبال.

دایی، نامزد بازیكن برتر قرن آسیا

شاید خیلی‌ها دیگر به افتخاراتی كه علی دایی برای فوتبال ایران به دست می‌آورد عادت كرده‌اند. اما نكته مهمی وجود دارد. حتی وقتی از علی دایی هم خبری نیست و ترجیحا درباره هیچ‌یك از مسائل مربوط به فوتبال نمی‌خواهد صحبتی كند، این فیفاست كه با خبری كوتاه نگاه‌ها را به سمت مرد پرافتخار فوتبال ایران جلب می‌كند. حالا علی دایی پس از افتخارات بیشماری كه به دست آورده، كاندیدای بازیكن برتر قرن آسیا نیز هست.

فیفا با اعلام این خبر تاكید كرده است در 25 آگوست از گزینه‌هایی مانند علی دایی از ایران، احمد راضی از عراق، عدنان الطالیانی از امارات، سامی جابر و ماجد عبدالله از عربستان، هیده‌توشی ناکاتا از ژاپن و هیونگ‌مونگ از کره‌جنوبی به عنوان کاندیداهای احراز برترین بازیکن قرن آسیا نام برده است نه بازیکن خاصی. فیفا خبر انتخاب «سامی جابر» عربستانی به عنوان بازیکن قرن آسیا را تکذیب کرد.

علی دایی كاپیتان و سرمربی سابق تیم ملی و همچنین ركورددار گل‌های زده ملی است. وی فارغ‌التحصیل مهندسی متالورژی از دانشگاه صنعتی شریف است. دایی همراه رحمان رضایی و علیرضا اكبرپور از جمله بازیكنانی است كه توسط ناصر حجازی به فوتبال ایران معرفی شده است.

دوران باشگاهی

اولین تیم باشگاهی علی دایی استقلال اردبیل است. پس از آن دایی یك فصل برای تاكسیرانی تهران بازی كرد و از آنجا به بانك تجارت رفت. دایی چهار سال برای بانك تجارت توپ زد و بالاخره در سال 1373 به تیم محبوب پایتخت، پرسپولیس پیوست. در سال 1375 و پس از درخشش در جام‌ملت‌های آسیا، دایی یك فصل در تیم السد قطر بازی كرد و از آنجا همراه كریم باقری به تیم آرمینیا بیله‌فلد در بوندس‌لیگا پیوست.

وی پس از این تیم با نظر مساعد فرانتس بكن‌باوئر و با یك قرارداد چشمگیر - بالاترین مبلغ قرارداد یك بازیكن آسیایی- به تیم بایرن‌مونیخ پیوست. وی سپس با تیم هرتابرلین و در چارچوب جام باشگاه‌های اروپا در یك بازی، دوبار دروازه چلسی را گشود و یك بار در سن‌سیروی میلان دروازه آث‌میلان را فرو ریخت.

با این حال هرتا هم دیگر جای ماندن برای دایی نبود. در این تیم هم به دایی بازی نمی‌رسید و كاپیتان تیم ملی ایران با اینكه پیشنهادهایی از تیم‌های لیگ‌برتر انگلیس، جی لیگ ژاپن و راپیدوین اتریش داشت در سن 34 سالگی به خاورمیانه بازگشت و به تیم الشباب امارات پیوست.پس از آن دایی در سال 2003 به پرسپولیس بازگشت و پس از یك سال حضور در این تیم به صباباتری رفت.

دایی یك سال هم در صباباتری بود و پس از آن در حالی كه همه فكر می‌كردند از فوتبال خداحافظی خواهد كرد به تیم سایپا پیوست. وی در سایپا سرمربی و بازیكن این تیم شد و سایپا را برای اولین بار در لیگ‌برتر كشور قهرمان مسابقات كرد. دایی پس از قهرمانی با سایپا برای همیشه از فوتبال به عنوان یك بازیكن خداحافظی كرد.

دوران ملی

دایی اولین بازی ملی خود را در خردادماه 1373 در تهران و در برابر پاكستان انجام داد. وی در سال 1994 با 5 گل‌زده در چهار بازی بهترین گلزن رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی 1994 آمریكا لقب گرفت. سال 1996 علی دایی از سوی كمیته تاریخ و آمار فدراسیون بین‌المللی فوتبال با 20 گل‌ زده به عنوان برترین مهاجم تیم‌های ملی سال انتخاب شد. دایی 4 گل از این گل‌ها را در یكی از به یادماندنی‌ترین بازی‌های تیم ملی به كره‌جنوبی زد. ایران در مرحله نهایی جام‌ملت‌های آسیا 1996 در امارات، كره جنوبی را با نتیجه 6 بر 2 درهم شكست كه 4 گل این بازی را علی دایی به ثمر رساند.

گلزنی‌های دایی همچنان ادامه پیدا كرد تا اینكه عنوان برترین‌ گلزن بازی‌های ملی جهان را از فرانس پوشكاش مجارستانی ربود.وی در سال 2003، هشتاد و پنجمین گل ملی خود را به لبنان زد و خود را در تاریخ جاودانه كرد. اما این پایان كار علی دایی در تیم‌ ملی نبود. وی در سال 2004 و در چارچوب مقدماتی جام‌جهانی 4 بار دروازه لائوس را گشود و اولین مردی لقب گرفت كه 100 گل ملی به ثمر رسانده است.

آخرین حضور ملی دایی به بازی تیم‌ ملی ایران و آنگولا در جام جهانی 2006 آلمان باز می‌گردد. دایی در این جام با انتقادهای بسیار زیادی از سوی منتقدانش روبه‌رو و پس از جام جهانی 2006 بدون اینكه اجازه دهد برایش بازی خداحافظی ترتیب داده شود، از فوتبال ملی خداحافظی كرد.دایی 149 بار برای تیم ملی به میدان رفته است كه با این ركورد در جمع 10 بازیكن برتر تاریخ فوتبال از لحاظ تعداد بازی‌های ملی‌ قرار می‌گیرد.

تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری