سجاده خونین

وصال دوست

جمعه روز 20 شهريور 1360 روز ديگري در شهر تبريز بود . و آيت الله شهید مدنی نيز در اين روز حال و هواي ديگري در ايراد خطبه ها داشت . مردم مشتاقي كه از سراسر شهر به سوي مصلاي نماز جمعه سرازير شده بودند به نغمه هاي جانسوز اين مرد بزرگ گوش جان مي سپردند. آن روز هيچ كس نمي دانست سيدي كه هم اكنون در جلو ديدگانشان چون موجي نا آرام مي خروشد لحظاتي بعد به اقيانوس جاويد آخرت مي پيوندد و براي هميشه در دل درياي سعادت آرام مي گيرد . هرلحظه كه مي گذشت رخسار اين مسافر بهشتي افروخته تر مي شد ، ونورشهادت بر پيشاني اش مي درخشيد . و سكوت حاكم بر زمان آرامشي قبل از طوفان را براي مردم ، و آرامشي ابدي را براي اين فريادگر رقم مي زد . مدني همچنان مي گفت مي ناليد و فريادش اوج مي گرفت و دوباره بر فرق دشمنان انقلاب فرود مي آمد . زماني نگذشت ، خطبه ها تمام شد و مدني به نماز قامت بست . خدايا : چه اتفاقي خواهد افتاد ؟ براي هيچ كس معلوم نبود . اما هر لحظه كه سپري مي شد نه تنها تاريخ تبريز بلكه تاريخ خونبار تشيع خود را براي ثبت حادثه اي بزرگ و ناگوار آماده مي كرد .

آيت الله مدني نماز جمعه را به پايان برد و به عادت هميشگي در بين نماز جمعه و عصر به عبادت مشغول شد. در اين هنگام از صف سوم نماز، منافقي از نسل خوارج بلند شد و به سوي ايشان هجوم برد پس از لحظه اي كوتاه آيت الله مدني را كه چون كبوتري آزاد در عالم ملكوت اوج گرفته بود ، در چنگال كركسي خون آشام خود قرار داد و سپس صداي انفجاري مهيب محراب عبادت را غرق در خون كرد امام جمعه ، بر سجاده خونين غلتيد و محاسن سفيدش به خون سرخش خضاب شد و مرغ روح نا آرامش كه سالها در سر هواي پرواز داشت قفس تن را شكست و به ملكوت اعلا پر گشود . و بدين گونه دعايش بر كرسي اجابت نشست !

پيكر مطهر اين شهيد نخست ، در ميان باران اشك مردم تبريز تشييع و سپس به سوي قم حركت داده شد و در كنار قبر شريف فاطمه معصومه (س) به آغوش خاك سپرده شد .

تهیه و تنظیم: فریادرس گروه حوزه علمیه