می خواستم مثل ژاپنی ها شویم
محمد علی‌آبادی، رییس پیشین سازمان تربیت‌بدنی علاقه خاصی به اظهارنظرهای عجیب دارد. او كه قرار است در صورت كسب رای اعتماد از مجلس به عنوان وزیر نیرو مشغول به كار شود، خبرنگاران اقتصادی را به كمیته ملی المپیك دعوت كرده بود تا برنامه‌هایش برای وزارت نیرو را تشریح كند. در میان صحبت‌هایش گریزی به ورزش زد و از كارهایش در طول چهارسال گذشته صحبت كرد:«ما اصولا زیرساخت‌های لازم را برای ورزش در همه سطوح كشور در اختیار نداشتیم. زیر ساخت استاندارد به ازای هر فرد دو متر مربع است كه ما تنها یك پنجمش را در اختیار داشتیم كه البته این چهار دهم متر مربع نیز در اختیار ما نبود و بیش از نیمی از آن در ورزشگاه آزادی و ورزشگاه اصفهان بود كه كاركرد ملی داشت و به درد بخش آماتور نمی‌خورد. بنابراین ما به این نتیجه رسیدیم كه شاید حدود 70درصد از كشور ما فاقد فضای ورزشی است. در شهرها دارایی اماكن ورزشی ما ناقص و در روستاها اصلا چیزی وجود نداشت.»
اینطور كه علی‌آبادی حرف زده انگار چهار سال قبل یك ویرانه را تحویل گرفته است:«یك موضوع دیگر این بود كه تشكیلات ورزشی در همه جا كامل شكل نگرفته بود. ما در كشور به 20 هزار هیات ورزشی نیاز داشتیم كه تنها هشت هزار هیات در كشور مشغول به كار بود. اشكال دیگر این بود كه زنان كه50 درصد جامعه را تشكیل می‌دهند، در ورزش حضور نداشتند، بنابراین ما باید كاری می‌كردیم كه آنها جذب ورزش شوند و در كنار آن هم مدال‌آور باشند.توسعه منابع مالی و توسعه ورزش همگانی نیز از دیگر برنامه‌های من بود.»
برنامه‌ای كه علی آبادی به احمدی‌نژاد ارایه داده بود رویاپردازانه بود هر چند كه با ابهامات زیادی روبه‌رو بود:«براین اساس من برنامه چهارساله خودم را برای حضور در سازمان تربیت‌بدنی به احمدی‌نژاد ارایه دادم كه در این برنامه قرار بود در كنار افزایش منابع مالی، اماكن ورزشی را در سراسر كشور توسعه دهیم. من قصد داشتم مانند ژاپنی‌ها كار برنامه‌ای انجام دهم كه احمدی‌نژاد نیز كه از تیزهوشی لازم برخوردار است، گفت كه روی توسعه زیرساخت‌ها كار كنیم. ابتدای كار می‌دانستیم ممكن است این رویه موردپسند قرار نگیرد. در مراحل اول كار هم وضع به همین منوال پیش رفت تا همه توجیه شدند.»
علی‌آبادی در صحبت‌هایش به این نكته اشاره می‌كند كه سایرین قبول كرده بودند كه ممكن است ورزش در بخش‌هایی مشكل داشته باشد ادعایی كه البته در صحت آن تردید وجود دارد:«من در مجلس با نمایندگان صحبت كردم و آنها نیز این مساله را پذیرفتند. ما هم پذیرفتیم كه ممكن است در بخش‌های دیگر ناموفق باشیم و حرف و حدیث‌هایی پیش بیاید. سازمان تربیت‌بدنی در طول دوران 70 ساله خود تنها 3750 مكان ورزشی داشت،ما تصمیم گرفتیم یك انقلاب یا انفجار ایجاد كنیم بنابراین برای احداث 7500 مكان ورزشی برنامه‌ریزی كردیم و با ارتباطی كه با رییس‌جمهور و مجلس داشتیم،توانستیم اعتبار ورزش را به هشت تا 9 برابر افزایش دهیم.»
رییس پیشین سازمان تربیت‌بدنی با بیان اینكه ما به جای اینكه 10 تا 12 میلیون انسان را تحت‌پوشش قرار دهیم می‌خواستیم 70 میلیون نفر ورزش كنند، خاطرنشان كرد:«قطعا با درگیر كردن 70 میلیون انسان به ورزش دستیابی به قهرمانی در میادین مختلف عملی‌تر است. در كنار آن هم تربیت مربی، داور و ... به سرعت انجام می‌شود. ما براساس برنامه‌ها می‌خواستیم در چهار سال دوم روی این مساله و توسعه منابع مالی كار كنیم چرا كه نمی‌توانستیم همه ضعف‌های ورزش را در طول هشت سال حل كنیم بنابراین به این نتیجه رسیدیم كه روی چند مشكل از 30 مشكل ورزش تمركز كنیم.»
علی‌آبادی اعتماد به نفس عجیبی دارد، جمله بعدی او نشان دهنده این قضیه است: «اگر در چهار سال دوم هم در سازمان تربیت‌بدنی می‌ماندم همین روند را به طور جدی ادامه می‌دادم تا فضای ورزشی را افزایش دهم و سطح ورزش كشور را از نظر ساختار تشكیلاتی به شرایط مطلوبی برسانم، حضور زنان را به 50درصد افزایش و ورزش همگانی را نیز توسعه می‌دادیم.»
علی‌آبادی از عملكردش در سازمان راضی است البته این بار به خودش نمره نداده است:«اگر شما از مقابل در سازمان تربیت‌بدنی عبور كنید، می‌بینید كه اهداف سازمان بر روی بنرها نوشته و تثبیت شده است. امروز ما در 1060 شهر و روستای كشور برنامه 20ساله آینده را به طور مشخص داریم. در بخش توسعه تشكیلات از هشت هزار هیات به 14هزار هیات رسیده‌ایم. در بخش توسعه ورزش زنان حضور بانوان در المپیك و مسابقات جهانی به سرعت رو به پیشرفت است. زنان این محدودیت را داشتند كه نمی‌توانستند در فضای باز مانند مردان ورزش كنند، بنابراین نیاز به فضای ورزشی خاصی داشتند كه ما سعی كردیم این فضا را ایجاد كنیم. البته این مساله نیاز به زمان خاصی دارد تا از نظر فرهنگی و اجتماعی جا بیفتد.
حسن ختام صحبت‌های رییس سازمان تربیت‌بدنی در كنار اینكه پر از تناقض است اعتراف به یك واقعیت تلخ است اینكه ورزش ایران طی چهار سال قبل پیشرفت خاصی نداشته. «محیط ورزش انصافا یك محیط سازنده، عاری از مشكلات، مسایل و تخلفات اجتماعی است، ورزش یك محیط شاداب و سالم دارد. ما از كشورهای توسعه‌یافته 20 تا 30 سال عقب هستیم و در عرض چهار سال نمی‌توانستیم این عقب‌ماندگی را جبران كنیم. در كنار این عقب بودن، دنیا به سرعت در حال پیشرفت است و ما ایستاده‌ایم. من به طور قاطع می‌گویم كه ایران ظرف دو تا سه سال آینده می‌تواند بزرگترین مسابقات جهانی را در سطح المپیك برگزار كند چرا كه این فضا برای كشور فراهم شده است.
تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
