بخیل ترین
بخیل ترین مردم کسی است که از سلام کردن به دیگران بخل ورزد.
از این حدیث چه می فهمید:سخاوتمندی در حقیقت یعنی اینکه دیگران را هم از آنچه دارید بهره مند کنید.
مثلاً وقتی می دانید که با گفتن یک جمله تشکر آمیز و یک لبخند خستگی را از تن پدر و مادر می زدایید، آیا تشکر و لبخند شما بر آن ها سخاوت نیست؟ وقتی شما درسی را به خوبی یاد گرفته اید و حاضرید با خوش رویی آن را به دیگران یاد دهید آیا این کار شما سخاوت نیست؟اکنون به توجه به این مطلب آیا می توانید معنای حقیقی بخل را بیان کنید؟
اندازه نگهدار که اندازه نکوست!
به آیه زیر توجه کنید :والذین
(مؤمنان واقعی) کسانی هستند که در هنگام بخشش نه اصراف می کنند و نه بخل می ورزند بلکه در میان این دو (معتدل و میانه رو) هستند.
یکی از اصحاب امام جعفر صادق(ع) می گوید: روزی از حضرت پرسیدم این آیه یعنی چه؟
امام (ع) از روی زمین مشتی سنگ ریزه را برداشتند و آنرا محکم در دست گرفتند، طوری که هیچ چیز از دستشان فرو نریخت. سپس فرمودند این همان بخل ورزی است که خداوند در کتابش فرموده است. سپس مشتشان را کاملاً باز کردند آنچنان که همه سنگ ریزه ها از لابه لای انگشتانشان بر زمین ریخت و هیچ چیز در دستشان نماند. بعد فرمودند این اصراف است. در آخر مشتی سنگ ریزه را برداشتند و دستانشان را کمی باز کردند مقداری از سنگ ریزه ها از دستانشان ریخت و مقداری هم در دستشان باقی ماند سپس فرمودند : این میانه روی است.(1)
تهیه و تنظیم برای تبیان: رضا سلطانی
1) کافی جلد4،ص56
