غار علی سرد
شاید كمی برایتان عجیب باشد ولی «علی سرد» معتبرترین نام غاری است كه مردم آن را به نام «علی‌صدر» می‌شناسند؛ غاری كه بزرگترین غار دریاچه‌ای ایران به شمار می‌رود و آن قدر زیبا و شگفت‌انگیز است كه شاید نام «غار موزه» بیشتر برازنده‌اش باشد.
در سال 1330 نشریات از وجود غاری ناشناخته در نزدیكی همدان خبر دادند و از سال 1340 كوهنوردان بازدید و بررسی این غار را آغاز كردند.
البته هنوز هم دانسته‌های علمی این غار كم‌نظیر در ابهام قرار دارد. با همه اینها غار «علی سرد» از دیرباز شناخته شده بود به طوری كه با تحقیقات انجام گرفته، معلوم شده است از دوره صفویه برای استفاده از آب غار كه از دهانه كوچك آن سرازیر می‌شده، به نحو تحسین‌برانگیزی كانال‌كشی‌هایی انجام گرفته بود. این آب را طی سالیان دراز برای آبیاری و كشت و زرع روستاهای اطراف مصرف می‌كرده‌اند.
غارهای سراب و سوباشی هم از غارهای دریاچه‌ای به شمار می‌روند كه در محدوده جغرافیایی غار علی سرد قرار گرفته‌اند و فاصله اندكی با هم دارند.
آب غار كه امروزه روی آن قایقرانی می‌كنند، زلال با دمایی نزدیك به 12 درجه سانتی‌گراد است.
عمق آب در نقاط مختلف غار از چند سانتی‌متر تا بیش از 10 متر متغیر است. در واقع میزان آن به ریزش‌های جوی كه به سطح ارتفاعات منطقه می‌رسد بستگی دارد.
مناظر داخل غار بسیار بدیع و هوای آن سبك است. درون غار مملو از راه‌های دراز و پرپیچ و خمی است كه در هر گوشه آن زیبایی‌های خیره‌كننده‌ای انتظار چشمان مشتاق بازدیدكنندگان را می‌كشند.
تالارهای بزرگ و باشكوه غار كه گاهی سقف‌های بلندی دارند از شاهكارهای طبیعت در دل این غار هستند. هیچ‌گونه جانداری درون آب غار به چشم نمی‌خورد و این آب به خاطر میزان آهك و سنگینی، قابل شرب نیست.
كف غار را لایه‌ای ماسه آهكی فرا گرفته كه بازمانده رسوبات آب غار می‌باشد.
منبع:همشهری آنلاین
