این منم؛ سریع ترین مرد دنیا
نه اشتباه نمی‌كنید. این عكس تكراری نیست. ورزشگاه همان "المپیك برلین" است و این شخص هم همان اوساین بولت معروف اما، این عكس جدید است و او را پس از قهرمانی و ركوردشكنی تازه‌اش در ماده 200 متر نشان می‌دهد. ركوردشكنی كار عادی این روزهای دونده سیاهپوست جامائیكایی است. "صاعقه" پس از ركورد شكنی در ماده 100 متر، پنج‌شنبه در دسته 200 متر هم مهار ناشدنی نشان داد و با به جا گذاشتن ركورد 19/19، قهرمانی در این ماده را نیز جشن گرفت. قهرمان المپیك 2008 پكن اكنون طلای 4 در 100 متر را نشانه رفته است. بولت پنج‌شنبه شب پنجمین مدال دوی سرعت را برای كشورش به ارمغان آورد.
به نقل از ایسنا؛ بولت یك شب پیش از تولد 23 سالگی‌اش در حضور 60 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه المپیك برلین 200 متر مسافت مسابقه را در 19/19 ثانیه دوید و ركورد سال گذشته‌اش در المپیك پكن را سیزده صدم ثانیه بهبود بخشید.
او هفت روز پیش در ماده 100 متر ركورد باور نكردنی 58/9 صدم ثانیه را از خود به جا گذاشته بود. بولت تاكنون 320 هزار یورو جایزه را از آن خود كرده است. او نخستین دونده‌ای است كه هم در المپیك و هم در جام جهانی می‌تواند در دو ماده سرعت به پیروزی دست پیدا كند.
بولت پس از قهرمانی در 200 متر گفت: «من قهرمان دو گانه‌ام. باور كردنی نیست. كمی خسته بودم اما، تلاش كردم هرچه می‌شود را انجام بدهم. در این جو فوق‌العاده توانستم این كار را انجام بدهم.»
بولت كه در رقابت‌های ماده چهار در 100 متر شركت می‌كند، می‌تواند برای هفتمین بار در دوران ورزش خود، ركوردشكنی كند. او در گفت‌وگویی با یورو اسپورت گفت برای برپایی جشن برنامه‌ریزی نكرده است. چون زمان برای این كار دارم اما، نمی‌توانم زیاد جشن بگیرم. متن این گفت‌وگو در زیر می‌آید:
* آقای بولت با چه انتظاراتی راهی برلین شدید؟
- می‌خواهم نشان بدهم كه عملكردم در بازی‌های المپیك سال گذشته موفقیت‌هایی مقطعی و یك روزه نبوده‌اند. البته شاید بتوانم بهتر از اینها باشم. چرا كه پیش از رقابت بر سر قهرمانی چند جلسه تمرین كم داشتم اما، برای رقابت‌های پیش‌رو آمادگی خوبی دارم.
* وقتی به شما پیش از استارت نگاه می‌كنیم، یك اوساین بولت سراسر خونسرد و خوشحال را می‌بینیم. این همه خونسردی و آرامش را از كجا می‌آورید؟
- اكنون همان روند و جریان در پیش است كه پیش از این هم بود. سال‌هاست كه دارم همان كارها را انجام می‌دهم. همه اینها بخشی از من و وجودم شده است. به درستی می‌دانم كه در استارت، طول رقابت و یا در خط پایان چه كار باید انجام بدهم. تنها وظیفه‌ای كه بر دوشم است، آن است كه تمركز داشته باشم. از همین رو هرگز خودم را مجنون و آشفته نمی‌كنم و خونسرد و آرام می‌مانم.
* آیا در زندگی شخصی‌تان در بیرون از مسابقه نیز موفق می‌شوید این طور عمل كنید؟ به هر حال شما همه جا در خیابان و كوچه فردی شناخته شده هستید. نه تنها در جامائیكا كه در همه جای دنیا.
- راستش را بخواهید، باید بگویم كه خیلی اهل گردش و بیرون رفتن از خانه نیستم. اما، وقتی بیرون هستم این موارد زیاد پیش می‌آید. مشكلی هم در كار نیست. بعد از آن هم به سادگی به خانه می‌روم.
* تایسون گای در ماده‌های 100 و 200 متر بزرگترین رقیب شماست. آیا این امكان وجود دارد كه میان این دو رقیب سرشناس در بیرون از رقابت‌ها رابطه‌ی دوستانه‌ای وجود داشته باشد؟
- از نظر من این موضوع هیچ ارتباطی با دویدن ندارد. این تنها به این موضوع برمی‌گردد كه تایسون همانند من در جامائیكا زندگی نمی‌كند و این فاصله بسیار زیاد است وگرنه هیچ مشكلی را در كار نمی‌بینم. هرچه باشد با "آسافا پاول" هم دوست هستم. با هم شوخی می‌كنیم و در كنار هم خوش می‌گذرانیم.
* موفقیت‌های بزرگ شما، مردم دوستی و تمامی آنچه در اطراف شما رخ می‌دهد، باید گاهی هم شما را اذیت كند. آیا باید گاهی تردید كنید كه آنچه در اطراف شما رخ می‌دهد، واقعی است یا غیر واقعی؟
- دوست دارم اینگونه بگویم. این كه مثلا كسی من را نیشگون بگیرد تا ببینم آیا بیدارم یا اینكه در خواب و رویا به سر می‌برم. با این حال گاهی هم به خودم می‌گویم: ببین پسر آنچه كرده‌ای، باور كردنی نیست. من سریع‌ترین مرد دنیا هستم و خوشحالم كه این طور است.
* تمرین‌هایتان چگونه است؟ آیا بسیار سخت و طاقت فرساست؟ آیا از انجام تمرین‌ها عذاب می‌كشید و یا اینكه از انجام دادن آنها لذت می‌برید؟
- با گلن مایلز كار می‌كنم كه یك مربی فوق‌العاده است. كار كردن با او بسیار لذت بخش است. اغلب با هم می‌خندیم. بنابراین چه در تمرین و چه به هنگام مسابقه از دویدن لذت می‌برم.
* با همه این حر ف‌ها باید زمانی وجود داشته باشد كه شما از كوره در بروید و عصبانی بشوید. هرچه باشد شما در كانون توجه مردم و رسانه هستید.
- می‌خواهم برای شما رازی را فاش كنم: اینكه اكنون جام جهانی است یا هر رقابت قهرمانی دیگر روی من هیچ تاثیری نمی‌گذارد. درست بر خلاف آن. در جام جهانی جوانان كه در سال 2002 در جامائیكا برگزار می‌شد، احساس عصبانیت و دستپاچگی می‌كردم. نه قبل از آن و نه بعد از آن در زندگی‌ام این احساس را نداشتم. به خودم لرزیدم. حتی كفش‌هایم را برعكس پوشیدم. اما، در این میان همه چیز برایم ساده‌تر شده است. وقتی در حضور جمعیت خودی توانستم با خودم كنار بیایم، آن وقت در تمام دنیا می‌توانم موفق باشم.
تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
