تكلیف عاشقان

بدان كه یكى از تكالیف مشكل تو در عصر غیبت امام عصر، عجل الله تعالى فرجه الشریف، كه مشكلترین آنها نیزهست; داشتن حالت «مراقبه‏» است نسبت‏به خداى خود، جل جلاله، ... و نظیر آن داشتن «مراقبه‏» است نسبت‏به امام‏عصر، علیه السلام، اما معناى مراقبه آن است كه در تمام حركات و سكنات و اعمال و اقوال خود آن حضرت را بر خودمراقب بدانى و یقین داشته باشى كه امام تو همه جا با تو همراه است و از تو جدایى و غفلت ندارد.

تصور كن كه مرشد یا پیر ریاضت كشیده‏اى دارى كه در اثر ریاضتهاى سختى كه تحمل كرده، از بیشتر امورباطنى و درونى تو آگاه است و تو با آن مرشد مدتى انیس و همنشین شده‏اى.

تو را به خدا توجه كن كه تا چه میزان، هم در ظاهر و هم در باطن، ملاحظه آن مرشد را مى‏كنى; ادب او را نگاه‏مى‏دارى و مواظب و مراقب خود هستى كه در خلوت و آشكار و در ظاهر و باطن امرى خلاف ادب از تو سر زند; چه درنشست و برخاست، چه در رفتار و كردار، چه در خوردن و آشامیدن و چه در نماز و طاعت.

پس بهتر آن است كه تكلیف خود را در حركات و سكنات ظاهرى و باطنى بدانى و بفهمى; و عقیده تو به طور یقین‏این باشد كه تمام اعمال و افعال و اقوال تو در نزد امام عصر، علیه السلام، مشهود است و او لحظه‏اى از تو غفلت ندارد.

چنانكه خود فرمود: وَ اِنّا غَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِكُم وَلا نَاسینَ لِذِكرِِكُم وَ لَولا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُم البَلاءُ وَاصطَلَمَتكُمُ الاَعداءُ وَ اتُّقُوا اللهُ جَلََّ جَلالَه. (1)

ما، در مراقبت و مواظبت از شما كوتاهى نمى‏كنیم و شما را از یاد نمى‏بریم و اگر جز این بود; هر آینه، بلا بر شمانازل مى‏گردید و دشمنان، شما را در كام خود فرو مى‏بردند. پس تقواى الهى را پیشه كنید. (2)

1. نامه امام عصر، علیه السلام، به شیخ مفید، بحار الانوار، ج 53، ص 175.

2. بازنویسى شده از كتاب: همدانى، صدر الاسلام على اكبر، پیوند معنوى با ساحت قدس مهدوى، ص 34-37.