مردی از دیار محبت

درباره ی زنده یاد « محمد حسین بهجتی ( شفق ) »

به مناسبت سالگرد فوت ایشان

برای آشنایی بیشتر با این عالم ربانی و عارف دلسوخته به یاد نامه ی ایشان«هر چه که بیند دیده »  مراجعه کنید .

مرحوم محمد حسین بهجتی متخلص به « شفق » در روزهای واپسین حیات خود در 26 آبان 87 و پس از عمل جراحی در بیمارستان در پاسخ به نامه آقای اصغر یكی از دوستانش و بازماندگان حادثه هفتم تیر چند رباعی را نگاشته كه بی مناسبت ندیدیم به یادبود او آنرا بیاوریم  .

محمد حسین بهجتی (شفق )

یک خاطره

آقای رضا شاکر اردکانی – شاعر

1-کنگره‏ای بود در کرمانشاه که شعراء شعرهای خود را می‏خواندند و قاعدتاً در این کنگره‏ها شعرا، قوی‏ترین شعر خود را می‏خوانند و من متوجه شدم که آقای بهجتی یکی از شعرهای ضعیف خود را خواندند. بعداً فهمیدم که به خاطر وجود شعرای جوان و برای اینکه شعر آنها بالاتر از شعر آقای بهجتی باشد، ایشان عمداً شعر ضعیف انتخاب کرده‏اند.

2- در کرمان همایشی بود و موقعی که آقای بهجتی پشت‏ تریبون رفتند در همان لحظه برق رفت و تا مدت کوتاهی که موتور برق را روشن کنند، آقا فی‏البداهه شعری در رابطه با برق سرودند که بسیار جالب بود و حضار را به وجد آورد. این دو بیت چنین است:

3- در کتابخانه آیت‏الله حائری انجمنی داشتیم به نام بزم شفق.

آقای بهجتی هنگام آمدن به یکی از این جلسات در اتومبیل غزلی گفته بودند که جالب بود و با این بیت شروع می‏شد:

امشب به همره دو سه دیوانه‏ی دگر         خواهیم رفت به در میخانه‏ی دگر

این غزل با عنوان اسیر بی‏انتها در صفحه 62 کتاب بارش نور ایشان چاپ شده است.

از او ست :نیرومند باش تا عزیز باشی

منابع :در سوگ فضیلت - روزنامه جمهوری اسلامی-

تنظیم : بخش ادبیات تبیان