انتخاب محل کمپ در سفر

محل مناسب برای کمپ باید راحت، دارای فضای کافی برای چادر زدن، آشپزی، چشم انداز خوب و نزدیک به منابع آب باشد. بعضی از نقاط تمام این شرایط را دارد اما انتخاب محل کمپ مانند یک معامله می ماند. صعود کنندگان ممکن است از یک نقطه مناسب کمپ رد شوند و جایی دیگر را انتخاب کنند، چراکه به قله نزدیک تر باشند.

باد مسئله قابل توجهی در پیدا کردن محل کمپ است و کوهنوردان در عمل یاد می گیرند که نقاط  ایمن از باد را به عنوان پناهگاه استفاده کنند. محل کمپ بر روی خط الراس در معرض بادهای شدیدی خواهد بود. یک شکاف روی خط الراس یا کمی پایین تر از خط الراس هم جزء بادگیرترین نقاط به حساب می آید. در اکثر نقاط، باد غالب معمولا از جهت خاصی می وزد. بادهای کوهستانی پرقدرت هستند. بادی که بعدازظهر به طرف بالای شیب می وزد، در هنگام شب ممکن است جهت خود را عوض کند و به صورت باد سرد و سنگینی از نقاط برفی بالا به طرف پایین بوزد. در هنگام تثبیت اوضاع جوی، هوای سرد که سنگین تر از هوای گرم است، به طرف پایین سرازیر می شود و درون دره ها و فرورفتگی ها جریان پیدا می کند. از این رو اغلب در جلگه ها و حوزه رودخانه ها نسیم و هوای خنکی وجود دارد. شب ها در کنار رودخانه و یا دریاچه ها، هوا چند درجه سردتر از ارتفاعات نزدیک است.

توجه کنید که تغییر درجه حرارت چگونه می تواند در انتخاب محل کمپ تاثیر بگذارد. به عنوان مثال از زدن کمپ در دهلیز ها و کنار بستر رودخانه ها که بر اثر یک توفان و رگبار می توانند به مسیر سیل تبدیل بشوند، خودداری کنید. اگر در نزدیکی رودخانه چادر می زنید، احتمال بالا امدن ارتفاع آب رودخانه را در نظر داشته باشید. در زمستان و یا در ارتفاعات مطمئن شوید که محل برپایی کمپ شما در مسیر و معرض بهمن نیست.

o هیچ اثری از خود به جا نگذارید:یک مسئله مهم در انتخاب محل کمپ، تاثیر گذاشتن بر طبیعت است. هرچه عبور انسانها از آن نقطه بیشتر باشد، آن منطقه هم آسیب پذیرتر خواهد بود و احتیاط بیشتری باید از جانب شما صورت بگیرد. در زیر به پاره ای نکات در مورد پیدا کردن محل به طور مختصر اشاره می شود. این نکات با درنظرگرفتن تاثیر کمتر بر طبیعت انتخاب شده اند:

• بهترین محل: منطقه تثبیت شده با برف کاملاً کوبیده شده و سفت شده

• محل خوب: تخته سنگ ها، نقاط ماسه ای یا خاکی مسطح، نقاط بدون علف در جنگل های عمیق

• محل نامناسب: دشت های پوشیده از علف، نقاط دارای پوشش گیاهی بالاتر از سطح جنگل ها

• بدترین محل: نقاط مجاور دریاچه ها و رودخانه ها

o کمپ زدن در برف و برنامه های زمستان: برای کمپ زدن در زمستان باید دارای پناهگاهی خوب، وسایل گرمایی و مهارت خشک باقی ماندن باشید. در شرایطی که هوا به سرعت عوض می شود و درجه حرارت هم نزدیک صفر و برف هم کم است ونیز در برنامه های کوتاه مدت و یا شرایطی که باید کمپ را سریع برپا کرد، مطمئناً چادر بهترین وسیله است. در وسط روز و زمانی که خورشید در پشت ابرها پنهان است، حرارت درون چادر می تواند 22تا 28درجه گرمتر از هوای بیرون باشد. تحت این شرایط می توان لباس و کیسه خواب خیس را خشک کرد. پناهگاه هایی که از برف درست می شوند، مثل غار برفی و ایگلو ( Igloo) جهت برپا شدن به زمان بیشتر و مهارت و تلاش احتیاج دارند، اما از طرفی قوی تر، جادارتر و حتی در هوای خیلی سرد هم گرم هستند.

o برپایی چادر در زمستان: محل برپایی چادر را به دور از نقاط خطرناکی مانند شکاف یخی، مسیر بهمن و یا نقاب ها انتخاب کنید. شکل وزش باد را در منطقه بررسی کنید اگر برف مانند سنگ سخت است و یا در سطح زمین شکل هایی از برف درست شده است، به معنی بادخیز بودن منطقه است. اما اگرمنطقه حاوی برف پودری یا شل است به منزله آن است که منطقه از باد در امان است و یا برف های جمع شده توسط باد به آنجا آورده شده اند. یک منطقه گود در برف پودری، می تواند پناهگاه خوبی از دست باد باشد ولی شاید مجبور باشید که برف روی چادر را مرتباً پاک نمایید.

محل انتخابی حتی المقدور مسطح باشد. منطقه ای که چادر روی آن قرار خواهد گرفت را کاملا برف کوبی کنید تا سطح منطقه بتواند وزن چادر و متعلقات را تحمل کند و بتوانید بندهای چادر را در برف بکوبید. صاف کردن و مسطح ساختن محوطه زیر چادر از لیزخوردن افراد در طول شب جلوگیری می کند و بدین وسیله از نقاط  برجسته و قلنبه سطح زمین خلاص می شوید. اهمیت این نکته زمانی است که تصمیم داشته باشید چند شبی را در آن محل بسر ببرید. چراکه برف زیر چادر بعد از شب اول مانند سنگ سفت می شود و هر برجستگی در سطح آن به صورت یخ زده در می آید. یک بیل با صفحه ای چهار گوش برای تسطیح محل چادر وسیله خوبی است. کوبیدن برف منطقه با «کفش های برف » باعث فشرده شدن سطح برف می شود. اسکی نیز وسیله خوبی برای صاف کردن است. اگر سطح زیر چادر کمی شیب دار است، طوری بخوابید که سر شما در بالای شیب باشد.

بعد از برپا کردن چادر، حفره ای به عمق 30سانتی متر در جلوی چادر ایجاد کنید. افراد می توانند هنگام بستن یا باز کردن گتر و در آوردن کفش های خود، راحت در چادر بنشینند و پاهای خود را در این گودال قرار دهند.

اگر چادر در معرض باد است، دور آن دیوار هایی از برف ایجاد کنید. این دیوار( که باید بین 1 تا 2متر باشد) را در هر نقطه ای در پیرامون چادر می توانید درست کنید تا جلوی برخورد باد به چادر را بگیرد. هرچه قدر دیوار بلندتر باشد باید آن را دورتر از چادر درست کرد. مثلاً یک دیوار یک متری باید یک متر هم از چادر فاصله داشته باشد. این کار به این دلیل صورت می گیرد که باد در قسمت پناهگاه دیوار، برف زیادی را انبار خواهد کرد و این منطقه خیلی سریع پرخواهد شد. ساده ترین و سریع ترین راه برپا کردن دیوار، کندن بلوک های برفی با استفاده از اره برفی و یا قسمت نوک بیل و قرار دادن آنها روی هم هست.

در زمان توفان باید هر چند وقتی سقف چادر را از برف پاک کرد. در اغلب توفان ها مسئله مهم برفی که از آسمان می بارد نیست، بلکه برفی است که توسط باد آورده می شود. در قسمت پناهگاه دیوار و چادر، باد برف زیادی را جمع خواهد کرد.در چادری که حتی تا نیمه در برف فرورفته است، خطر خفگی وجود دارد، مخصوصا که درون آن پخت و پز هم در جریان باشد.علاوه بر این، جمع شدن برف زیاد روی چادر می تواند باعث شکسته شدن تیرک ها و یا فروریختن کل چادر بشود. بطور منظم سعی کنید که برف جمع شده روی دیوارهای چادر را بتکانید و با بیل برف هایی که در قسمت تماس پوش دوم با برف هستند را پاک کنید تا هوا بتواند بین پوش بیرونی و چادر در جریان باشد. دقت کنید که به هنگام برف روبی، با صفحه بیل خود چادر را پاره نکنید. وزن زیاد برف می تواند باعث پاره شدن پوش نایلونی چادر شود. در توفان های قوی و دراز مدت، چادر می تواند در برف جمع شده به دور آن گم شود. شاید هم مجبور شوید که چادر را از محل فعلی آن به روی سطح برف های جدید منتقل کنید.

نویسنده : رضا چهکنوئی - همراه با تغییر و اصلاح، مجله کوه شماره 6 بهار 76

تهیه و تنظیم برای سایت تبیان: زهره پری نوش