محل خواب در خارج از شهرها

اگر از هوای دودآلود، سروصدا و زندگی شهرها به تنگ آمده اید؛ اگر می خواهید با جنبه ی دیگری از زندگی در یک کشور آشنا شوید؛ اگر دلتان برای مناطق سرسبز، شیر، کره و تخم مرغ تازه لک زده؛ خلاصه اگر دلتان هوای صمیمیت روستا و روستائیان را کرده، چند روزی را به سفر با دوچرخه، اسب و حتی با پای پیاده اختصاص دهید و به اکتشاف دهکده ها و مزارع بپردازید.

روستائیان در تمامی کشورهای دنیا از شهریان مهمان نوازترند. با وجود این، برای انجام یک سفر موفق رعایت بعضی مسائل لازم خواهد بود:

1 – بین کشاورز، زمین، خاک، درخت، طبیعت یک نوع رابطه عاطفی و احترام وجود دارد. همانطور که عدم رعایت علایم و قوانین رهنمایی و رانندگی می تواند مشکلاتی ایجاد کند، عدم احترام به به روش زندگی این مردم نیز هرگونه تماسی را دشوار خواهد کرد.

2 – خود را با ریتم و آهنگ زندگی آنها وفق دهید. ساعت خواب و بیداری خود را با آنها هماهنگ سازید. در حقیقت لطف هرگونه سفری در همین کلمات "هماهنگی" نهفته است.

3 – برای روستائیان کار و فعالیت بدنی مقدس است و نیز از سربار خوششان نمی آید. راه مؤثر بودن را پیدا کنید. تنها به این وسیله خواهید توان است در دل آنها جای بگیرید و طعم یک رابطه ی دوستانه را تجربه کنید.

4 – در پاکیزگی طبیعت بکوشید ته مانده غذا، خرده نان و پوست و هسته میوه را می توان بر روی زمین جا گذاشت، زیرا نه تنها طبیعت را آلوده نخواهند کرد بلکه در سیر و گردش حیات اثر مثبت خواهند گذاشت؛ ولی مواد پلاستیکی، قوطی کنسرو و بطری نوشابه را با خود تا اولین سطل آشغال حمل کنید. یکی از دلایلی که بر متمدن بودن یک مسافر و زادگاهش صحه می گذارد همین نوع ملاحظات است.

5 – هیچگاه بدون اجازه یک روستایی روی زمینش خیمه نزنید، و گرنه در بعضی از کشورها مانند کشور خودمان با بیل و کلنگ پذیرایی خواهید شد و در بعضی کشورهای دیگر با سگ های خشمگین و ژاندارم های عصبانی.

- در صورت بدی هوا می توانید از روستائیان خواهش کنید جایی را در انبار کاه و یونجه برایتان در نظر بگیرند، یا اینکه مشارکت در بعضی کارهای روزمره را با جای خواب و حتی مقداری غذا تاخت بزنید. چیدن میوه، درو کردن گندم یا غذا دادن به حیوانات مزرعه لذت شما را تکمیل خواهد کرد.

در آخر توجه شما را به موضوع مهمی جلب می کنیم:

برای کسب جواب مثبت دهقانان بایستی اطمینان آنها را جلب کنید. اگر این جواب مثبت به راحتی کسب شد، احتمال آن می رود که کسی، قبل از شما، با رعایت وظایف مهمان در برابر مهماندار، راه را برای شما هموار کرده باشد. پل را بعد از گذشتن از آن خراب نکنید. شاید مسافر دیگری بعد از شما گذرش به همین نقطه بیفتد. راه را برای مسافران بعدی هموار نگاه دارید.

برای سفر با پای پیاده، با دوچرخه و امثال آن، چادر باید سبک و کم حجم باشد، به صورتی که در کوله پشتی یا خورجین دوچرخه به راحتی جا بگیرد. مناسبترین نوع چادر دو نفره آنست. در حقیقت نوع یک نفره کوچکتر از آنست که بتوان علاوه بر خود، اسباب و اثاثیه را نیز در آن جای داد.

اگر با اتومبیل سفر می کنید می توانید یک چادر "یک ستون" (گرد، مانند چادر سرخ پوستان) یا یک چادر "کانادایی" (دوستونه و با ارتفاع کم ) که به اندازه کافی جادار هستند به همراه ببرید.

اگر به کوهنوردی می روید و به چادری نیاز خواهید داشت که سرما را به خود راه ندهد و گرما را در خود حفظ کند (Isothermique). هنگامی که در یک سفر فقط به کوهنوردی نمی روید بلکه اتومبیل به همراه دارید و برخی اوقات به پیاده روی های بیش از یک روز هم می پردازید، بایستی به دنبال چادری بگردید که واجد شرایط لازم باشد. یعنی چادری که به سادگی برپا شود، کم حجم و جادار باشد و همچنین در هوای گرم و سرد بالاترین درجه راحتی را فراهم آورد. از چادرهایی که با کمک تعداد زیادی میله و آهن پاره افراشته می شوند حذر کنید مگر آنکه بخواهید برای مدت زیادی در یک مکان مشخص اقامت کنید. در هر صورت چادرتان باید زمین را نیز فرش کند و از گذر رطوبت زمین جلوگیری کند.

ویژه نامه سفر ، مجله صنعت و معدن، بهار 72 با تغییر و تلخیص

تهیه و تنظیم برای سایت تبیان: زهره پری نوش