5 پهپاد کشنده دنیا از دیدگاه nationalinterest

سیستم‌های هوایی بدون سرنشین (UAS) یا همان"پهپادها" در سال‌های اخیر ثابت کرده‌اند که زمین بازی را تغییر می‌دهند و ما را به سمت جنگ‌های مدرن پیش می‌برند و طرز فکر ما را در مورد "مرگ از بالا" تغییر داده اند.

در اینجا پنج پهپاد مرگبار را که مطمئناً نمی‌خواهید بالای سرتان باشند، به شما معرفی می‌کنیم.

جنرال اتمیکس MQ-9 Reaper

جنرال اتمیکس آمریکا یکی از پراستفاده‌ترین پهپادهای در حال خدمت است، با این حال، توجه به این نکته مهم است که هنوز هم به تعامل انسانی زیادی نیاز دارد. هر چرخش، هر صعود، هر فرود، هر تغییر سرعت هوایی هنوز توسط انسانی که هواپیما را از فاصله دور اداره می‌کند کنترل می‌شود.

Reaper که به عنوان دنباله MQ-1 Predator طراحی شده است، می‌تواند مقدار زیادی مهمات حمل کند که به آن امکان می‌دهد نقش "شکارچی" یک پهپاد شکارچی-قاتل را ایفا کند. ریپرها می‌توانند دو برابر موشک‌های هلفایر را با خود حمل کنند، در حالی که MQ-9 می تواند تا 500 پوند بمب را حمل کند.

MQ-9 همچنین می‌تواند از هشت موشک هدایت شونده لیزری استفاده کند. موشک هوا به زمین-114 هلفایر دارای قابلیت‌های درگیری با دقت بالا، آسیب جانبی کم، ضد زره و درگیری ضد نفر است. حتی در حالی که نیروی هوایی ایالات متحده به دنبال توسعه پهپادهای خودران و توانمندتر هستند، MQ-9 همچنان به روز شده و ارتقا یافته است.

(در سال 1397 نیروهای نظامی ایران یک نمونه از این پهپاد فوق پیشرفته را شکار کردند)

مهاجر-6

مهاجر-6 ایران یک پهپاد اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی است که برای اولین بار در اوایل سال 2016 رونمایی شد و قادر به حمل محموله نظارتی چندطیفی و حداکثر دو مهمات هدایت شونده دقیق است. برخلاف سایر مدل‌های مهاجر، دارای پروانه سه پره است و طول بال آن 10 متر و طول آن 5.67 متر است.

بُرد عملیاتی این پهپاد بیش از 2000 کیلومتر است و قادر به حمل 100 تا 150 کیلوگرم تسلیحات است. سرعت این پهپاد 200 کیلومتر بر ساعت بوده و می‌تواند 2 یا 4 بمب هوشمند و نقطه‌زن اپتیکی-حرارتی قائم را در پایین بال‌های خود قرار دهد. در آگوست 2022 گزارش شد که مهاجر-6 به موشک الماس مجهز شده است.

(جالبه بدونیم که مهاجر-6 تنها یکی از پهپادهایی است که تا چندسال پیش شایعه فتوشاپ بودن آن مطرح بود!)

Bayraktar TB2

ترکیه، به تولیدکننده و استفاده کننده و در عین حال به یک فروشنده عمده هواپیماهای بدون سرنشین تبدیل شده است. صنایع هوافضای ترکیه پس از تیره شدن روابط واشنگتن و آنکارا، توسعه پهپاد داخلی را در سال 2013 آغاز کرد. یکی از موثرترین پلتفرم‌های توسعه‌یافته آن تا به امروز، Bayraktar TB2 است که در ارتفاع متوسط با استقامت طولانی قادر به انجام عملیات پرواز از راه دور یا خودکار است.

پهپادهای TB2 می توانند بر روی تانک‌ها و توپخانه پرسه بزنند و سپس حملات موشکی را با دقت مرگبار انجام دهند. هر کدام می‌توانند به ارتفاع 25000 پا برسند و 27 ساعت مداوم پرواز کنند. پهپاد Bayraktar که از راه دور تا فاصله 185 مایلی کار می‌کند، همچنین می‌تواند چهار بمب یا موشک هدایت شونده لیزری را با مجموع 150 کیلوگرم بار حمل کند. این پهپاد دارای سطح مقطع راداری پایین‌تر و همچنین ویژگی خلبان خودکار است و از سنسورهای متعددی استفاده می‌کند و پهپادی است که به GPS وابسته نیست.

AeroVironment Switchblade

AeroVironment Switchblade از نظر فنی ترکیبی بین موشک و پهپاد است. می‌توان آن را از راه دور اداره و برای هدف قرار دادن مواضع دشمن به صورت نیمه خودمختار استفاده کرد.

Switchblade که به درستی نامگذاری شده، برخلاف TB2 که محموله‌ای را حمل می کند و سپس به پایگاه بازمی‌گردد، اندازه جمع و جوری دارد که کلاهک خود را حمل می‌کند و به عنوان یک "کامیکازه" یا نیروی انتحاری عمل می‌کند که در موقعیت به سمت هدف پرواز و سپس طبق دستور ضربه می‌زند.

این پهپادهای تاکتیکی را می‌توان در کوله‌پشتی حمل و توسط سربازان به هوا  پرتاب کرد. آنها با موفقیت برای هدف قرار دادن تانک‌ها، خودروهای زرهی، کامیون‌ها و توپخانه‌ها استفاده شده‌اند.

از این سیستم در حال حاضر دو مدل وجود دارد و هر کدام ماموریت متفاوتی دارند. "300" کوچکتر است و برای حملات ضد نفر طراحی شده، در حالی که "600" با کلاهک‌های بزرگتر کمی سنگین‌تر است و هدف آن از بین بردن تانک‌ها و خودروهای زرهی است. پرتاب این پهپادها تنها چند دقیقه طول می‌کشد و در حالی که وزن مدل 600 فقط 50 پوند است، اما می‌تواند حداقل 100 مایل در ساعت پرواز  و به اهدافی در فاصله 24 مایلی حمله کند. همچنین می‌تواند به مدت 40 دقیقه در اطراف پرسه بزند. نکته جالب در مورد Switchblade این است که اگر هیچ هدفی خود را نشان ندهد، می توان طرح حمله آن را لغو کرد. در این پهپلدها هدف گیری توسط GPS انجام می‌شود، اما به صورت دستی نیز  قابلیت کنترل دارند.

ZALA Lancet

روسیه همچنین یک مهمات پرسه زن را توسعه داده که در نبردهای اوکراین به موفقیت بزرگی دست یافته است. این سیستم سرگردان ZALA Lancet است که توسط گروه ZALA Aero، یکی از شرکت‌های تابعه گروه کلاشنیکف طراحی شده است. لانست برای اولین بار در ژوئن 2019 در سوریه به صورت میدانی آزمایش شد.

 Lancet دارای دو بال X شکل در جلو و عقب بدنه است و توسط یک موتور الکتریکی که یک ملخ دو پره واقع در عقب، آن را به حرکت در می‌آورد، نیرو می‌گیرد. از مواد پلاستیکی و کامپوزیت ساخته شده و وزن آن با احتساب 3 کیلوگرم بار آن تنها 12 کیلوگرم است. حداکثر برد این هواپیمای بدون سرنشین 40 کیلومتر و استقامت آن تقریباً 40 دقیقه است. می‌تواند هم در نقش شناسایی و هم در نقش حمله ایفای نقش کند و در حین پرواز می تواند توسط مختصات GPS یا کنترل بصری هدایت شود و در طی قسمت پایانی یک ماموریت، می‌توان آن را به صورت دستی کنترل کرد تا از طریق هدایت الکترواپتیکال و یک واحد هدایت تلویزیونی هدف قرار گیرد.

---