تبیان، دستیار زندگی
وقتى بعضى از جوانان به دلیل پوشیدن لباس‏هاى غیرمعمول و یا اصلاح و آرایش خاص موى سر و صورت و انجام دادن برخى رفتارهایى كه با فرهنگ و رسوم اجتماعى ما همخوانى ندارد، مورد اعتراض قرار مى‏گیرند، عمل خود را به عنوان مد و مدگرایى توجیه مى‏كنند....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

جوانان مدگرایی را دوست دارند!
ذره بین

شاید شما هم با این مساله روبرو شده‏اید كه وقتى بعضى از جوانان به دلیل پوشیدن لباس‏هاى غیرمعمول و یا اصلاح و آرایش خاص موى سر و صورت و انجام دادن برخى رفتارهایى كه با فرهنگ و رسوم اجتماعى ما همخوانى ندارد، مورد اعتراض قرار مى‏گیرند، عمل خود را به عنوان مد و مدگرایى توجیه مى‏كنند.

جاى شگفتى است كه نه تنها برخى افراد به محض شنیدن چنین پاسخى قانع مى‏شوند و از پى‏گیرى موضوع خوددارى مى‏كنند، بلكه در مواردى هم مشاهده مى‏شود كه عده‏اى از آنان، بدون توجه به آثار و پیامد این قبیل رفتارها، درصددند كه خود نیز از آن شیوه تبعیت كنند. روشن است كه این قبیل تقلیدهاى كوركورانه در موارد بسیارى، براى فرد و جامعه، گرفتارى‏ها و مشكلات زیاد فرهنگى و اقتصادى ایجاد مى‏كند. به گونه‏اى كه در نتیجه بى‏توجهى به این مساله، گاهى اساس نظام اعتقادى و كیان نظام اجتماعى جامعه دچار خطر و انحراف مى‏شود و به موازات سست‏شدن بنیان‏هاى اجتماعى، زمینه تسلط فرهنگى و به دنبال آن، تسلط سیاسى، فراهم مى‏شود.

گرچه یكى از جلوه‏هاى كمال‏جویى و زیبایى دوستى انسان به ویژه در دوره جوانى توجه به زیبایى ظاهر است اما باید مراقب بود كه این فرایند، از حالت طبیعى خود خارج نشود. چرا که ممکن است، جنبه انحرافى پیدا كرده، آثار سویى به بار آورد

به منظور آشنایى هرچه بیش‏تر اقشار مختلف مردم، به ویژه قشر جوان جامعه به مساله مد و نتایج و پیامدهاى مدگرایى و نیز اهداف و نقشه‏هاى شوم مروجین پدیده مدسازى در جهان، نیم نگاهى به این بحث مى‏افكنیم: بدان امید كه همه اقشار جامعه اسلامى جهت‏حفظ سلامت‏سرمایه‏هاى فكرى و اعتقادى خویش، ابعاد مختلف این مساله را با دقت مورد مطالعه قرار دهند. و راه چاره و مكانیسم مبارزه با آن را دریابند.

الف. مد چیست؟

واژه مد در لغت ‏به معناى سلیقه، اسلوب، روش و شیوه و... به كار مى‏رود و در اصطلاح، عبارت است از روش و طریقه‏اى موقتى كه براساس ذوق و سلیقه افراد یك جامعه و سبك زندگى از جمله شكل لباس پوشیدن، نوع آداب پذیرایى و معاشرت و تزیین و معمارى خانه و... را تنظیم مى‏نماید. (1)

بنابراین، مى‏توان گفت: مد به تغییر سلیقه ناگهانى و مكرر همه یا بعضى از افراد یك جامعه اطلاق مى‏شود و منجر به گرایش به انجام رفتارى خاص یا مصرف كالاى به خصوصى یا در پیش گرفتن سبكى خاص در زندگى مى‏شود.

مد

با بررسى ابعاد مختلف حیات اجتماعى، می توان گفت: پدیده مد اولا، همیشه در تاریخ بشر بوده است و منحصر به دوره معاصر نیست. ثانیا، هرگاه این پدیده در هر دوره‏اى از تاریخ، آگاهانه و با گزینش و انتخاب و با توجه به فرهنگ و چارچوب‏هاى فكرى و اعتقادى جامعه صورت گرفته، نه تنها موجب پیدایش نارسایى‏هاى فرهنگى و اجتماعى نشده، بلكه به عنوان یك دست‏آورد اجتماعى، به نوبه خود به رشد فرهنگ و تمدن جوامع، كمك‏هاى زیادى نموده و زمینه آراستگى مناسب جنبه ظاهرى زندگى مردم و افراد را فراهم كرده است. در یك كلام، مدگرایى مثبت، به معناى اقتباس از پیشرفت‏هاى اجتماعى دیگران و به كار بردن دستاوردهاى مثبت تمدنى دیگران، ضمن برطرف ساختن زشتى‏ها و كاستى‏هاى حیات اجتماعى، از دچار شدن زندگى انسان‏ها به یك نواختى خسته كننده پیش‏گیرى كرده و روز به روز بر استحكام بیش‏تر پایه‏هاى زندگى دسته‏جمعى آن‏ها كمك نموده است.

ب. ریشه‏هاى مدگرایى

آفرینش انسان به گونه‏اى است كه همواره  از حالت‏ یك نواختى گریزان بوده و در مقابل، همیشه از تحول و نوآورى و تنوع در اشکال زندگى، استقبال مى‏كند. این تمایل در حالت عادى و در صورتى كه پذیرش تحول و نوآورى از روى آگاهى و به صورت تدریجى آرام صورت پذیرد، ظاهر زندگى آدمى را خوشایند و دلپذیر مى‏سازد. بنابراین، مى‏توان گفت میل به خودآرایى و زیباسازى محیط زندگى امرى فطرى است كه به بركت آن هم زمینه آراستگى صورت ظاهرى محیط زندگى انسان فراهم مى‏گردد و هم انگیزه تعالى و تداوم زندگى اجتماعى و روابط صحیح انسانى تقویت مى‏شود. و بدین‏سان عواملى كه موجب ایجاد نفرت و انزجار افراد از یكدیگر و یا موجب یكنواختى زندگى بشر مى‏شوند از محیط اجتماعى دور شده و جنبه‏هاى مثبت كمال‏خواهى و زیبایى خواهی فطرى انسان، روز به روز شكوفاتر مى‏گردد.

مد به تغییر سلیقه ناگهانى و مكرر همه یا بعضى از افراد یك جامعه اطلاق مى‏شود و منجر به گرایش به انجام رفتارى خاص یا مصرف كالاى به خصوصى یا در پیش گرفتن سبكى خاص در زندگى مى‏شود

البته از این نكته نیز نباید غافل شد كه گرچه یكى از جلوه‏هاى كمال‏جویى و زیبایى دوستى انسان به ویژه در دوره جوانى توجه به زیبایى ظاهر است اما باید مراقب بود كه این فرایند، از حالت طبیعى خود خارج نشود. چرا که ممکن است، جنبه انحرافى پیدا كرده، آثار سویى به بار آورد.

به عنوان مثال میل به خودآرایى، كه ریشه در كمال‏جویى و زیباپسندى فطرى انسان دارد، اگر از روى غفلت و یا در نتیجه افراط و تفریط، از مسیر طبیعى و درست‏خود خارج شود، سر از امورى چون خودنمایى، فخر فروشى، خودپرستى و مدپرستى و... در مى‏آورد. عواملى كه هر یك از آن‏ها به نوبه خود، موجب پیدایش انواع نارسایى‏ها و هوس‏بازى‏ها و رقابت‏هاى غلط و اسراف و تبذیرها خواهد شد.

مد

بنابراین در تبیین ریشه مدگرایى مى‏توان گفت كه پیروى از مد و زیبایى‏ و تنوع‏پسندى، ریشه در نهاد انسان دارد كه نیازهای فطرى محسوب مى‏شود. اما صورت‏هاى افراطى رایج این گرایش، كه تحت عنوان مدپرستى شناخته مى‏شود، در نتیجه جهل و ناآگاهى و ضعف ارزش‏هاى معنوى و تبلیغات وسیع دشمنان و خودباختگى و تقلید كوركورانه از دیگران و یا آلوده شدن به رذایلى چون خودنمایى، فخرفروشى، احساس حقارت و خود كم‏بینى و.. . پیش مى‏آید كه براى افراد جامعه بسیار خطرساز است و باید از آن پرهیز نمود.

ج. اسلام و مدگرایى

به یك بیان، رسالت اسلام به عنوان یك مكتب كامل الهى، پاسخ‏گویى صحیح به تمام خواست‏هاى فطرى و نیازهاى اصیل انسانى است. بر این اساس، در مجموعه تعالیم اسلامى از جمله در آیات قرآنى به مساله زینت و جمال و زیبایى عنایت‏خاصى مبذول شده است. از تامل در این بخش از معارف اسلامى، چند اصل كلى بسیار مهم مربوط به موضوع خودآرایى و زینت‏به دست مى‏آید:

1- حس زیبایى یكى از ویژگى‏هاى مخصوص انسان است كه ریشه در فطرت او دارد و به اقتضاى این امر از دیدن هرگونه زیبایى لذت مى‏برد. بنابراین، استعداد و درك زیبایى از جمله مواهب به ودیعت نهاده شده در وجود انسان است كه به بركت آن، وى قادر است از طریق مطالعه و تامل در ظرافت‏هاى زیباى نظام آفرینش، زمینه كمال روحى و معنوى خود را فراهم سازد.

امام علی علیه اسلام:

زینت درونی از زینت ظاهر زیباتر است

2-  خودآرایى و زینت‏به عنوان بخشى از حس زیبایى، نه تنها آثار بسیارى در روح و روان فرد دارد بلكه موجب تعالى و رشد افراد جامعه نیز مى‏شود. در مقابل، پرهیز از خودآرایى و پریشانى و ژولیدگى، چون با خواست فطرى انسان در تعارض است، تدریجا اثرات منفى در روان او به جاى مى‏گذارد كه افسردگى روحى، عدم تعادل روانى و بى‏توجهى به نعمت‏ها و سركوبى علائق طبیعى و.. . از جمله آنهاست. به عنوان مثال، در سیره اولیاء الهى همواره با این منطق غلط ناآگاهان كه پرهیز از خودآرایى را دلیل وارستگى از قید نفس و بى‏اعتنایى به زخارف دنیوى به حساب مى‏آورند به طور جدى برخورد شده است. زیرا، این كار علاوه بر این‏كه موجبات نفرت دیگران را فراهم مى‏آورد، با اصل عزت نفس و كرامت و منزلت انسانى همخوانى ندارد. مولى‏الموحدین حضرت على‏علیه السلام مى‏فرمایند: «التجمل من اخلاق المؤمنین‏» (2) خودآرایى از ویژگى‏هاى خاص انسان‏هاى مؤمن است.

3- در رهنمودهاى پیشوایان اسلام در مورد خودآرایى به موارد زیادى تصریح و تاكید شده است كه از جمله آن‏هاست: لباس تمیز و آراسته، شانه كردن موى سر و صورت، نظافت‏بدن، خوشبو كردن بدن و لباس‏ها، پرهیز از كارهایى كه دون شان انسان مؤمن است و...

4-  هرچند اسلام توصیه به خودآرایى دارد، اما هرگز این امر را منحصر به زینت ظاهر نمى‏كند، بلكه آراستگى به فضایل معنوى و اخلاقى را كه زمینه‏ساز سعادت و كمال روحى او هستند، مهم‏تر از آراستگى ظاهر مى‏شمارد. در اشاره به چنین واقعیتى حضرت على‏علیه السلام مى‏فرمایند: «زینة البواطن اجمل من زینة الظواهر» (3) زینت درونى از زینت ظاهر بسیار زیباتر است. چه، هم از نظر تاثیر و هم از نظر ماندگارى، زینت درونى در كمال حقیقى انسان مؤثرتر است.

فاطمه ناظم زاده/گروه جامعه و سیاست

با تغییر و تلخیص،برگرفته از سایت باشگاه اندیشه


پى‏نوشت‏ها:

1-  فرهنگ معین، ج 3، ص 3957

2-  شرح غرر و درر آمدى، ج 1، ص 307، حدیث 1175

3-  پیشین، ج 4، ص 117، حدیث 5503