كیانوش عیاری 57 ساله شد
پنج سال دوری از سینما
كیانوش عیاری می‌گوید: «سینما بازیچه من است و من به حدی این اسباب‌بازی را دوست دارم كه حواسم به حاشیه‌ها نیست.»
23 اردیبهشت ماه همزمان با سال‌روز تولد كارگردان «تنوره‌ی دیو»، «آبادانی‌ها»، «بیدار شو آرزو»، «شبح كژدم»، «دو نیمه سیب» و «سفره ایرانی» است.
به قول كیومرث پوراحمد: «درباره كیانوش عیاری حرف زدن سخت است. تعدادی از فیلمهای او بهترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران است.»
عیاری در گفت‌و گویی كه چند ماه قبل همزمان با پخش سریال روزگار قریب داشت، درباره‌ی سكوت خبری در هنگام ساخت این سریال گفته بود: «من به چنین مسائلی فكر نمی‌كنم و تنها بلدم كارم را انجام دهم.»
او در عین حال خاطرنشان كرد: «این بدان معنا نیست كه حاشیه‌ها كه گاهی اوقات بسیار اهمیت هم پیدا می‌كند را جدی نمی‌گیرم؛ بلكه متوجهشان نیستم و آن‌ها را نمی‌بینم؛ البته گاهی ممكن است به خاطر ایجاد حاشیه كارهای افراطی هم انجام دهم.
حواسم به حاشیه‌ها نیست و این بدان معنای نیست كه اعتقاد دارم حاشیه‌ها در شان یك كار هنری و فرهنگی نیستند.»
او تاكید داشت بر اینكه؛ سینما بازیچه من است و من به حدی این اسباب‌بازی را دوست دارم كه حواسم به حاشیه‌ها نیست.
به گزارش ایسنا، كیانوش عیاری آخرین ساخته‌ی سینمایی‌اش « بیدار شود آرزو» است كه بعد از چند سال هنوز به نمایش درنیامده است و به گفته‌ی خودش به دلیل تاثیر هولناكی كه این فیلم بر روی مخاطبین می‌گذارد بر اكران عمومی آن مردد است.
این كارگردان در گفت‌و گویی كه دو سال گذشته با تماشاگران فیلمش داشت گفته بود: به عنوان یك فیلم‌ساز ارتباط با تماشاگر برای‌ام اهمیت دارد و از حیث فكر علاقه‌مند هستم ارتباط عاطفی با تماشاگر برقرار كنم، البته مثل تاثیرگذاری عاطفی فیلم
«بیدار شو آرزو» در نظرم نیست، منظورم یكسری عواطف متعادل است.
كارگردان «آبادانی‌ها» تاكید كرده بود: هرگز برای ساخت هیچ فیلمی، موضوعی را فراروی خودم قرار ندادم. یك اتفاق كوچك می‌تواند من را به سمت ساخت یك فیلم هدایت بكند. همان طور كه ساخت فیلم «بیدار شو آرزو» از ماجرای كوچكی كه در زلزله طبس دیدم، شكل گرفت در عین حال كه مطلقا بعد از زلزله طبس، منتظر زلزله دیگری نبودم كه بروم فیلم را بسازم ولی به هر حال زلزله بم اتفاق افتاد و من برای اینكه فرصت طلبی نباشد یك مقدار صبر كردم 10 روز از زلزله گذشت و بعد ساخت فیلم را شروع كردم.
اگر مسائل بزرگ انگیز ساخت یك فیلم شود و من بخواهم آن را مطرح كنم به نظرم محدود كردن مضامین است، ولی از هر مورد كوچكی می‌توان صدها منظر پیدا كرد و در همین راستا است كه می‌گویند،هنر واقعا بی‌انتها است.
كیانوش عیاری فیلم‌نامه‌نویس، كارگردان، تدوینگر و تهیه‌كننده سینمای ایران شروع فعالیت در سینما را با نوشتن فیلمنامه و كارگردانی «تنوره دیو» در سال 64 آغاز كرده است. او كه دهه پنجاه سالگی را سپری می‌كند، بیش از ده فیلم سینمایی ساخته و چندین مجموعه تلویزیونی كارگردانی و تعدادی فیلم نیز تهیه كرده است.
این كارگردان و تهیه‌كننده، تاثیرگذار اجتماعی پس از ساخت «تنوره دیو» در سال 64 سال بعد دو فیلم « آن سوی آتش» و
« شبح كژدم» را جلوی دوربین می‌برد كه فیلم «آن سوی آتش»، جوایز بزرگ بین‌المللی همچون جشنواره بلژیك و جایزه بزرگ فیلمهای تلویزیونی توكیو را از آن خود می‌كند.
وی برای فیلم اولش «تنوره دیو» هم جایزه بهترین كارگردانی جشنواره فیلم فجر را گرفت و برای فیلم بعدیش نیز همچنین این جایزه را دریافت كرد.
عیاری كه كمتر اهل گفتگو مصاحبه است طی صحبتی چند سال قبل مطرح كرده بود: حتی یك فیلم فانتزی با روایت متخیل هم اگر چه یك اثر مستقیم اجتماعی نیست، اما نشانه‌های فراوانی از تاثیرات جامعه را در درون خود دارد. فیلم اجتماعی را نباید فقط در كوچه و خیابان دید در یك آپارتمان با در و پنجره بسته كه تلفن هم نداشته باشد می‌توان اثرات جامعه را دید.
عیاری همچنین در صحبتهای دیگری كه همزمان با جشنواره فیلم فجر سالهای گذشته انجام می‌دهد، می‌گوید: برای هیچ اثر هنری نمی‌توان فضای بدون مخاطب تصور كرد هر فیلم سینمایی آبشخور مجدد جامعه‌ای است كه از آن نشات گرفته است و نمی‌توان اثری كاملا مستقل و در خلاء انسانی آفرید.
وی تاكید كرده بود: سینمای سفارشی چندان تاثیرگذار نیست، اگر چه سفارشی دولتی را نمی‌توان با نفی ارزش‌های یك اثر مساوی دانست اما معمولا زبان غیر مستقیم و واقع‌گرا می‌تواند یك مفهوم ملی را نهادینه كند.
به گزارش ایسنا، عیاری كه متولد 1330 است، چهارمین ساخته سینمایی‌اش را در سال 67 به نام « روزه با شكوه» می‌سازد و تا سال 70 فیلم سینمایی را جلوی دوربین نمی‌برد و سرانجام « دو نیمه سیب» را می‌سازد.
سال بعد نیز «آبادانی‌ها» را كار كرد و سه سال بعد «شاخ گاو»، وی سال 76 « بودن یا نبودن» را جلوی دوربین برد. و سال 80 «سفره ایرانی» وسرانجام سال 82 «بیدارشو آرزو» را كار كرد.
«بیدارشو آرزو» كه در سال 82 پس از زلزله بم ساخته می‌شود، درباره معلم جوانی است كه در یكی از روستاهای نزدیك بم زندگی می‌كند، صبح زلزله خود را از زیر آوار بیرون می‌كشد و می‌بیند همه اهالی روستا زیر آوار مانده‌اند، پس پای پیاده به سمت بم راه می‌افتد، اما در بم با صحنه‌های مهیب‌تری برخورد می‌كند و ناچار برای كمك در شهر می‌ماند.
«بیدار شو آرزو» كه یكی از فیلمهای تاثیرگذاری بود كه در جشنواره فجر چهار سال قبل به نمایش درآمد.توانست برای این كارگردان سیمرغ بهترین دستاوردهای فنی و هنری را به ارمغان آورد.
حال پنج سال از ساخت، «بیدار شو آرزو» در سینما می‌گذرد، او در این سالهای سپری شده سریال «روزگار قریب» را ساخت.
منبع : ایسنا
