شه اقلیم وجود
صبحدم پیك مسیحا دم جانان آمد گفت برخیز كه آرامِ دم و جان آمد
این نسیم ملكوتى ز كدامین چمن است كه چو انفاس سحر غالیه افشان آمد
مى¬كند مرغ سحر زمزمه بر شاخه گل كه ز نرجس ثمرى پاك به دوران آمد
سحر از پرده¬نشینان حریم ملكوت نغمه برخاست كه آن خسرو خوبان آمد
خفتگان را رسد این طرفه بشارت ز سروش كه سحرگاه شب نیمه شعبان آمد
چهره، اى زُهره بپوشان كه ز بام ملكوت زهره فاطمه با چهره تابان آمد
شهسواریست كه با صولت و شمشیر علىّ(ع) از پى كشتن كفّار به میدان آمد
مظهر صلح حسن(ع) اوست كه وجه حسن پى آرامش دل¬هاى پریشان آمد
آن كه اندر رگ او خون حسین بن علىّ است پى خونخواهى سالار شهیدان آمد
در ره زهد و عبادت چو علىّ بن حسین پى خونخواهى سالار شهیدان آمد
علم باقر(ع) همه در اوست كه با مثل علم رهبر جامعه بى سر و سامان آمد
تا ز ناپاك كند مذهب صادق(ع) را پاك با دلى روشن و آكنده ز ایمان آمد
همچو كاظم كه بود قبله حاجات و مراد دردمندان جهان را پى درمان آمد
چون رضا تا كه كند تكیه بر او رنگِ علوم وارث افسر سلطان خراسان آمد
اوست سرچشمه تقوا و فضیلت چو جواد(ع) منبع فیض و جوانمردى و احسان آمد
هادى وادى حق كز پى ارشاد بشر با چراغ خرد و دانش و عرفان آمد
یادگار حسن عسكرى(ع) پاك سرشت كه جهان را كند از عدل گلستان آمد
قائم آل محمّد(ص) شه اقلیم وجود كه به فرماندهى عالم امكان آمد
اى شه منتظر از منتظران چهره مپوش كه دگر جان به لب از محنت هجران آمد
همه گویند كه مفتاح فرج صبر بود صبر نَتْوان كه دگر عمر به پایان آمد
«مرحوم دكتر قاسم رسا»
گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی
