نشاط و ورزش برای جوانان

آنچه در پی میخوانید بیانات مقام معظم رهبری در گفت و شنود صمیمانه ایشان با گروهی از جوانان و نوجوانان میباشد كه در قسمتی از این بیانات در مورد سرگرمی و ورزش صحبت شده است.

سرگرمیهای پیش از انقلاب

[پیش از انقلاب] ماها متأسفانه سرگرمیهای خیلی كمی داشتیم؛ این طور سرگرمیها آن وقت نبود، البته پارك بود، ولی كم و خیلی محدود؛ مثلاً در مشهد، فقط یك پارك در داخل شهر بود. ماها هم خانوادههایی بودیم كه پدر و مادرها مقید بودند؛ اصلاً نمیتوانستیم برویم. برای امثال من در دوره جوانی، امكان اینكه بتوانند از این مراكز عمومی تفریحی استفاده كنند، وجود نداشت؛ به خاطر اینكه این مراكز، مراكز خوبی نبود، غالباً مراكز آلوده ای بود. دستگاههای آن روز هم مقداری سعی داشتند كه مراكز عمومی را آلوده به شهوات و فساد بكنند؛ این كار، تعمداً و طبعاً با برنامه ریزی انجام می شد. آن وقتها این را حدس می زدیم، بعدها كه قراین و اطلاعات بیشتری پیدا كردیم، معلوم شد كه واقعاً همین طور بوده است؛ یعنی با برنامه ریزی، محیط های عمومی را فاسد میكردند! لذا ماها نمیتوانستیم برویم. بنابراین تفریحهای آن وقت ما از این قبیل نبود.

تفریح من در محیط طلبگی خودم در دوران جوانی، حضور در جمع طلبه ها بود. به مدرسه خودمان می رفتیم؛ مدرسهای به نام مدرسه نواب داشتیم. جوّ طلبه ها برای ما جوّ شیرینی بود. طلبه ها دور هم جمع میشدند، صحبت و گفت وگو و تبادل اطلاعات می كردند و حرف می زدند. محیط مدرسه برای خود طلبه ها مثل یك باشگاه محسوب می شد؛ در وقت بیكاری آنجا دور هم جمع می شدند. علاوه بر این در مشهد، مسجد گوهرشاد هم مجمع خیلی خوبی بود. آنجا هم افراد متدین، طلاب، روحانیون و علما میآمدند، مینشستند و با هم بحث علمی میكردند؛ بعضی هم صحبتهای دوستانه می كردند. تفریح های ما اینها بود.

سستی جوانان در ورزش

البته من از آن وقت، ورزش می كردم؛ الآن هم ورزش می كنم. متأسفانه می بینم جوانهای ما در ورزش، سستی می كنند كه این خیلی خطاست. آن وقت ما كوه می رفتیم، پیاده رویهای طولانی می كردیم. من با دوستان خودم، چند بار از كوههای اطراف مشهد، همین طور كوه به كوه، روستا به روستا، چند شبانه روز حركت كردیم و راه رفتیم. از این گونه ورزش ها داشتیم. البته اینها تفریح های سرگرم كننده ای بود كه در خارج از محیط شهر بود.

حالا در تهران، این دامنه زیبای البرز و ارتفاعات به این قشنگی و خوب هست؛ من خودم هفته ای چند بار به این ارتفاعات میروم. متأسفانه می بینم نسبت به جمعیت تهران، تعداد كسانی كه آنجا میایند و از این محیط بسیار خوب و پاك استفاده میكنند، خیلی كم است! تأسف میخورم كه چرا جوانهای ما از این محیط طبیعی و زیبا استفاده نمی كنند! اگر آن وقت در مشهد ما یك چنین كوههای نزدیكی وجود داشت ـ چون در آن زمان در مشهد، كوههای به این خوبی و به این نزدیكی نبود ـ ماها بیشتر هم استفاده می كردیم*.

تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری