ولادت با سعادت و گزینش نام امام کاظم علیه السلام
حكومت اموى آخرین لحظه‌هاى عمر خود را مى گذراند و نفس‌هاى آن به شماره افتاده بود كه هفتمین ستارهء درخشان برج امامت و نهمین در گرانمایهء عترت و طهارت، در دودمان پاك و رفیع امام صادق (علیه السلام) دیده بر جهان گشود.
تولد او نوید تازه اى به جهان علم و معنویت بخشید و نور امید و سعادت را در دلها روشن ساخت، محلى كه این نوزاد در آن پا به جهان نهاد آرامگاه مادر بزرگش «آمنه (س)» مام گرامى پیامبر اسلامى (علیه السلام) موسوم به «أبواء» است كه هنگام مراجعت از سفر حج امام صادق (علیه السلام) به و قوع پیوست.
مادرش بانو «حمیده» اندلسى است كه در فضیلت و تقوى و شایستگى و لیاقت، كم نظیر بود. تولد این نوزاد پدر عالیقدرش امام صادق (علیه السلام) را بسیار شادمان و خوشحال ساخت و به افتخار آن سه روز اطعام، و به مردم عقیقه و و لیمه داد.
نامى كه براى این كودك انتخاب گردید «موسى» بود كه تا آن روز در خاندان رسالت سابقه نداشت ولى در متن تاریخ دین، سابقهء ممتدى داشت، چون آن نام تجدید كنندهء و یاد آور مجاهدتها و تلاش‌ها و بت‌شكنى‌هاى موسى بن عمران (علیه السلام) پیامبر اولوالعزم و عالیقدرى بود كه امتى را از ضلالت و گمراهى نجات بخشید و در برابر طاغوت عصر خود ایستادگى و پایدارى نمود تا او را به زانو در آورد. میلاد با سعادت آن حضرت به اتفاق اغلب سیره نویسان روز یكشنبه هفتم ماه صفر سال 128 هجرى به و قوع پیوسته است. او تحت تربیت ها و مراقبت‌هاى خاص پدر، و با نوازش ها و مهربانى‌هاى مادر، مراحل كمال را پیمود و مدت بیست سال از دوران زندگى پدر عالى مقام خود را دریافت و از محضر پر فیض و از مكتب آموزنده و فیاضش بهره‌ها جست.
او هر روز شاهد ازدحام دانشجویان و طالبان علم و كمال بود كه از هر سوى شهر و دیار و از هر نقطهء كشور وسیع اسلامى، عازم درك محضر امام صادق (علیه السلام) بودند و مى خواستند در مسائل گوناگون او را مورد سوال و پرسش قرار دهند تا از علوم و دانش‌هاى او، استفاده ها و بهره‌ها برند و گاهى در محضر او، مناظره ها و مباحثاتى در زمینهء مسائل توحیدى و كلام و قضا و قدر و امامت و نبوت... صورت مى گرفت و او ناظر این گونه جلسات و این نوع مباحثات و گفتگوها بود.
بیست سال تمام در محضر پدر از كمالات و حكمت‌ها و از علوم و دانش‌هاى سرشار او بهره و ر و خود را براى قبول مسئولیت خطیر و سنگین الهى آماده تر مى ساخت.
صفات و مشخصات ظاهرى
او هر چند شخصیت فرد با اندیشه و افكار و آراء و اثار او است نه با صورت و سیما و صفات ظاهرى او (1) ولى به عنوان اینكه نیم رخى از چهرهء ملكوتى آن نوزاد اسلام را به طالبان و علاقه مندان او نشان دهیم بر روال آنچه سیره نویسان نوشته اند با اندك تغییر لفظى در زیر مى آوریم تا همراه تصویر ذهنى یك تصویر عینى نیز از آن بزرگوار داشته باشیم.
مورخین در این باره چنین ثبت كرده اند كه او «داراى قامت معقول و اندام مناسب و زیبائى بود صورتش گندم گون و نورانى، رنگ مویش مشگى و انبوه، چهره اش با صفا و ملكوتى، فاصله دندان ها گشاد و كتف‌هایش باز و گسترده، بدنش لاغر و باریك بود و به نحوى در هاله اى از ابهت و جلال قرار داشت كه فروغ روحانیت و جلوهء معنویت از سیماى بهشتى او نمودار و تابان بود».
تلاوت آیات قرآن او با آن زمزمه‌هاى حزین و آواى دلربا، براى اهل نظر جهانى از لطف و صفا مى آفرید كه هم لذتبخش بود و هم انسان ساز.
همیشه زیر لباس خود پارچه اى از پشم خشن مى پوشید ولى لباس روئین او گرانبها و فاخر بود. او همیشه توصیه مى كرد كه لباس تمیز و زیبا بپوشید و قناعت در لباس را روا نمى شمرد و مى فرمود: «جد بزرگوارم على بن الحسین (علیه السلام) همیشه لباس فاخر مى پوشید كه گاهى قیمت آن از پانصد درهم هم بالاتر بود و عباى گرانبهائى داشت كه معمولا به پنجاه دینار ابتیاع مى فرمود سپس در تعقیب توصیه ى خود این آیه را تلاوت مى فرمود: «قل من حرم زینة الله التى أخرج لعباده و الطیبات من الرزق». (2) «بگو كى و كدام آئین، لباس‌هاى زیبا و غذاهاى گوارا و مطبوع را بر مردم حرام كرده است ؟» (3)
..............................
پی نوشت:
1. از سخنان معروف رضوان جایگاه مرحوم كاشف الغطاء (رضوان الله تعالى علیه) است جائى كه مى فرماید: الأنسان، آرائه و افكاره، لاصورته و اعضائه. آئین ما، ص 44 از انتشارات نسل جوان.
2. سوره اعراف، آیه 32.
3. المجالس السنیه، ج 2، ص 523 و دیگر منابع مربوط.
