راز و نیاز

ای همدم هر سرگردان و غریب،ای گشایش بخش هر اندوهگین دل شکسته‏، ای فریادرس هر خوار شده بی‏کس و ای یاور هر محتاج رانده‏شده‏ای، تو آنی که «رحمت و علمت همه چیز علم را فرا گرفته» و تویی که برای هر یک از آفریدگان سهمی از نعمتت قرار داده‏ای و تویی که عفوش از عقابش برتر است. توآنی که رحمتش پیشاپیش خشمش در حرکت می‏باشد.

آفریدگارا، تویی که بخشش و عطایش از منعش بیشتر است و تویی که همه آفریدگان را از رحمت واسعه‏اش وسعت بخشیده و تویی که از بخشش خود به خلق، پاداش و عوض نمی‏خواهد و تویی که در کیفر گناه‏کاران از اندازه نمی‏گذرد.

و اما من - ای خدای من - بنده تو هستم که به دعا کردن فرمانش دادی؛ پس لبیک و سعد یک  گفت.

اینک منم، ای پروردگارم، که در پیشگاهت افتاده، منم که سنگینی بار گناهان کمرش را گران‏بار کرده و منم آنکه عمرش در گناهان فانی گشته است و منم آن کسی که تو را از روی نادانی معصیت کرده است و حال آنکه  تو سزاوار نافرمانی نبودی.

خدای من، آیا اگر بنده‏ای تو را بخواند، بر او ترحم کننده‏ای تا در دعا بکوشم؟ یا کسی را که در پیشگاهت بگرید، بخشنده‏ای تا در گریستن شتاب کنم؟ یا تو از کسی که برایت پیشانی برخاک ذلت نهاده است، در گذرنده‏ای؟ یا کسی را که از فقر خود، از سر توکل تنها به حضرتت شکوه کند، بی‏نیازکننده‏ای؟

بارالها، کسی را که جز تو بخشنده‏ای نمی‏یابد، ناامید مکن و کسی که از توبه جز تو توانگر نمی‏شود، خوار مگردان.

پروردگارا، پس بر محمد (صلی‏الله علیه و آله وسلم) و آل او درود فرست و از من روی نگردان، در حالی که به تو رو آورده‏ام

و محرومم مفرما، در حالی که به سویت مشتاقم و با آنکه در حضورت ایستاده‏ام، دست رد به پیشانی من مزن.

عزیزا توآنی که خودت را به رحمت وصف کردی. پس بر محمد (صلی‏الله علیه وآله وسلم) و آل او درود فرست و به من رحم نما. تو کسی هستی که خود را به عفو و گذشت نام نهادی؛ پس از من درگذر.

ای خدای من، حتماً سیلاب اشکم را از خوفت و پریشانی دلم را از ترست و لرزش اندامم را از هیبتت می‏بینی؛ همه اینها از شرمساری به دلیل بدی کردار من است. از این رو، صدایم به جهت زاری نمودن به درگاهت گرفته و زبانم از مناجات با تو باز مانده است.