امام دلها

آزادگان این کوه های صبر و استقامت با اینکه از رهبر عزیزشان دور بودند اما همواره به صدا و کلام گرمش مانوس بودند ، با  شادی هایش شاد بودند و در غم هایش اندوهگین میشدند. تصویری از حضرت امام در قلب هایشان جای گرفته بود که مرحم درد ها و زخم هایشان بود.

دوران تلخ اسارت سراسر لبریز از لحظات  است که در فراق ایشان خالق زیبا ترین  صحنه های اسارت است. از یک طرف اسرایی که با شنیدن نام ایشان جانی دوباره پیدا می کنند و بیادش اشک شوق میریزند ، برای سلامتی ایشان صلوات میفرستند و حتی بعد از ارتحال ایشان آزاده سرافرازی که زیر شکنجه های ناشی از اسارت قادر به تکلم نبود  با دیدن بارگاه ملکوتی امام (ره) بانگ الله اکبر سر میدهد و از طرفی  دلاور مردانی که بخاطر عدم اهانت به حضرت امام مدام در حال شکنجه و اعتصاب غذا هستند چه بسیار شهدایی که بخاطر عدم اهانت به ایشان به شهادت رسیدند و یا قطع عضو شدند ولی لب از لب باز نکردند. و گاهی نیز محکم و استوار بر دهان یاوه گویان کوبیدند و خطراتش را نیز به جان خریدند.

بخش از این ارتباط قوی عاطفی را می توان در نامه آزادگان و جواب امام راحل (ره) عظیم الشان دید.

نامه یکی از این برادران به این شرح است:

حضور پدر بزرگوار و قلب تپنده امت سلام علیکم ، درود خدا و فرشتگان و انبیاء و صالحان و سلام برخاسته از ژرفای  قلب فرزندان آزاده شما در کنج اسارتگاه های دشمن دونمایه بر شما باد. مفتخرم و بسی خرسندم از اینکه بتوانم در این کوتاه فرصت اندکی از احساسات وصف ناپذیر خیل اسیران پیرو وفادار معظم له را به حضورتان ابلاغ کنم و کوتاه پیامی ، پیام صبر ، استقامت ، تزول الجبال و لاتزل در میان انبوه دسایس و توطئه های بی حد و مرز دنیای کفر و الحاد هر چند که شدت و حدت بیشتر یابد، استقامت پیشه کنید و راست قامت بایستید که در طریق جاودانگی به سر منزل مقصود نائل شوید. کشتی عظیم رستاخیز این خلق را سکانداری همچون آن رهبر والا  و سردار است تا در میان امواج خروشان و طوفان هرگز تزلزلی در راستای حرکت ان ایجاد نشود.  و در هر حال ما اسیران یاد گرفته ایم که بر روی زمان سرمایه گذاری نکنیم ، بلکه باور یافتیم که این مسیری است که لاجرم باید پیمود و هرچند گاه که زمان به طول انجامد ربنا افرغ علینا صبرا. هر گاه که در این راه پر از فراز و نشیب توکل را پیشه ، رضا و تسلیم را توشه راه قرار دهد.  بیقین ابواب رحمت و برکت حق نصیبش خواهد شد.

دگر عرضی نیست جز التماس عاجزانه دعای خیر برای این جمع شیدا.