طوافی عاشقانه

کعبه می‎چرخید یا بنت اسد                                                                          کس نمی‎داند به جز ربِّ احد

چون طوافی عاشقانه بر زمین                                                                       کعبه محور آن دگر محور جنین

در سماعی پر نظام و بی عدیل                                                                     عدل شد نازل به جسمی بی بدیل

رو به روی کعبه پس مادر نشست                                                                  بر شکم بگذاشت او آن دم دو دست

فاطمه بنت اسد در فکر بود                                                                            در دهانش پر ز عطر ذکر بود

یاد کرد از شوی خود عبد مناف                                                                      خاطر آوردی دعایش در زفاف

از اله‎اش خواست بوطالب چنین                                                                     تا شود نسلش عدالت را عجین

نه مه و نه روز شد از آن زمان                                                                        منتظر می‎بود او بر زایمان

وضع حمل خویش را نزدیک دید                                                                     فاطمه رویش بشد آن دم چو شید

جنب آن رکن یمانی رفت او                                                                           بود آن حالت برایش سخت او

مضطرب می‎بود تا در نزد عام                                                                        کار وضع حمل او گردد تمام

نزد بیت الله با قلبی رقیق                                                                             چنگ زد بر پرده بیت عتیق

خواند ایزد را به حقّ انبیاء                                                                              بر کتاب و بر مقام اولیاء

گفت: مومن باشم اینک بر حنیف                                                                  بت پرستی را بدانم من سخیف

من به ابراهیم جدّم مومنم                                                                           پاک می‎باشد ز عصیان دامنم

ای خدا! بر حقّ معمار حطیم                                                                         آن خلیل الله یارت ابرهیم

هم به حقّ و احترام این جنین                                                                       کن تو آسان وضع حملم ای متین

چون بگفتا این سخن بنت اسد                                                                      باز شد دیوار آن بیت صمد

گشت آن دم فاطمه پر اضطراب                                                                     قلب او زین صحنه شد پر التهاب

این چنین بشنید او از اندرون                                                                         ترس را کن از درون خود برون

از برای تو محرک شد حجار                                                                           پس درون آی از محل مستجار

فاطمه بنت اسد شد مطمئن                                                                       قلب او آرام شد از ممتحن

گشت او داخل به خانه از شکاف                                                                  شد خبر زین حادثه عبد مناف

بسته گردید آن محل بعد از دخول                                                                 در تعجّب مانده اصحاب عقول

بی خبر بودند مردم از درون                                                                          باز چون حتی نشد قفل کلون

تا سه روزی فاطمه در خانه بود                                                                    شوی او بیرون خانه واله بود

جنب بوطالب نشسته بر زمین                                                                    راد مرد راسخی همچون امین

چار روزی چون گذشت از واقعه                                                                   آسمان پر شد ز نور و صاعقه

آن شکاف آمد دوباره در محل                                                                      مردم آن جا منتظر بر ما حصل

فاطمه همراه کودک شد برون                                                                    خیره بر آنان بگردیدش عیون

بانگ زد مادر بر آن مردم چنان                                                                     انتخابم کرد ایزد از زنان

من کنون از آسیه هم برترم                                                                       بوسه زد مریم هم اینک بر سرم

گفت مریم من به وقت زایمان                                                                     از حرم رفتم به سوی سایبان

لیک حقّ خواندی تو را سوی حریم                                                             تا شوی مهمان در آن بیت کریم

پس تو را باشد فضیلت بر زنان                                                                   فخر کن بر کودکت در این زمان

فاطمه می‎گفت این احوال را                                                                     ثبت کرد آن روز و ماه و سال را

می‎گذشتی سیزده روز از رجب                                                                 این چنین آمد به دنیا بوالعجب

رفت بوطالب به نزد همسرش                                                                   تا ببیند آن درخشان اخترش

در بغل بگرفت بوطالب پسر                                                                      بوسه زد او را به صورت هم به سر

بود احمد هم کنار آن پدر                                                                          در تفکر بر قضا و بر قدر

کودکی می‎دید بر دست عمو                                                                  خرق عادت کرده آن میلاد او

یک نظر احمد به بوطالب نمود                                                                  پیرمردی پر ز احسان، پر ز جود

بود او عبدالمطلب را پسر                                                                      فر ز هاشم داشت بوطالب به سر

بر بنی‎هاشم سیادت داشت او                                                             بر محمّد هم کفالت داشت او

شیخ بطحا شاعری مشهور بود                                                             قوم از اشعار او مسحور بود

شعرهایش می‎نمود او را حنیف                                                            بود با نیکان همیشه او حلیف

در تجارت او بسی انصاف داشت                                                            بر حذر او از ربا اصناف داشت

آن زمان می‎بود بوطالب معیل                                                                داشت طالب را به همراه عقیل

سوّمی می‎بود جعفر از ذکور                                                                 قبل از آن که بوالعجب یابد ظهور

هم سه دختر شیخ بطحا داشته                                                           امّ هانی و جمانه، فاخته

چشم احمد گشت بر بنت اسد                                                             دید کودک را نماید او رصد

مادری دلسوز بود و قهرمان                                                                   حال هم گردیده او فخر زنان

پر محبت بود زو قلب امین                                                                     از محبت‎های او بودش رهین

چون یتیمی رفت بر بیت عمو                                                                لیک شد افسر برِ اولاد او

همچو مادر شد بر او بنت اسد                                                             حامی او گشت با روح و جسد

چشم احمد پر بشد از اشک شوق                                                      همره بوطالب او هم کرد ذوق

در بغل بگرفت نوزاد جدید                                                                     در دلش زو آمدش مهری شدید

کودکی زیبا قوی و مستعد                                                                  نسل هاشم بوده در او متحد

مادر او هاشمی همچون پدر                                                               افتخار قوم بودش این پسر

کرد استفهام احمد این چنین                                                              چیست نام این عزیز نازنین؟

فاطمه بنت اسد این گونه گفت:                                                          نزد جمعیت به احمد هم به جفت

شیر بابا، حیدره، نامش نَهم                                                               شیر پاک خویش بر کامش نهم

گفت بوطالب به همسر، مهربان                                                        خاص باشد وضع حملی این چنان

بوده‎ای مهمان در بیت عتیق                                                              گشته‎ای اطعام از ربّ شفیق

پس رویم امشب به کوه بوالقبس                                                      همره این کودک شیرین و ویس

تا که ربّ نامی نهد بر طفلمان                                                            خاص گرداند بدان او در جهان

بر جبل رفتند شب آن دو حلیف                                                          تا به جا آرند رسمی از حنیف

با دعا خواندند از ربّ جلیل                                                                 تا کند روشن بر آنان سبیل

گشت روشن تکّه‎ای از آسمان                                                         لوح سبزی از زبرجد شد عیان

بود مکتوبی چنین: خُصَّصتما                                                             کودکی طاهر بدادم بر شما

اسم او را می‎نهم اکنون علی                                                          کرده‎ام مشتق علی را مِن علی

چون بدیدند آن دو تن این ماجرا                                                          شاد و مشکور آمدندی بر سرا

سال سی از عمر احمد می‎گذشت                                                  شاهد شادی بوطالب بگشت

از عمو بشنید احمد ماحصل                                                             او گرفت آن دم علی را در بغل

دید حسّی در دلش آمد پدید                                                             نام کودک داد بر احمد نوید

این شکاف کعبه همچون عام فیل                                                     بر محمد بود اسرار و دلیل

کودک بوطالب و بنت اسد                                                                 مژده‎ای می‎بود بر اهل رصد

"محسن سیداسماعیلی"