آیت الله شیخ محمد تقی نجفی اصفهانی
شيخ محمدتقي بن شيخ محمدتهراني رازي، معروف به آقا نجفي در حدود سال 1225 ش (1262 ق) در اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش شیخ محمد باقر، از علمای بزرگ و از شاگردان صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری است و جدش شیخ محمد تقی صاحب " هدایة المسترشدین"، از علمای بزرگ شیعه دراواسط قرن سیزدهم است.
وي در زادگاه خود به تحصيل علوم ديني روي آوردپس از فرا گرفتن مقدمات علم حوزوی، به نجف اشرف رفت و از محضر اساتید بزرگ چون شیخ مهدی نجفی، میرزای شیرازی، سیدعلی شوشتری، کسب علم کرد ، پس از حضور در درس بزرگان آن سامان به مقام عالي اجتهاد دست يافت و با اجازه متعددی که از این بزرگان و دیگران داشت دوباره به اصفهان برگشت. شيخ محمد تقي رازي، از بزرگان علماي اماميه اوايل سده چهاردهم هجري قمري بود كه او را به عنوان جامع علوم معقول و منقول و حاوي فروع و اصول و قوت حافظه شناختهاند.
آقا نجفی اصفهانی، در کنار فعالیت های علمی اش، به فعالیت های اجتماعی پرداخت و در مقابل استبداد (ظل السلطان) حاکم مقتدر آن روز اصفهان، ایستاد و متهمین به خروج از دین را تعقیب کرد. از این رو، به دستور ناصرالدین شاه، او را در سال 1307 قمری به تهران آوردند و بار دیگر به دستور مظفرالدین شاه در سال 1321 قمری به تهران تبعید کردند که مدتی در تهران بود و بعد به اصفهان برگشت.
آقا نجفي در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه و داراي نفوذ معنوي فراواني در منطقه بود.
وي در دوران مرجعيت خود، در كمك به مردم و رفع ستم از ايشان اهتمام ميورزيد و در جهت تامين وسايل آسايش آنان كوشش ميكرد.
آيت الله حاج شيخ محمدتقي نجفي اصفهاني كه رونق بخش و عهده دار حوزه علميه اصفهان (بزرگ ترين حوزه علميه و قوي ترين مركز تحصيل معارف اسلامي آن روز ايران) بود. روحانيت نيز عمدتاً ازطريق اين دو مظهر «قدرت ديني»، در زمان ميرزاي شيرازي و نهضت تحريم تنباكو به صورت بدنه اي فعّال، زنده و همبسته درآمده است؛ و دريغ و افسوس كه اگر شيخ شهيد را چندي بعد در مشروطه بخاطر پافشاري «محق ّ و مظلومانه»اش بر شرع و احكام شريعت به دار كشيدند.
براي مبارزه با «آقا نجفي اصفهاني» بازوي دوم ميرزاي شيرازي راه ديگري انتخاب كردند: «ترور شخصيت» و «نفي اعتبار».
به تلگراف زير كه گزارشي است كه از تلگرافخانه اصفهان به مركز «تهران» رسيده است، توجه كنيد: ديروز شنبه را آقانجفي و شيخ محمدعلي (برادر آقانجفي) اعلانات چندي درب مساجد و معابر چسبانيده، استعمال تنباكو را حرام و حمايت كنندگان فرنگي مرتد و عمله جات دخانيات را نجس خوانده و نوشته اند كسي از اين جماعت را كه دخالت در كار فرنگي دارند، به حمام و مسجد و سقاخانه راه ندهند. در حمام ها و قهوه خانه ها و مجالس علما و تجار و غيره، قليان موقوف است.
از اين عالم بزرگوار بيش از صد اثر باقي مانده است كه بعضی از آثار عبارتند از:
-1 اسرارالایات
-2 اسرار الزیاره (ترجمه زیارت جامعه)
-3 الاجتهاد و التقلید
-4 ترجمه بحارالانوار (مجلدات 1، 2، 5، 7، 9، 11، 14، 15، 17)
-5 ترجمه عقاب الاعمال شیخ صدوق
-6 ترجمه ثواب الاعمال شیخ صدوق
-7 عنایة الرضویه
-8 شرح الاسماء الحسنی
-9 جامع الانوار و دهها اثر دیگر.
10- آداب الصلاة، آداب العارفين،
11- اسرارُ آلايات،
12- اسرار الشريعه،
13- اصول الدين و الافاضات المَكْنوُنَه
14- انوار العارفين از آن جمله است.
اين فقيه وارسته سرانجام در چهاردهم تيرماه 1293 ش برابر با 11 شعبان 1331 يا 1332 ق در اصفهان وفات يافت و نزديك امامزاده احمد بن علي بن امام محمدباقر(ع) مدفون گرديد.
منیع: روز شمار تاریخ مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما
تهیه و تنظیم : فریادرس گروه حوزه علمیه
