«ما» بهتر از «من»
برای هر كدام از ما بارها اتفاق می‌افتد كه در موقعیت تصمیم‌گیری و انتخاب قرار می‌گیریم. بعضی وقت‌ها ماجرا به حدی ساده است كه به سرعت تصمیم می‌گیریم، اما ماجراهایی نیز اتفاق می‌افتد كه انتخاب را برای ما دشوار می‌كند. بعضی‌ها حتی در تصمیم‌گیری‌های دشوار و پیچیده نیز تنها به دانسته‌های خود تكیه می‌كنند و به اطلاعات مفید دیگران اهمیتی نمی‌دهند. آنها فكر می‌كنند كه در باره هر چیزی بهتر از دیگران می‌فهمند و دیگران نباید در باره آنها نظر بدهند. به این ترتیب، این دسته از آدم‌ها بیشتر وقت‌ها، خود را از مقدار زیادی اطلاعات مفید محروم می‌كنند و به همین دلیل بارها دچار اشتباه می‌شوند. این ماجرا در تمامی نسل‌ها اتفاق می‌افتد. در پیچ‌و خم كوچه‌های شهر می‌توان از دیوار خانه‌ها داستان‌ها شنید، از آنهایی كه در زمان تصمیم‌گیری‌های خاص زندگی، به دلیل بی‌اهمیتی به مشورت با افراد آگاه در جاده‌های اشتباهی قرار گرفته و از مسیر موفقیت دور شده‌اند.
گروه دیگری نیز هستند كه مشورت می‌كنند، اما مشاوران خوبی را انتخاب نمی‌كنند و آنها نیز دچار اشتباه می‌شوند. وقتی كسی می‌خواهد برای رسیدن به بهترین انتخاب مشورت كند، باید سراغ كسانی برود كه در آن زمینه اطلاعات و آگاهی داشته باشند. كسانی كه در تمامی موارد تنها با چند نفر خاص مشورت می‌كنند، باید بدانند كه آن چند نفر در همه زمینه‌ها تخصص و مهارت ندارند.
مشورت ، افراد را برای تصمیم گیری در شرایط سخت و دشوار آماده می سازد و زمینه را برای بروز خلاقیتها فراهم می کند .
مشورت هنگامی مفید است كه در شرایط منطقی انجام شود. شناختن كسانی كه مشكل ما را می‌شناسند و می‌توانند راه گذشتن از آن را با استفاده از دانسته‌های خود نشان دهند، ما را در مسیری قرار می‌دهد كه به سرانجام خوبی می‌رسد. مشورت در شكل حقیقی‌اش مانند نیروی كمكی است كه ما را قادر می‌سازد تا با توجه به تمامی بایدها و نبایدها تصمیم بگیریم. مشورت و همفكری با كسانی كه شایستگی راهنمایی داشته باشند، امكانی است برای شناختن راه‌های صحیح و تعیین كننده در جست‌وجوی پیشرفت. آن كسی كه از راهنمایی دیگران استفاده می‌كند، زودتر به دروازه‌های موفقیت می‌رسد. انسان های دور اندیش برای حل مشکلات و راه یابی به نظرهای درست در حیطه زندگی فردی و اجتماعی ، همواره با افراد خردمند مشورت می كنند و از رأی و نظر آنها برای گشودن گره ها بهره مند می شوند.
پیامبر( ص) از عقل كامل بهره داشت ، درعین حال با افراد صاحب نظر مشورت می کرد و بدین طریق از نیروی فکر و اندیشه آنها استفاده می برد . آن حضرت برای رأی مردم ، ارزش قائل بود و اگر خود نظر دیگری داشت ، نظر اكثریت را می پذیرفت .امام سجاد (ع) در رساله حقوق خود ، اهمیت مشاوره و مشورت را بیان نموده و در توضیح حقوق شخصی که نیازمند راهنمایی و مشورت است ، می فرماید : " حق کسی که با تو مشورت می کند ، این است که اگر نظر روشن و پسندیده ای داری ، در نصیحت او بکوشی و او را بگونه ای آگاه سازی که اگر خود به جای او بودی چنان می کردی . باید نصیحت تو همراه با نرمش باشد تا وحشت و هراس او به انس تبدیل شود . اگر در موردی چیزی نمی دانی ، او را به کسی راهنمایی کن که محل اعتماد و اطمینان توست و خودت برای مشورت به او مراجعه می کنی ."
درواقع با مشورت ، افکار و ایده ها پخته تر می شود . نیاز به مشورت از آن روست که اندیشه و خرد انسان ، به همه امور و حقایق و به ویژه عواقب کارها و برنامه ها احاطه کامل ندارد . عقل با پرتو افشانی خود ، راه را برای انسان می گشاید ، اما ممكن است تا انتهای راه را نبیند یا همه زوایای مسئله را به روشنی ملاحظه نكند .
این سخن از آن روست كه عقل چند نفر ، كاملتر از عقل یك نفر است . بنابراین لازم است انسان در امور مهم زندگی ، از عقول بالاتر و اندیشه های پاك و زلال بویژه از رهنمودهای سفیران و اولیای الهی بهره بگیرد .
بطور مسلم هر کس نمی تواند طرف مشورت قرار گیرد . برخی افراد نقاط ضعفی دارند که مشورت با آنها مایه بدبختی و عقب ماندگی است . امام علی (ع) در این باره چنین می فرماید : با سه طایفه مشورت نکن :
1- با افراد بخیل ، زیرا تو را از بخشش و کمک به دیگران باز می دارند و از فقر می ترسانند .
2- افراد ترسو ، زیرا آنها تو را از انجام کارهای مهم باز می دارند .
3- با افراد حریص که آنها برای جمع آوری ثروت و یا کسب مقام ، ستمگری را در نظر تو خوب جلوه می دهند .
سایت صدا و سیما- همشهری
تنظیم برای تبیان: کهتری
مقالات مرتبط
