افت محسوس دوومیدانی ایران

نخستین مرحله رقابت‌های لیگ دوومیدانی بزرگسالان ایران در حالی برگزار شد كه نتایج به دست آمده در مقایسه با دوره‌های گذشته به نسبت ضعیف‌تر بوده و سطح كیفی مسابقه‌ها در ابتدای فصل تا حدودی ناامید كننده بود.

به نقل از ایسنا، هر سال فصل بهار، فصل خوبی برای دوومیدانی ایران بوده است. همان گونه كه طبیعت زنده شده و درختان به ثمر می‌نشینند، دوومیدانی كاران نیز پس از یك فصل تمرین و بدنسازی، اكنون سرما را پشت سر گذاشته و آماده رقابت‌اند.

در دوومیدانی، این رقابت تنها با رقیب نیست. بلكه نخستین رقیب هر ورزشكار ركورد است. همان سانتی‌مترها و ثانیه‌هایی كه دوومیدانی‌كار در تلاش است بر آن‌ها غلبه كند. همیشه در طی سالیان، فصل بهار و به ویژه نخستین مرحله رقابت‌های لیگ، فصل همین غلبه كردن‌ها بر ركوردها بوده است.

بنا بر آمار سالیان گذشته،‌ كمتر مسابقه‌ای را در ابتدای فصل می‌توان یافت كه در آن ركوردهای مختلف یكی پس از دیگری فرو نریخته باشد. شاید امسال كه توقع داریم دوومیدانی كشورمان پیشرفت بهتری نسبت به قبل داشته باشند، شكسته شدن هیچ ركوردی در رقابت‌های آغاز فصل كمی ناراحت كننده باشد. اما جایی علاقه‌مندان و كارشناسان دوومیدانی ناراحتی‌شان به یاس تبدیل می‌شود كه نه تنها در نخستین مرحله‌ی لیگ دوومیدانی ركوردی شكسته نشده، بلكه ركوردها در بیشتر مواد یا تغییر نكرده و یا پایین‌تر بوده است.

این مساله در ابتدای فصل كمی نگران كننده است. نگرانی‌ها از آن بابت آغاز می‌شود كه ملی پوشان ایران در ابتدا باید جواز حضور در رقابت‌های جهانی برلین را كسب كنند. در وهله‌ی دوم شركت در این رقابت‌ها است. نكته‌ی دیگر رقابت‌های دانشجویان جهان است. از آن كه بگذریم، رقابت‌های كشورهای اسلامی به میان خواهد آمد و از همه مهم‌تر رقابت‌های قهرمانی آسیا در چین است. رقابت‌هایی كه قهرمانان ما در دوره گذشته آن رقابت‌ها 9 مدال كسب كرده‌اند. 9 مدالی كه تكرار آن‌ها با چنین آغاز فصلی كمی بعید و دور از دسترس به نظر می‌رسد. حتی این وضعیت به همراه محرومیت احسان حدادی كه كار را وخیم‌تر كرده است، می‌تواند در رقابت‌های كشورهای اسلامی نیز گریبان‌گیر ما باشد. رقابت‌هایی كه رییس فدراسیون دوومیدانی پیش از این اعلام كرده بود «می‌توان روی مدال آوری دوومیدانی‌كاران در این رقابت‌ها حساب كرد».

با تمام این تفاسیر در ادامه به بررسی بخش به بخش نخستین دوره رقابت‌های لیگ دوومیدانی و ركوردهای كسب شده نسبت به چهار دوره گذشته خواهیم پرداخت.

* سرعت‌ها و موانع:

صرف نظر از بررسی ماده به ماده می‌توان گفت كه در دوهای 100، 200، 400 و 110 مانع و 400 مانع، كمترین اتفاق این بوده كه نسبت به دوره‌های گذشته پیشرفتی نداشته‌ایم. اما در بررسی ماده به ماده در 100 متر، ركوردها همانند چهار سال گذشته بوده و در 200 متر با ركورد 21 ثانیه و 33 صدم ثانیه كمی افت كرده‌ایم.

اما افت به نسبت فاحش در دوهای سرعت، در دوی 400 متر بوده است. دویی كه احسان مهاجر شجاعی كه تخصصش در 800 متر است، همیشه در ابتدای فصل در این ماده مسابقه داده و اغلب پیروز بوده است. او این بار 400 متر را با زمان 47 ثانیه و 60 صدم ثانیه به پایان رسانده است. ركوردی كه حداقل در 4 سال اخیر ضعیف‌ترین ركورد در مرحله نخست لیگ محسوب می‌شود.

در 110 متر بامانع هم، اگر بخواهیم ركورد روح‌الله عسگری را با دوران اوجش مقایسه كنیم، نسبت به آن دوران بسیار ضعیف‌تر شده است. عسگری در سال‌های اوج، 110 متر بامانع را در زمان حدود 13 ثانیه 80 تا 90 صدم ثانیه می‌دوید. اما ركورد او در لیگ 14 ثانیه و 4 صدم ثانیه بود.

در 400 بامانع و 3 هزار متر بامانع هم تغییر چندانی نسبت به سال‌های گذشته به وجود نیامده است. تنها ما شاهد افت ركورد در 400 متر بامانع هستیم.

* نیمه استقامت و استقامت:

رقابت‌های نیمه استقامت و استقامت نخستین مرحله‌ی لیگ در سال 88 در حالی برگزار شد كه در مهم‌ترین رقابت آن یعنی در دوی 800 متر، بهترین‌ها گرد هم نیامده بودند. یعنی سجاد مرادی در 1500 متر دوید، امیر مرادی در 800 متر و احسان مهاجر شجاعی در 400 متر. شاید اگر این سه كنار هم در 800 متر می‌دویدند، وضعیت كمی تغییر می‌كرد. اما با این حال دوی 800 متر كه همیشه بین یك دقیقه و 46 و یا 47 صدم ثانیه به پایان می‌رسید، این بار با ركورد یك دقیقه و 52 صدم ثانیه به پایان رسید. سجاد مرادی هم 1500 متر را با زمان سه دقیقه و 55 ثانیه به پایان رساند. در دوهای 5 هزار و 10 هزار متر و حتی نیمه ماراتن هم اتفاق خاصی رخ نداد. حتی شاهد كاهش نسبی ركوردها هم بودیم.

* پرش‌ها:

در پرش طول به جرات می‌توان گفت نسبت به چهار سال گذشته ضعیف‌تر بوده‌ ایم. میانگین ركوردهای آغاز فصل در پرش طول در سالیان اخیر چیزی حدود 7 متر 60 سانتی‌متر بوده است. در حالی كه امسال ما با ركورد 7 متر و 45 سانتی‌متر آغاز كردیم. در پرش سه گام هم یك ركورد نسبی پایین داریم كه تغییر نكرده است. در ارتفاع هم حدود همان ركوردهای قبلی تكرار شد. اما در پرش نیزه باز هم شاهد افت چشمگیر ركوردها بوده‌ایم. به طوری كه محسن ربانی نفر اول این رقابت چیزی حدود 35 سانتی‌متر كمتر از بهترین ركوردش پرید.

* پرتاب‌ها:

شاید بتوان بهترین رقابت این دوره از مسابقه‌ها را در پرتاب دیسك دانست. جایی كه حدادی به خاطر مصدومیت در آن غایب بود. اما برادران صمیمی جبران كردند و با ركوردهای بالاتر از 60 متر نشان دادند كه در این فصل آماده‌اند. شاید آن‌ها مهم‌ترین دوومیدانی كاران ایران باشند كه بتوان به افتخار آفرینی‌شان در سال جاری امیدوار بود.

اما ركوردها در پرتاب وزنه و پرتاب چكش بسیار دور از انتظار بود. البته شركت نكردن مهدی شاهرخی نیز در رقابت‌های لیگ تامل برانگیز است. با این حال ركورد 17 متر در پرتاب وزنه و 69 متر در پرتاب چكش چندان ركورد جالبی نیست.

با این اوصاف ركورد پرتاب نیزه چندان نسبت به دوره‌های گذشته افت نكرده است. البته اگرچه آن‌ها نیز با روزهای اوج خود فاصله دارند.

* دهگانه و پیاده‌روی:

در دهگانه، هادی سپهرزاد نشان داد كه می‌خواهد به سمت ركورد ورودی جهانی برود. اما ركورد كمتر از هفت هزار امتیاز نمی‌تواند برای او امیدوار كننده باشد. در پیاده روی هم مانند گذشته اتفاق خاصی رخ نداد.

* نتیجه:

با تمام این اوصاف گمان می‌رود كه در میان جامعه دوومیدانی و در میان ورزشكاران كه در كورس رقابت هستند، چندان انگیزه‌ای برای حمله به ركوردهای ملی وجود ندارد. این روحیه در بین ورزشكاران جایی خطرناك می‌شود كه ما امسال باید از آبروی دوومیدانی كشورمان در رقابت‌های مهم دفاع كنیم. به طور حتم باید مسوولان فدراسیون دوومیدانی ترتیب جدیدی اتخاذ كرده تا دوومیدانی را از این رخوت موجود جدا كنند.

تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری