فرودگاه اینچان پیشرفته ترین فرودگاه آسیا

المپیک 1988 در شهر سئول کره جنوبی برگزار شد و به تبع آن ، صد ها هزار نفر از اقصی نقاط جهان برای تماشای بازی ها، راهی این کشور شدند . بازتاب این میزبانی خوب کره ای ها و حضور صدها خبرنگار حرفه ای از رسانه ای مختلف دنیا ، موجب شد جهانیان با این سرزمین و پیشرفت شگرف مردمان آن در زمینه های مختلف آشنا شوند . این امر موجب شد سیل تجار و گردشگردان ، از چهار گوشه دنیا به کره سرازیر شوند و بدیهی است در چنین شرایطی فرودگاه قدیمی گیمپو دیگر نمی توانست پاسخگوی افزایش ترافیک باشد . به همین دلیل برای کاستن از بار ترافیک این فرودگاه ، و همچنین احداث فرودگاهی که مرکز ترافیک هوایی جنوب شرق آسیا باشد ، ساخت فرودگاه جدید اینچان در دستور کار قرار گرفت و عملیات احداث آن ، در نوامبر 1992 آغاز شد .

این فرودگاه ، که ساخت آن 8 سال به طول انجامید، در زمین های احیا شده از دریا وبین دو جزیره یانگ جانگ ویانگیو احداث شد. فرودگاه بین المللی اینچان ، که در مارس 2001 به طور آزمایشی افتتاح گردید ، شش ماه به همین منوال فعالیت کرد . در ابتدای کار ، فرودگاه بین المللی اینچان با مشکلات متعددی مواجه بود مهم ترین آن ، مربوط به سامانه هندلینگ بار بود . نقص این سامانه پیشرفته ، که یکی از ویژگی های منحصر به فرد و نقطه قوت این فرودگاه به حساب می آید ، در همان دوران فعالیت آزمایشی مشخص شد ؛ اما کارشناسان نتوانستند نقص آن را به موقع برطرف کنند وبه همین دلیل ، در زمان افتتاح رسمی این فرودگاه ، این سامانه به صورت نیمه اتوماتیک کار می کرد .

فرودگاه بین المللی اینچان که ، در کمتر از یک دهه فعالیت ، به افتخارات فراوانی در سطح بین المللی دست یافته است ، از لحاظ بهره گیری از فن آوری روز دنیا ، پیشرفته ترین فرودگاه قاره کهن است . دیدگاه مدیران این فرودگاه مبنی بر لزوم همگامی با دستور العمل های ایکائو ، و از طرفی وقوع ماجرای موسوم به 11 سپتامبر ، موجب شد این فرودگاه از همان ابتدای فعالیت خود در سال 2001 ، به پیشرفته ترین تجهیزات امنیت فرودگاهی مجهز گردد. واقع شدن در جنوب شرق آسیا وشیوع بیماری های واگیر دار در این منطقه نیز موجب شد تجهیزات و امکانات بسیار پیشرفته ای برای قرنطینه انسانی و کلینیک پزشکی شبانه روزی این فرودگاه تهیه گردد .

فرودگاه بین المللی اینچان (IIA) ، که در سطح بین المللی با کد های شناسایی ICN (یاتا) وRKSI (ایکائو) شناخته می شود ، بزرگ ترین فرودگاه کره جنوبی و یکی از بزرگ ترین فرودگاه های آسیاست . این فرودگاه در سه سال اخیر از دیدگاه انجمن بین المللی فرودگاه ها، (ACI) ، بهترین فرودگاه جهان معرفی شد و در رتبه بندی سال جاری موسسه معتبر اسکای تراکس نیز پس از فرودگاه هنگ کنگ و چانگی سنگاپور ، در جایگاه سوم قرار گرفت . فرودگاه بین المللی اینچان ، همچنین یکی از سه فرودگاه معروف دنیاست که از دیدگاه اسکای تراکس شایسته عنوان « 5 ستاره » شناخته شده است ،عنوانی که غیر از این فرودگاه ، فقط در اختیار فرودگاه های هنگ کنگ و چانگی سنگاپور است .

این فرودگاه ، که مرکز حمل و نقل هوایی و هاب کارگوی جنوب شرق آسیا ست ، در غرب شهر اینچان و در جزیره یانگ جانگ – یانگیو قرار گرفته است که از اتصال جزایر یانگ جانگ و یانگیو تشکیل شده است . این دو جزیره پیش از احداث فرودگاه ، جدای از یکدیگر بودند ؛ اما با آغاز عملیات ساخت فرودگاه ، زمین های بین این دو جزیره احیا شد و در نتیجه ، جزایر مذکور به یکدیگر متصل شدند .فرودگاه بین المللی اینچان از طریق یک بزرگراه به خاک چین متصل است . این بزرگراه ، همچنین ، فرودگاه اینچان را به فرودگاه گیمپو متصل می سازد که هم اکنون برای پرواز های داخلی و پرواز به فرودگاه هانیدای ژاپن و شانگهای چین استفاده می شود.

ساخت فرودگاه بین المللی اینچان در 4 فاز پیش بینی شده است :

در فاز نخست ، ظرفیت مسافری این فرودگاه سالانه 30 میلیون نفر و ظرفیت کارگوی آن یک میلیون و 700 هزار تن در نظر گرفته شده بود . در این فاز ، دو باند موازی ، ترمینال مسافری به وسعت 496 هزار مترمربع ، برج مراقبت ، ساختمان ستادی ، مرکز حمل ونقل ، مرکز عملیات یکپارچه ، سه ترمینال کارگو ، مرکز بین المللی تجاری و دفتر نمایندگی دولت کره جنوبی احداث شد .

فاز 2 ، که عملیات عمرانی آن از سال 2002 آغاز گردید ، طبق زمان بندی ، باید در ماه دسامبر 2008 پایان می یافت ؛ اما به دلیل برگزاری بازی های المپیک پکن در ماه اوت 2008 ، تغییراتی در زمان بندی ایجاد شد و کارهای عمرانی این فاز در ژوئیه همین سال پایان یافت . در فاز2 ، همچنین ، باند سوم فرودگاه به طول 4000 متر احداث شد و عملیات ساخت سالن انتظار 16.5 هکتاری نیز به پایان رسید .این سالن از طریق دو گذر موازی 875 متری به ترمینال مسافری اصلی متصل است . در این فاز ، یک ترمینال کارگوی 13 هکتاری نیز به مجموع اضافه شد که این اقدامات ، ظرفیت فرودگاه را به 410 هزار پرواز ، 44 میلیون مسافر و چهار میلیون و 500 هزار تن کارگو در سال افزایش داد . در طول فاز 2 تعدادی تجهیزات پیشرفته نیز برای بخش های مختلف خریداری شد .

در این میان ، برنامه کاری فاز 3 ، به دلیل برخی تغییرات ، هنوز مشخص نیست ؛ گرچه ساخت دو سالن انتظار مسافری ، و احداث ترمینال مسافری جنوب شرق فرودگاه قطعی شده است .

فاز چهارم نیز ، که فاز نهایی ساخت فرودگاه است ، در سال 2020 پایان خواهد یافت . با تکمیل این فاز فرودگاه دارای دو سالن انتظار مسافری ، چهار سالن انتظار اقماری ، 128 گیت ، و چهار باند موازی خواهد شد و ظرفیت مسافری فرودگاه تا 100 میلیون نفر ، و ظرفیت کارگوی آن تا هفت میلیون تن کالا افزایش خواهد یافت .

فرودگاه بین المللی اینچان ، که از لحاظ ترافیک مسافری ششمین فرودگاه آسیا و یازدهمین فرودگاه جهان محسوب می شود ، از لحاظ ترافیک کارگو و فریت در جایگاه پنجم جهان قرار دارد.این فرودگاه که سال های فعالیت آن از عدد انگشتان دست ت ج ا و ز نمی کند ، در این مدت کوتاه به افتخارات فراوانی دست یافته است که از مهم ترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :

در سال 1998 ، یعنی 3 سال پیش از افتتاح فرودگاه ، فرودگاه بین المللی اینچان موفق شد در بخش خدمات وعمران فرودگاهی ، گواهینامه ایزو دریافت کند. از سال 2002 ، به مدت سه سال متوالی ، فرودگاه اینچان موفق شد از دیدگاه یاتا و انجمن بین المللی فرودگاه ها، بهترین فرودگاه جهان لقب گیرد . در سال 2006 ، این فرودگاه بین المللی موفق شد در نظر سنجی یاتا ، در صدر فرودگاه های جهان قرار گیرد . در همین سال توانست جایزه گرد همایی کیفیت خدمات فرودگاهی را ، که در آن سال برای اولین بار برگزار می شد ، به خود اختصاص دهد . در سال جاری میلادی نیز این فرودگاه موفق شد برای سومین سال متوالی ، عنوان بهترین فرودگاه جهان از دیدگاه انجمن بین المللی فرودگاه ها، به خود اختصاص دهد . گفتنی است شرکت فرودگاه های کشور با فرودگاه بین المللی اینچان تفاهم نامه همکاری امضا کرده است ودر همین راستا مدیر عامل این فرودگاه در بهمن 1385 ، در راس هیاتی بلند پایه به ایران سفر کرد .

تنظیم برای تبیان: محسن مرادی