150 اصل برای زندگی دینی یا قانون اساسی مسلمانی
اصل 3 از بخش اول؛ كلیات جهانبینى اسلام (شامل 5 اصل)
پیامبر اختصاصی برای هر انسان، که مورد تأیید خداست!
برای دستیابی به عقاید و احكام دینى، بر دو حجت و دلیل الهى؛ عقل و وحى؛ تكیه مى شود.
ما در اثبات عقاید و احكام دینى، از همه راههاى معتبر شناخت بهره می‌گیریم، كه عقل و وحى دو طریق عمده در این زمینه می‌باشد. مقصود از «وحى» كتاب آسمانى ما، قرآن كریم و احادیثى است كه سند آن به رسول گرامى صلى الله علیه وآله منتهى می‌شود. احادیث اهل بیت علیهم السلام نیز به توضیحى كه بعدها داده خواهد شد همگى با نام کلی «سنت» ، از حجتهاى الهى می‌باشند.
عقل و وحى ، معتبر بودن (حجیّت) یكدیگر را تأیید مى‌كنند، و اگر به حكم قطعى عقل، اعتبار (حجیّت) وحى را اثبات مى‌كنیم، وحى نیز به همین‌گونه اعتبار عقل را در قلمرو خاص آن تأیید کرده و می‌پذیرد.
قرآن كریم در بسیارى از موارد به داورى عقل راهنمایی و اشاره مى‌كند و مردم را به اندیشیدن و تعقل در شگفتیهاى خلقت دعوت مى‌فرماید و خود نیز براى اثبات محتواى دعوت خود از عقل كمك مى‌گیرد. هیچ كتاب آسمانى مانند قرآن، به شناخت عقلی (معرفت برهانى) ارج نمى‌نهد، و استدلالها و براهین عقلى در قرآن پیرامون معارف و عقاید فزون از حد است.
ائمه اهل بیت علیهم السلام نیز بر حجیت عقل ـ در مواردى كه عقل صلاحیت داورى را دارد، تأكید كرده‌اند و امام هفتم، موسى كاظم علیه السلام، وحى را حجت (راهنما و دلیل) ظاهرى (بیرونی) و خرد را حجت باطنى (دلیل و راهنمای درونی) شمرده است(1).
علت ضروری بودن وجود نیرویی به نام وحی به همراه پیامبر درون، کافی نبودن عقل برای دستیابی به بسیاری از مسایل است که از دایره فعالیت و درک عقل خارج است. اینجاست که خداوند پیامبری را برای کمک به عقل می فرستد تا آن دو چون دو بال، اسباب پرکشیدن آدمی را فراهم آورد.
شماره پیشین: اصل 2 -دعوت پیامبران، به عقیده همراه با عمل است، و از نظر دین، عقیده ی بدون عمل ، و نیز عمل بدون عقیده، نجات بخش نیست.
شماره آتی : اصل 4 -از آنجا كه عقل و وحى ـ هر دو ـ حجت الهى هستند ، هرگز تعارض حقیقى میان آن دو رخ نمى دهد ; چنانكه علم و وحى نیز چنینند.
قانون اساسی در یک نگاه (فهرست و چکیده)
1- إنّ لله على الناس حجّتین: حجّة ظاهرة وحجّة باطنة، فأمّا الظاهرة فالرسل والأنبیاء والأئمّة، وأمّا الباطنة فالعقول. كلینى، كافى 1/16.
