آخر جوانمردی
جوانی و پرسش های اخلاقی
چرا نگاه به نامحرم در اسلام تحریم شده است؟
اسلام برای این كه با تعالیم و دستوراتش، انسان را به كمال و سعادت انسانیاش برساند، تمام مقدمات طریق كمال را برای او هموار كرده و همه موانع را از سر راهش برداشته است؛ به همین جهت میتوان گفت كه بهترین راه رسیدن به كمالات انسانی، عمل به تعالیم آسمانی اسلام است. یكی از موانع اصلی رسیدن به كمال انسانی برای زنان، عدم رعایت حجاب، و برای مردان رها كردن چشم در مقابل نوامیس دیگران است.
این دستور صریح قرآن است كه:
«قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ؛ مسلمانان چشم خود را از نامحرمان بپوشانند و عورت خود را حفظ نمایند كه این كار، ایشان را پاك‌تر میكند» (نور/30)
در شأن نزول آیه مزبور امام صادق علیه السلام فرمودند: جوانی در كوچههای مدینه زنی را دید. وقتی زن از او گذشت او را تعقیب كرد تا داخل كوچه تنگی شد. در آن جا استخوان و یا شیشهای كه در دیوار بود به صورتش خورد و آن را شكافت. همین كه زن از نظرش غایب شد، متوجه گردید كه خون به لباسش میریزد؛ نزد پیامبر آمد. حضرت چون او را دید، پرسید چه شده؟ وقتی جوان جریان را گفت، جبرییل نازل شد و این آیه را آورد.
این كه نگاه به نامحرم برای زن و مرد در اسلام حرام شمرده شده، به خاطر این است كه نگاه حرام خلاف فلسفه وجودی چشم در انسان است و كسی كه این نعمت بزرگ الهی را در راه خدا به كار نگیرد، حق آن را انجام نداده است، ضایع نمودن این حق، ظلم بزرگی است و هر ظلمی نیز معصیت به شمار میآید. به همین دلیل است كه در روایات بر مواظبت از چشم تأكید شده است.
امام صادق علیه السلام فرمودهاند:
و بر چشم واجب است كه به چیزی كه خداوند نظر كردن بر آن را حرام كرده است نظر ننماید.
حضرت علی علیه السلام فرمودهاند:
هیچ جوان مردیی مانند چشم پوشی نیست.
همه این تأكیدها در محافظت از چشم، برای این است كه نگاه حرام، علاوه بر این كه نوعی ظلم به آن است، موجب آلودگی قلب و پلیدی باطن نیز میگردد و آلوده شدن وجود انسان مقدمه ای است برای ارتکاب گناهانی دیگر. برای آن كه بتوانم در مسیر عدالت گام برداشته، از طهارت باطن برخوردار باشیم، باید بتوانیم از این عضو، همانند سایر اعضا محافظت نموده، آن را در همان طریقی به كار گیریم كه خداوند برای آن هدف خلق كرده است.
منبع: سایت اندیشه قم
