تبیان، دستیار زندگی
دوران کودکی در زندگی انسان از اهمیتی ویژه برخوردار است. در این دوران می‌توان بنای یک زندگی سالم و سعادتمندانه را پی‌ریزی کرد و از بروز بسیاری از مشکلات در آینده جلوگیری نمود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

باور کنید ، کودکی اش را...

کودک

اهمیت تربیت در دوران کودکی

دوران کودکی در زندگی انسان از اهمیتی ویژه برخوردار است. در این دوران می‌توان بنای یک زندگی سالم و سعادتمندانه را پی‌ریزی کرد و از بروز بسیاری از مشکلات در آینده جلوگیری نمود.

بسیاری از نابسامانی‌های روانی و اخلاقی انسان ناشی از تربیت نادرست او در دوران کودکی است.

بنابراین، اگر خانواده با اصول و روش‌های صحیح تربیت کودک آشنا باشد و آنها را به کار بندد، در دوره نوجوانی با مشکلات کمتری روبرو خواهد شد. از اینجا می‌توان دریافت که آموزش خانواده ها و آشنا ساختن آنها با روش های صحیح تربیتی تا چه اندازه در تامین سعادت فردی و اجتماعی افراد جامعه موثر است.

به چه دورانی «کودکی» گفته می‌شود؟

معمولاً از آغاز تولّد تا حدود 13-12 سالگی را که تقریباً پایان دوره دبستانی است، دوران کودکی می‌نامند. این دوره از دو بخش عمده تشکیل می شود: دوره قبل از دبستان و دوره دبستانی.

در تعالیم اسلامی نیز مراحل رشد به سه دوره مشخص هفت ساله تقسیم شده است. هفت سال اول را که تقریباً مطابق با دوره قبل از دبستان است، «دوره سیادت» نامیده‌اند. هفت سال دوم را «دوره اطاعت» نامگذاری کرده‌اند و بالاخره هفت سال سوم را «دوره وزارت» نام نهاده‌اند.

در مرحله ی پیش از دبستان و سال های اولیه ی کودکی نباید با تهدیدهای دائمی او را از دست زدن به اشیاء بازداشت زیرا این گونه بازداشتن‌های مداوم اثرات نامطلوب در کودک برجای می‌گذارد و او جهان را مکانی خطرناک می‌پندارد و در آن احساس امنیت نمی‌کند.

دوره قبل از دبستان

کودک پس از تولد خود را با دنیایی ناشناخته روبرو می‌بیند. از همان ماه‌های اولیه، اشیاء پیرامون وی نظر او را جلب می‌کنند و کنجکاوی وی را بر می‌انگیزند. او می‌خواهد با محیط اطراف خود آشنا شود . از این رو پیوسته به دستکاری اشیاء می‌پردازد. در این مرحله نباید با تهدیدهای دائمی او را از دست زدن به اشیاء بازداشت زیرا این گونه بازداشتن‌های مداوم اثرات نامطلوب در کودک برجای می‌گذارد و او جهان را مکانی خطرناک می‌پندارد و در آن احساس امنیت نمی‌کند.

محیط زندگی کودک در سال های اول زندگی باید ساده و خالی از اشیاء قیمتی و لوازم خطرناک باشد تا مادر مجبور نشود که کودک را پیوسته از دست زدن به این یا آن وسیله باز دارد و به او اعلام خطر نماید.

کودک

برخی خانواده ها از همان ابتدا با پرخاش و تنبیه کودک را از کارهای کودکانه باز می‌دارند. بعضی مادران برای وادار ساختن طفل به کنترل ادرار به روش‌های خشونت‌آمیز دست می‌زنند و پیوسته کودک را به بهانه‌های گوناگون تنبیه می‌کنند. تحقیقات نشان داده است کودکانی که در سال‌های اول زندگی دچار اضطراب و تشویق می‌شوند یا با تنبیهات فراوان پدر و مادر روبرو می گردند، در مراحل بعدی ممکن است دچار انواع مشکلات رفتاری شوند. از این رو:

در سنین اولیه حتی المقدور نباید از تنبیه استفاده کرد یا در آن زیاده روی کرد به ویژه نباید از تنبیه بدنی استفاده کرد.

پدر و مادر عزیز : شما تنها حامیانی هستید که کودکتان بعد از ورود به دنیا دارد و محبت و تعهد شما چیزی است که خداوند متعال به دلیل آن نوزاد انسان را با کمترین توانایی نسبت به بقیه ی موجودات خلق کرده است اگر بچه  بعضی حیوانات بعد از تولد می توانند روی پای خود بایستند ، فرزند شما بعد از ماه ها و با لمس دستان مهربان و پر توان شما هم یاد می گیرد راه برود و هم حس می کند شما عزیزان حامی و پشتیبان اوهستید .پس این مقامی را که خداوند به شما داده است را با رفتار نادرست خود و کم تحمّلی ، شادترین روز های فرزندتان را با خاطرات تلخ همراه نکنید.

در مقالات بعد به بررسی بقیه ی جنبه های کودکی و راه های صحیح برخورد با فرزندانمان می پردازیم.

منبع : کتاب رفتار والدین با فرزندان - با تغییر و تلخیص

تنظیم برای تبیان:داوودی

مقالات مرتبط :

چرادادمی زنی؟

فرزند را باید بوسید

مراحل تربیت:آقا ، مطیع ، وزیر

قدری نوازشم كن!

آیا فرزندانتان می دانند آنها را دوست دارید؟

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.