سونامی در راه است...
یکی از مسائلی که همیشه به عنوان بحران در خانواده مطرح بوده است ، احساس خوشی زود گذری است که لذت یک عمر زندگی در کنار خانواده ای سالم و شاد را زایل می کند .
پدر یا مادر ، کانون خانواده ی خویش را می فروشند و در ازای آن احساس خوش آیندی را به دست می آورند که زیاد دوام نمی آورد .بعد از تمام شدن ساعات نعشگی، دوباره زندگی شروع می شود اما سیاه تر و سخت تر از قبل . مشکلات بیشتر ،احساس گناه و نزدیک شدن به لحظات سخت خماری. لحظاتی که ممکن است برای گذر از آن پدری فرزند خود را بفروشد.
در بعضی موارد هر دو والد در گیر هستند که وضعیت آینده ی کودکان در چنین خانواده ای مشخص است. قریب به اتفاق کودکان در خانواده ای که با اعتیاد اعضای خود می جنگد ، خود قربانی می شوند.
هر روز بر تعداد طلاق هایی که به علت اعتیاد انجام می شود ، افزوده می گردد. اگر در سال های پیش مواد مخدر مورد مصرف بیشتر افراد تریاک بود و در شرایط حاد تر خود حشیش و هروئین وارد صحنه می شد ، امروز با حجم وسیعی از مواد مختلف روبرو هستیم که همپای تکنولوژی به روز می شوند. خیلی از آن ها در قالب یک قرص کوچک قابل استفاده اند و دیگر نیازی به منقل و...نیست . و از خود دود ودمی به جای نمی گذارد ولی دودمان فرد مصرف کننده را به باد می دهد.
مواد مخدر مدرن شده مثل بسیاری از سوغات زندگی ماشینی با جذابیت چند برابر و تخریب بالاتر ، جامعه ی مصرف بیشتر،بزرگ تر و متنوع تری را به خود اختصاص داده است و یکی از هشدارهایی که تمام متولیان و علاقه مندان حفظ ارگان خانواده را باید به فکر فرو برد ، این است که زنان و دختران جزء اصلی از گروه هدف هستند .
به روز شدن مواد مخدر باعث شده است که روش های درمانی مناسبی برای آن ها پیدا نشود زیرا این روان گردان های تر وتمیز به روش های سنتی برای ترک پاسخ نمی دهند .
مطلبی در خبرگزاری فارس در باره ی یکی از این مهمانان نا خوانده نوشته شده بود . مهمانانی که تا میزبان را خانه خراب نکنند، رسالت خویش را انجام ندادند.
***
« سونامی اعتیاد به « شیشه » در كشور شروع شده است ، پیش قراول‌های این سونامی همه جا هستند ، شیشه یك دیوانه‌خانه سیار است كه عامل همسركشی، قتل، جنایت و متلاشی شدن خانواده‌هاست.
متاسفانه درچند سال اخیر شاهد گرایش و رواج مصرف شیشه در كشور هستیم اما هنوز عمق این فاجعه به درستی درك نشده است، ما با یك سونامی مواجه هستیم، كه اصلاً قابل مقایسه به تریاك یا حتی هروئین نیست.
كسی كه مصرف كننده شیشه شد ، دیگر هیچ چیز جلودارش نیست، نه گرانی این ماده و نه روشهای ترك و درمان اعتیاد ، قیمت هر گرم شیشه 80 تا 100 هزار تومان است اما مصرف كننده برای هر بار مصرف نیم سوت شیشه كه معادل 5 هزار تومان است تهیه می‌كند ، اولین بار حتی این مبلغ را هم نمی‌پردازد ، چون به دعوت رفقا مصرف می‌كند.
دفعه بعد 5 هزار تومان را برای نیم سوت شیشه می‌پردازد ، بعد كه معتاد شد ، برای تامین مخارج اعتیادش به هر كاری دست می‌زند ، به این ترتیب به وادی خرید و فروش و معامله شیشه می‌افتد و به فروشنده تبدیل می‌شود ، این طوری هم خرج خودش را تامین می‌كند و هم مشتری جور می‌كند به این ترتیب گرانی شیشه هیچ مانعی برای اعتیاد به آن نیست.
مصرف كننده شیشه خود را معتاد هم نمی‌‌داند ، می‌گوید من كه تریاكی نیستم ، درحالی كه تخریب آن اصلاً با تریاك قابل مقایسه نیست .
شیشه علاوه بر اینكه اعتیاد آور است به شدت فرد مصرف‌كننده را دچار وابستگی فكری و روانی می‌كند و مهمترین اثر ناشی از مصرف شیشه این است كه معتادان به این ماده را دچار بدبینی نسبت به اطرافیان و به خصوص همسر می كند .
اعتیاد به شیشه هیچ‌گونه روش درمانی ندارد و در هیچ جای دنیا نیز تاكنون روش درمان دارویی برای اعتیاد به این ماده خطرناك پیدا نشده است،فقط می‌توان از درمان های غیر دارویی مانند روان درمانی و مشاوره برای این افراد استفاده كرد كه تاثیر این روش‌ها نیز در درمان اعتیاد به شیشه بسیار كم است. »(1)
***
مصرف شیشه باعث اختلال در عملكرد شغلی، خانوادگی و اجتماعی فرد می‌شود، به شدت عملكرد مغز و روان فرد را تخریب می‌كند، پرخاشگری و عصبیت از جمله عوارض حتمی مصرف این ماده است.
شیشه ،کراک یا هر قرص و ماده ای که در بازار وارد می شود ممکن است تا پشت در خانه ی ماهم بیاید .ممکن است روزی به فرزند ما تعارف شود و اگر از پیش فکری برای آن نکنیم ممکن است از در خانه هایمان عبور کند و داخل بیاید. آنوقت است که کار سخت می شود .
بجز فرزندانی که والد معتاد دارند ، هرروز نوجوانان و جوانان دیگری هم به این گروه اضافه می شوند و این بزرگ ترین زنگ خطر است برای من وشما.
برای ما که دوست داریم جامعه و فرزندانی سالم داشته باشیم . درست است که باید دولت و نیروی انتظامی در خصوص تولید و نشر ومجازات عاملان به این مهم کمک کنند اما نباید بنشینیم و نگاه کنیم که خانه های شهرمان در زلزله ی مخدر
روز به روز ویران تر شود.
امروز باید شروع کنیم . باید فرزندانمان را آماده کنیم .به آنها آموزش دهیم در مواقع لزوم با جرات « نه» بگویند . آموزش خود کنترلی یکی دیگر از راه هایی است که به ما کمک می کند تا زمانی که فرزندمان مثل روز های قشنگ کودکی اش در آغوشمان نیست و به آغوش بزرگ و ناامن اجتماعی می رود ، آرامش داشته باشیم و بدانیم که جاذبه های رنگین شیشه و قرص ایکس و ... نمی تواند او را از معیار های انسانی دور کند.این فقط از عهده ی ما بر می آید.
تبیان - ندا داوودی
منبع خبر :
1- فارس
مقالات مرتبط :
