تبیان، دستیار زندگی
سازمان مجاهدین خلق تنها گروهی بود که برای نیروهای مذهبی با گرایش مشی مسلحانه دارای جذبه بود. بیشتر این نیروها در سال های اولیه ی تاسیس سازمان جذب یا هوادار سازمان مجاهدین شدند؛ ولی انحراف مبنایی سازمان از همان سال های اولیه سرباز کرد و نیروهای مذهبی...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گروه های مسلح مسلمان مبارز علیه رژیم شاه
تظاهرات

گروه فلاح

سازمان مجاهدین خلق تنها گروهی بود که برای نیروهای مذهبی با گرایش مشی مسلحانه دارای جذبه بود. بیشتر این نیروها در سال های اولیه ی تاسیس سازمان جذب یا هوادار سازمان مجاهدین شدند؛ ولی انحراف مبنایی سازمان از همان سال های اولیه سرباز کرد و نیروهای مذهبی را به فکر تاسیس سازمان های چریکی با ایدئولوژی ناب اسلامی انداخت. مرتضی الویری و حسن منتظر قائم از جمله جوانانی بودند که در سال 1352 در زندان پی به انحراف سازمان بردند و به فکر تشکیلاتی دیگر افتادند. پس از اعلام مواضع سازمان در سال 54 انگیزه ای بیشتر پیدا کرد و عده ای از جوانان را از جمله سید محمد رضوی، داداشی، فروتن، محسن شریعتمداری، حاج علی بیگی، حمید فغفور مغربی و نادر حلیمی را بر محور یک تفکر جمع کردند. اصول این تفکر عبارت بودند از:

1- اعتقاد به مرجعیت و رهبری امام خمینی

2- اعتقاد به اسلام ناب

3- اعتقاد به مشی مسلحانه

4- اعتقاد به خودسازی قبل از هر عملی

آن ها برای خودسازی یک جدول رمزی تهیه کردند که روزه و نمازهای مستحبی و ورزش و مطالعه را در طول هفته مشخص می کرد. گروه برای خودسازی کتابچه ای به نام تزکیه با اقتباس از سر الصلوة امام خمینی تهیه کردند که محور رشد و تعالی نفسانی آنها باشد.

گروه در یک جمع بندی به این نتیجه رسید که کار فرهنگی را سرعت بخشد. آنان با استاد مطهری تماس نوبه ای برقرار کردند و دفتری تحت پوشش «شرکت پوش» در تهران تاسیس کردند

آنان ابتدا به سازمان مهدویون ملحق شدند؛ ولی نسبت به مبانی ایدئولوژیکی آن ها نقد داشتند؛ لذا از مهدویون جدا شدند. گروه تصیمی گرفت اقدامات مسلحانه را آغاز کند؛ ولی قبل از هر چیز باید نظر امام خمینی را کسب می کردند. به همین جهت مرتضی الویری سال 56 از طرف گروه مامور ملاقات با امام خمینی شد. وی از طریق آلمان- سوریه- عراق با امام خمینی ملاقات کرد. امام خمینی در ملاقات با وی رهنمودهای ذیل را به گروه ارائه دادند:

1- با کمونیست ها همکاری نشود. آن ها تابع منافع خود هستند و در مواضع حساس خیانت خواهند کرد.

2- کار فرهنگی مقدم بر کار مسلحانه است. آگاهی بخشی به توده ها گام مهمی در جهت انقلاب است.

3- اقدامات مسلحانه فعلاً مصلحت نیست.

4- در مسائل ایدئولوژیک به استاد مطهری مراجعه کنید.

گروه در یک جمع بندی به این نتیجه رسید که کار فرهنگی را سرعت بخشد. آنان با استاد مطهری تماس نوبه ای برقرار کردند و دفتری تحت پوشش «شرکت پوش» در تهران تاسیس کردند. گروه به تکثیر اعلامیه ها و آثار امام خمینی پرداخت و مباحث قرآن و نهج البلاغه را در برنامه ی منظم خود قرار داد.

گروه در عین حال نه به عنوان استراتژی، بلکه به عنوان بازوی نظامی امام خمینی خود را مسلح کرد و 14 قبضه کلت تهیه و تولید 2000 نارنجک را آغاز کرد. آیت الله مطهری مسئولیت کارهای صوتی بهشت زهرا را در هنگام بازگشت امام خمینی به عهده ی این گروه گذاشت.

منبع: کتاب چهارده سال رقابت ایدئولوژیک شیعه در ایران