گروه های مسلح مسلمان مبارز علیه رژیم شاه

حزب‌الله

در سال 1346 گروهی به نام حزب‌الله توسط عباس آقا زمانی (ابوشریف)، علیرضا سپاسی و احمد احمد از اعضای حزب ملل اسلامی که از زندان آزاد شده بودند، تشکیل شد. این گروه در ابتدا در مساجد به برقراری کلاس‌های قرآن و آموزش زبان عربی پرداختند. این گروه نام خود را با الهام از آیه‌ی «الا ان حزب‌الله هم المفلحون» انتخاب کردند.

بعد از مدتی جمال نیکوقدم، جواد منصوری و عباس دوزدوزانی و سپس محمد مفیدی به آنها پیوستند و گروه رونق بیشتری گرفت. عباس آقازمانی در سفری که همراه پدرش برای معالجه به آلمان رفته بود توانست با سازمان الفتح ارتباط برقرار کند و با تجربیات بیشتری به ایران باز گردد.

عباس آقا زمانی که سمت رهبری حزب‌الله را داشت در سال 1350 برای دیدن دوره‌ی آموزشی به لبنان رفت. پس از مدتی به ایران بازگشت و در مرز دستگیر شد. وی مجدداً در سال 1351 به لبنان بازگشت. احمد احمد نیز قبل از آن به سربازی اعزام شده و پس از سربازی نیز دستگیر و به زندان افتاد و حزب‌الله رو به ضعف نهاد.

پس از ضربه‌ی شهریور 1350 به سازمان مجاهدین و نیاز سازمان به اعضای جدید، یکی از اعضای سازمان از طریق علیرضا سپاسی از حزب الله درخواست کمک کرد. حزب‌الله آنها را پناه داد و خانه‌های تیمی را در اختیار اعضای فراری سازمان قرار داد. حزب‌الله نیز که خود را از لحاظ تشکیلاتی ضعیف می‌دید طرح ادغام دو سازمان را پیشنهاد کرد. جواد منصوری با ادغام مخالفت کرد و از حزب الله بیرون رفت، ولی سپاسی و محمد مفیدی به مجاهدین پیوستند. محمد مفیدی و سپاسی در عملیات ترور سرتیپ طاهری شرکت کردند. مفیدی در سال 1351 دستگیر و به حکم دادگاه نظامی اعدام گردید؛ ولی متاسفانه علیرضا سپاسی در جریان تغییر ایدئولوژی سازمان مجاهدین مارکسیست شد و در سال 1357 سازمان پیکار را تاسیس کردند و سرانجام در سال 1361 در درگیری با نیروهای جمهوری اسلامی کشته است.

احمد احمد نیز که بر عقاید مذهبی خود پافشاری می‌کرد،  مورد بی‌مهری سازمان قرار گرفت و زندگی او را متلاشی کردند؛ ولی موفق شد به اسلام وفادار بماند.

منبع: کتاب چهارده سال رقابت ایدئولوژیک شیعه در ایران