کوچک = بزرگ
کارهای به ظاهر کوچک و کم اهمیت از نظر ما ممکن است بهترین راه برای رسیدن به خداوند شود. مثلا همان شخصی که توجه ما را به خودش جلب نکرده و فردی کم اهمیت در نظر ما است امکان دارد که بنده‌ای از بندگان خاص خداوند باشد. این نوع نگاه جدید و رویکرد تازه است که رهبران الهی تلاش دارند برای ما بگشایند.
امام باقر علیه‌السلام می‌فرمایند:
«خداوند سه چیز را در سه چیز پنهان کرده است:
1- رضایش را در طاعت و فرمانبرداریش. پس مبادا هیچ اطاعتی در چشم تو کوچک بیاید، چه بسا رضایت نهایی حق در آن باشد.
2- خشم خود را در معصیت و نافرمانیش پنهان کرده. پس هیچ معصیتی از معصیت‌های او را کوچک نپندار. چه بسا همین معصیت با خشم نهایی وی همراه گردد.
3- ولی خود را در میان بندگانش پنهان کرده است. پس هیچ یک از بندگان خدا را کوچک مشمار، شاید او ولی خدا باشد»
قبولی و پذیرش عمل به درگاه خداوند متعال آنقدر مهم است که انبیای الهی و ائمه معصومین با آن همه ایمان و شوق و اخلاص در عبادت، در دعاهای خویش قبولی اعمال خود را از خدا درخواست می‌کردند.
هیچ عملی، چه اطاعت و چه معصیت و هیچ انسانی چه بزرگ و چه کوچک را نباید حقیر شمرد.
هرگز نمی‌توانیم هیچ گناهی را کوچک بشماریم زیرا گناه و نافرمانی هر چه باشد گناه و نافرمانی در برابر خداوند است و نافرمانی در برابر حق و تجاوز به حریم قوانین او می‌باشند. شاید همان گناهی که در نظر من بسیار کوچک می‌نماید، راهی خطرناک در مسیر نارضایتی خداوند باشد و خشم نهایی، یعنی سرانجام بد را در پی خواهد داشت.
# نکته:
نحوه تعامل ما با دیگران بسیار مهم است. چگونه می‌توان انسان دیگری را کوچک وحقیر دانست در حالیکه بندگان خوب خدا در میان مردم پنهان شده‌اند. انسان در برخورد با افراد دیگر، تا آنها را نشناخته، نمی‌تواند به ظاهرشان حکم کند و اگر ظاهری آراسته ندارد ایشان را به هیچ به حساب نیاورده و بی‌اعتنایی نماید.
پس هیچ عملی، چه اطاعت و چه معصیت و هیچ انسانی چه بزرگ و چه کوچک را نباید حقیر شمرد.
گردآوری: مهدی ملکی
