اولین لکه ننگ

مصر پس از جمال عبدالناصر از اوایل دهه هفتاد میلادی و بویژه پس از جنگ رمضان سازش را آغاز کرده بود. انور سادات در 1972 میلادی مستشاران نظامی شوروی را از مصر اخراج کرد. و در سال 1975 میلادی نیز قرارداد سینا را با اسرائیل منعقد ساخت و سرانجام در 1978 میلادی در محل کمپ دیوید با مناخیم بگین، نخست وزیر اسرائیل و جیمی کارتر رئیس جمهور آمریکا پیمان صلح با اسرائیل را منعقد ساخت. مصر اولین رژیم عرب بود که موجودیت رژیم غاصب قدس را به رسمیت شناخت و شکافی میان عربها به وجود آورد. این واقعه که کمی پیش از انقلاب اسلامی بود، سبب قطع روابط ایران و مصر بعد از پیروزی انقلاب شد و نهایتا نیز انور سادات به دست خالد اسلامبولی ترور شد.

اصول قرار داد کمپ دیوید:

قرارداد کمپ دیوید شامل هشت اصل به عبارت زیر بود:

1- نیروهای صهیونیستی باید ظرف مدت سه سال پس از عقد پیمان از صحرای سینا عقب بنشیند. این امر در وضعی صورت  می گرفت که بسیاری از سرزمینهای کشورهای دیگر در خط مقدم، از جمله بلندیهای جولان متعلق به سوریه، نوار غزه و حاشیه غربی رود اردن در کشور اردن، در اشغال رژیم صهیونیستی قرار داشت که در قرار داد یاد شده بالا هیچ اشاره ای به باز پس گیری آنها نشده بود. در حقیقت اصل اول این قرار داد نشان می داد که صلح مورد ادعای سادات تنها مختص مصر بوده است، نه کشورهای دیگر خط مقدم، و این به آن معنا بود که مصر از همه مسئولیتهایی که در قبال اعراب داشت و خود نیز ادعای آن را پیوسته مطرح می کرد، سر باز زده و منافع خود را بر منافع جهان عرب ترجیح داده بود.

2-  لزوم برقراری روابط دوستانه و روابط کامل دیپلماتیک بین طرفین، که این اصل مبین این نکته بود که موجودیت اسرائیل- که از بدو پیدایش هیچگاه به صورت کشوری با مبانی حقوقی و قانونی از سوی جهان سوم پذیرفته نشده بود – به دست سادات رسما شناسایی می شد. این مسئله بزرگترین ضربه ای بود که یک کشور اسلامی و عربی می توانست به مبارزات چند ده ساله همه مبارزان آزادی سرزمین اشغالی وارد آورد.

3-  سومین اصل شناسایی تمامیت ارضی بود. در حقیقت این اصل همه تجاوزگریهای صهیونیستها را برای اشغال و غصب سرزمینهای اسلامی و عربی، نادیده می گرفت و سرزمینهایی را که تروریستهای صهیونیست با کشتار فلسطینیان به چنگ آورده بودند، جزء مایملک کشور موهوم اسرائیل قلمداد می کرد.

4-  پیمان کمپ دیوید خواستار استقرار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در منطقه مرزی سینا بود.

5- عبور و مرور کشتیهای رژیم صهیونیستی را از آبراه سوئز مجاز می شمرد و این کشور را از نیمه محاصره ای که قبل از آن وجود داشت، خارج می ساخت.

6-  شروع مذاکرات درباره خود مختاری فلسطینیان در نوار غزه و ساحل غربی رود اردن به فاصله یک ماه پی از عقد قرارداد صورت گیرد. این مذاکرات به موقع آغاز شد، اما هیچگاه به انتها نرسید.

7-  انتخابات برای تعیین یک دولت خود مختار در نوار غزه و ساحل غربی رود اردن، و سپس یک عقب نشینی 5 ساله نظامی و غیر نظامی، توسط اشغالگران صهیونیستی می بایست صورت میگرفت. اما این اصل نیز همچون اصل خودمختاری فلسطینیان هیچ گاه به نتیجه نرسید.

8- یک کمیسیون به منظور رسیدگی به کلیه ادعاهای مالی بین طرفین تشکیل شود. این اصل نیز پس از گذشت یکی دو سال از عقد پیمان کمپ دیوید منجر به گسترش یک جاذبه رابطه اقتصادی رژیم صهیونیستی با مصر شد و سرمایه گذاران اسرائیلی برای جذب سرمایه های مصر و کسب سود از نیروی کار و شرایط اقتصادی مصر راهی این سرزمین شوند.

به طور کلی خیانت به علت عقد پیمان کمپ دیوید آثار یاس و انفعال شایان توجهی در اعراب و مسلمانان به وجود آورده بود، اما پیروزی انقلاب ایران در سال 1979 میلادی (1399 ه?ق – 1357 ه?ق) و سرنگونی مقتدرترین ژاندارم غرب در منطقه و بزرگترین حامی اسرائیل، یعنی رژیم شاه، روح دوباره ای به کالبد مبارزات ضد صهیونیستی دمید و نشاط غریبی در لبنان و فلسطین به پا خاست.

منبع: پایگاه کوثر نور