اسماعیل

اسماعیل بزرگترین فرزند امام صادق علیه السلام بود و امام بسیار او را دوست داشت و به او علاقه نشان مى داد. گروهى از شیعیان، گمان مى كردند كه امام بعد از حضرت صادق علیه السلام اسماعیل است؛ زیرا سنّ او از همه برادرانش بیشتر بود و امام صادق علیه السلام علاقه خاصى به او داشت و او را بسیار احترام مى كرد.

اصحاب امام او را به مدینه به حضور امام صادق علیه السلام آوردند و جنازه او در قبرستان بقیع به خاك سپرده شد. نقل شده كه امام صادق علیه السلام در مرگ اسماعیل بسیار ناراحت و اندوهگین شد و دنبال جنازه او با پاى برهنه و بدون ردا حركت مى كرد و دستور داد چند بار تابوت او را به زمین گذاردند و سپس بلند كردند و مكرر روپوش او را كنار مى زد و به صورت او نگاه مى كرد و با این كار مى خواست به گروهى از اصحابش كه به امامت اسماعیل بعد از پدر معتقد بودند، بفهماند كه او مرده است و دیگر شبهه اى در مورد زنده بودن او به جاى نماند.
وقتى كه اسماعیل از دنیا رفت، آنان كه معتقد به امامت او بعد از پدرش بودند از این عقیده دست كشیدند، تعداد اندكى از اصحاب امام صادق علیه السلام كه نه از اصحاب نزدیك و نه از روایت كنندگان از جانب او بودند، بلكه از افراد دور و اطراف بودند، برعقیده خود به امامت اسماعیل باقى ماندند!
بعد از شهادت امام صادق علیه السلام گروهى از اصحاب او به امامت امام موسى بن جعفر علیه السلام بعد از پدرش ، اعتقاد داشتند و بر همین عقیده باقى ماندند ولى افراد دیگر (فرقه اسماعیلیه) بر دو گروه تقسیم شدند:
الف: گروهى از عقیده به زنده بودن اسماعیل دست برداشتند و به امامت پسر او محمّد بن اسماعیل معتقد شدند، بر این اساس كه گمان كردند، امامت حق پدر او (اسماعیل) بود و فرزند اسماعیل سزاوارتر به مقام امامت است تا برادر اسماعیل.
ب: گروه دیگر همچنان معتقدند كه اسماعیل زنده است و امام هفتم مى باشد، این گروه اكنون بسیار اندكند كه نمى توان كسى را به این نام ، نشان داد و این دو گروه را به عنوان اسماعیلیّه مى نامند ولى آنچه امروز از فرقه اسماعیلیه معروف است ، همان گروه اوّلند كه مى گویند: امامت بعد از اسماعیل در میان فرزندان او تا روز قیامت ادامه دارد.

گردآوری شده توسط: