اعجاز نفس عیسی

غرض از آفرینش عالم و آدم ، معرفت و عبادت خداوندی است که آیات علم و قدرت و حکمت بی انتهای او در تمام کائنات نمایان است و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذرّه تا هزاران کهکشان گواه وحدانیّت او است .

بعثت تمام انبیا برای این است که عقل ادمی را به علم  و اراده او را به ایمان و روح او را به مکارم اخلاق و اعمال او را به خیر و صلاح هدایت کنند و نظامی قائم به قسط و عدل با اجرای احکام خداوندی که آسمان و زمین را به عدل به پا داشته به وجود اورند و آن غرض از خلقت و آن هدف از بعثت به وجود کسی میسّر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است، از مبدأ تا معاد و از طهارت تا دیات، به بشریّت آموخت و آفاق افکار را به انوار علم و حکمت کتاب و سنّت منوّر کرد.

عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعای او که دو علامت امامت است اعتراف کردند و اعلام علمای اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم ان تا روز قیامت محتاج است، در کتاب اوست.

خداوندی که فرمود: «یا ایّها الذین آمنوا اتقو الله و کونوا مع الصّادقین» چنین صادقی را حجّت خود قرار داده است.

اول امام اهل سنت، مالک بن انس می گوید: «چشم من افضل از جعفر بن محمّد در فضل و علم و ورع  ندیده است» و ابو حنیفه او را اعلم الناس دانسته و از امام مالکیه نقل شده است که بر قلب بشری افضل از او در علم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است.

سعادتمند مردمی که پیرو صادقی باشند که صادق آل محمّد صلوات الله علیهم اجمعین است.

ابن شهر آشوب در (مناقب) و قطب راوندی در (خرائج) از مفضل بن عمر روایت کردند که:

«با ابی عبدالله جعفربن محمّد علیه السلام می رفتیم، به زنی برخورد کردیم که گاو مرده در مقابلش بود و آن زن و کودکانش گریه می کردند. آن حضرت از سبب گریه آن زن و طفلانش پرسید. گفت: این حیوان وسیله معیشت من و و طفلانم بود و اکنون در کار خود متحّیرم که چه کنم؟ فرمود: می خواهی خدا او را برای تو زنده کند؟ آن زن گفت: آیا با این مصیبت مرا مسخره می کنی؟ دعایی خواند و پای خود را به آن حیوان زد، گاو به سرعت سر پا ایستاد، آن زن گفت: به پروردگار کعبه، او عیسی بن مریم است. آن حضرت به میان مردم رفت تا کسی او را نشناسد»

کسی که از قدمش اعجاز نفس عیسی ظاهر می شود و نفسش حیات ابد به آدمیّت می بخشد و مذهبش صراط مستقیمی است که انبیا و مرسلین و شهدا و صدّیقین و عبادالله الصّالحین به ان متنعّم اند، روز شهادتش روز مصیبت اسلام و مسلمین است. وظیفه کسانی که مشرّف به شرف مذهب جعفری هستند آن است که روز شهادت آن حضرت به پا خیزند و در هیئات عزاداری به شوق زیارت آن قبر ویرانه که کنر مخفی خدا در آن آرمیده، بر سر و سینه زنند و با ناله های جانسوز به یاد آن امام مظلوم و پیکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعای آن حضرت شوند که فرمود: «اللهم ارحم الصّرخة التی کانت لنا» خوشا به حال آن دسته های عزاداری که با آن ناله ها، به دعای او رحمتی نصیبشان شود که خدای متعال فرمود: «و رحمة ربّک خیر ممّا یجمعون»

«فعلی الآطائب من اهل بیت محمّد و علی صلی الله علیهماو الهما فلبیک الباکون»

منبع: برگرفته شده از کلام آیت الله وحید خراسانی.

تهیه کننده : مسلم صفایی مقدم