رهرو راه مولا

صدوقی؛خضر زمان4

برای مشاهده قسمت های قبل اینجا را کلیک کنید

بعد از انقلاب

با پیروزی انقلاب در 22 بهمن‌ماه سال 57، آقای صدوقی برای تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی از یزد راهی مجلس خبرگان شده و در این مجلس، بُعد دیگری از شهامت و رشادت خود را در تدوین اصل ولایت فقیه، به منصه ظهور می‌رساند.

با ظهور فاجعه‌ی دلخراش زلزله خراسان، او علی‌رغم كِبَر سن، به دستور امام برای كمك‌رسانی به آسیب‌دیدگان، به آن سوی می‌شتابد و با حضور خود، مرحمی بر جراحات مردم زجركشیده‌ی آن سامان می‌نهد.

امامت جمعه و نمایندگی امام

امامت جمعه و نمایندگی امام، مسئولیت دیگری است كه او بدان شرف می‌بخشد و از عهده‌ی اجرای آن در راستای حل مشكلات مردم، تعدیل تندروی‌ها، تحریض مردم به بازسازی استان و كمك به محرومان و مستضعفان به نیكوترین وجه برمی‌آید.

او با درایت و كاردانی و مدیریت بالای خود به گونه‌ای عمل می‌كند كه در طول سال‌های بحرانی اول انقلاب كه هر روز ایران‌زمین شاهد توطئه‌ای بود استان یزد از كمند توطئه‌های گوناگون در امان می‌ماند. در روزهای آغازین بعد از پیروزی، لانه‌های توطئه و فساد گروهك‌های چپ و راست، را تعطیل می‌كند و بساط آنان را برمی‌چیند و هر حركت خزنده‌ی دشمن را در نطفه خفه می‌كند. با شروع جنگ تحمیلی، سیل كمك‌های مردمی و نیروی انسانی را از یزد راهی جبهه‌های نبرد می‌كند و خود نیز در بعض عملیات افتخارآفرین حضور می‌یابد و گرمابخش فضای جبهه‌ها می‌شود كه شورانگیزترین حضور او در عملیات غرورآفرین بیت‌المقدس و فتح خرمشهر بود. او در شهادت اولین شهید محراب، «مدنی» را «اسوه» می‌خواند و قاتلان او را دشمنان كوردل و فریب‌خوردگان ابرقدرت‌ها می‌نامد. او می‌نویسد: «مكتبی كه با خون علی‌ها پایه‌گذاری شده، باید با خون امثال مدنی‌ها آبیاری شود...».

در شهادت دومین رفیق راه خود می‌نویسد: « و ای امام! ملت ما در مكتب حسین (ع) این مسئله را به خوبی دریافته كه مرگ در بستر برای شخصیتی چون آیت‌الله دستغیب كم بود».

همچنین می‌نویسد: «و همه‌ی ما آمادگی برای این‌چنین مسایل را داشته و داریم».

تا این‌كه در یك روز گرم كویری ناگهان صدای جمهوری اسلامی ایران، خبری جانكاه را چنین اعلام كرد: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید، شنوندگان عزیز توجه فرمایید با كمال تأسف اطلاع حاصل شد كه حدود ساعت یك و نیم بعد از ظهر امروز جمعه یازدهم تیرماه 1361 عالم ربانی، مجاهد خستگی‌ناپذیر، آیت‌الله صدوقی یار امام و امت و نماینده‌ی امام و امام جمعه‌ی یزد با دهان روزه، در محراب نماز جمعه به شهادت رسیده است....».

آری چند لحظه پس از پایان نماز جمعه، با زبان روزه و در سن 75 سالگی.

و بدین سان دفتر عمر سراسر زهد و تلاش و خدمت و جهاد و مبارزه‌ی وی بسته می‌شود و حیات جاودان و ابدی در جوار رحمت الهی – با نیل به فیض شهادت – آغاز می‌گردد. بعضی رادیوهای بیگانه اعلام كردند: «مرد شماره‌ی 2 انقلاب ایران ترور شد».

به فرموده‌ی امام خمینی: «چه كسی اولی به شهادت است در عصری كه استكبار جهانی و فرزندان خلف آن در داخل و خارج اسلام عزیز را تهدید می‌كنند؛ از امثال شهید بزرگوار ما و فقیه متعهّد و فداكار اسلام شهید صدوقی عزیز رضوان‌الله تعالی علیه؛ شهید بزرگی كه در تمام صحنه‌های انقلاب حضور داشت و یار و مددكار مستمندان بود و وقت عزیزش را صرف در راه پیروزی اسلام و رفع مشكلات انقلاب می‌كرد و برای خدمت به خلق و انقلاب سر از پا نمی‌شناخت».

منبع: كتاب یاران امام به روایت اسناد ساواك

مطالب مرتبط:

صدوقی؛خضر زمان

همیشه حاضر

حج مشروط را نمی پذیرم