سوریان ناجی فرنگی کاران در المپیک

با جدیت خاصى تمریناتش را دنبال مى كرد. شب و روزش شده بود تمرین. چه به لحاظ جسمى و چه ذهنى هیچ چیز راضى اش نمى كند جز طلاى المپیك، بر این اساس سعى مى كند به هیچ چیز جز كشتى فكر نكند.چون مى خواهد باز هم یك ركورد دیگر بزند.حمید سوریان كه 3 سال پیاپى 3 ركورد براى كشتى فرنگى ایران زد در تلاش است تا چهارمین ركوردش را هم بزند اما این بار مصمم تر از گذشته است چون مى داند همه نگاه ها به او است.

*تا چهار نشه بازى نشه ؟

(مى خندند) اما قدیما مى گفتن تا سه نشه بازى نشه

*خب دیگه، قدیما كه المپیك برگزار نمى شد!

آره واقعاً. از خواب و خوراك افتادیم. المپیك همه چیزش با بقیه مسابقات متفاوته. یه مصاحبه خوندم با جان اسمیت که گفته بود فرق المپیك با مسابقات جهانى براى من اینه كه در مسابقات جهانى، حریفا مى اومدن جلوى من یكى یكى مى افتادن، در مسابقات جهانى همه براى مردن میومدن روى تشك اما در المپیك همه براى كشتن میان! تعریف قشنگیه

*حمید 22 ساله چه برنامه اى را براى قهرمانى در المپیك دنبال مى كنه ؟

همون برنامه اى كه در اردو ها پیگیرى مى شد. كار خاصى نمى كنیم! زحمت مى كشیم و عرق مى ریزیم. هرچى زمان نزدیك تر مى شه، طبیعتاً فشار جسمى و روحى هم افزایش پیدا مى كنه. یادتون نره 36 ساله كه كشتى فرنگى نتونسته از المپیك مدال بگیره.

*حمید سوریان هم كه فوق دكتراى طلسم شكنیه !

خیلى ممنون. من كه از خدامه. شب و روزم شده المپیك. المپیك آتن هم حسن رنگرز باید مدال مى گرفت. حقش بود. بالاخره كشتى همینه دیگه. ممكنه نشه. براى هیچ كس مدال كنار نگذاشتن.

*باز تو باید خوشحال باشى از این كه طلسمت 36 سال بیشتر نداره، احسان حدادى رو بگو كه طلسمش تاریخیه.

كار همه ما سخت و پیش بینى ناپذیره. شما ببینید فوتبال با این همه توجه و رسانه و سرمایه گذارى و غیره نتونست به المپیك برسه. حتى ورود به دهكده بازیها هم سال ها تلاش و مرارت مى خواد. چه برسه مدال گرفتن.

*اونم طلا!

كه هر شب خوابشو مى بینم و كیف مى كنم.

*واقعاً ؟

حالا هر شب كه نه. ولى همه اش دارم تصویر سازى مى كنم. هزار بار توى ذهنم فینال المپیك رو بازسازى كردم.

*چند بارش توى فینال بودى ؟

هر هزار بارش خودم توى فینال بودم.

*همش بردى ؟

راستش نه. چند بار هم باختم و غمگین شدم!

*چرا ؟

خب دیگه. هیچ كشتى گیرى مطلق ابدى نیست. حساب احتمالاًت رو حتى توى تخیلات هم باید حفظ كرد. گاهى باید توى تصویر سازى هاى ذهنى به خودت ببازى. چون اون جا مى تونى از طریق ضمیر ناخودآگاه، نقاط ضعفى كه از داشتنش در هراس هستى رو شناسایى كنى. كشتى كه همش زور زدن و هل دادن و نفس نفس زدن نیست.

*پس چیه ؟

مى خواهید از من حرف بكشید! باشه مى گم. كشتى مجموعه اى از سرفصل هاست. چند تا شاخصه كلیدى كه به تنهایى نمى تونن مؤثر باشن. مثل برانگیختگى روحى و انگیزشى كه فقط یك بخش از قضیه است. یا مسائل تكنیكى، تنوع تاكتیكى، سرعت عمل، خوندن ذهن حریف، حتى خوندن ذهن داور. بعدشم یك كاسه كردن تمام اینها هم خیلى مهمه.

*پس طلسم 36 ساله رو باید فرو ریخته بدونیم، تو الان براى حریفانت دست نیافتنى به نظر مى رسى ؟

شاید این طور باشه اما كسى براى باختن به المپیك نمى یاد. من شنیدم كه در بازیهاى المپیك، حتى دهكده بازیها هم چنان هیبتى داره كه همه تا یكى دو روز گیج هستن. طلسمى كه 36 سال طول كشیده خیلى هم بى دلیل نبوده. كار ما خیلى سخته براى جلوگیرى از 40 ساله شدن طلسم. طلسم شكستن كه الكى نیست. منظورم اینه كه طلسم كه قولنج نیست همین جورى با خیال راحت بشكنه! البته باید قبول كرد كه تیم بهترى نسبت به المپیك هاى قبلى در اختیار داریم و همین مسأله باعث سنگین تر شدن مسؤولیت ما مى شه.

*مخصوصاً مسؤولیت حمید سوریان!

كم فروشى نمى كنم. خودتون مى دونین كه من همیشه بیشتر از اون چیزى كه در توانم هست مایه گذاشتم. المپیك كه جاى خود داره.

*سر سخت ترین حریفت در المپیك كیه ؟

فعلاً كه مصدومیت زانو از همه حریفان بیشتر داره اذیتم مى كنه. فكر و ذهنم رو حسابى به خودش مشغول كرده.

*بعد از زانو چى ؟

كره جنوبى تا حالا دو بار با من فینال جهانى رو برگزار كرده. پس هنوز هم مى تونه خطرناك ترین حریف باشه. فرنگى كار روسیه هم طى این یك سال، مسابقات متعددى رفته و شركت كرده، نتایج خوبى هم گرفته. صربستان هم خطرناكه. رومانى هم سمج و مقاومه. قزاقستان هم كهنه كار و كشتى بلده. دورلاچر از امریكا یا جانشینش هركى كه باشه مى تونه خطرناك باشه. ازبكستان هم همین طور.

*كوبا را جا انداختى، كشورى كه همیشه در وزن اول كشتى فرنگى مدعى بوده، ویلبر سانچز كه قهرمان دنیا شد. یا همین لازارو ریواس كه در آتن باعث حذف حسن رنگرز شد.

قبول دارم. كوبا هم مدعیه. اصلاً هر بیست نفرى كه وزن كشى مى كنند، همگى از فیلتر مسابقات گزینشى رد شدن و به هیچ وجه نمى شه هیچ حریفى رو دست كم گرفت.

*اصلاً مى دانى تا حالا چند تا مدال المپیك گرفتیم ؟

كلاً توى همه رشته ها یا فقط كشتى فرنگى

*نه، فقط همین كشتى فرنگى.

معلومه كه مى دونم. از بچگى مى دونستم. تمام فكر و ذكرم این بود كه مثل اونا مدال المپیك رو روى سكو ببوسم. مرحوم محمد پذیرایى در المپیك 1960 رم تونست براى اولین بار كشتى فرنگى ایران رو طلایى كنه. بعدش هم رحیم على آبادى در المپیك 1972 مونیخ. فقط همین دو تا مدال رو گرفتیم. دیگه هیچى. جالبه كه اون دو تا مدال رو هم در وزنى گرفتیم كه من كشتى مى گیرم.

*از سه طلاى جهانى كه تا حالا گرفتى، كدومش برات خاطره انگیز تره ؟

همین چهارمیه (مى خندد)، خودتون گفتین تا چهار نشه بازى نشه

آفرین به این روحیه، مارتینتى بى دلیل نگفته بود كه با وجود حمید سوریان، بقیه مسابقات 55 كیلوگرم براى كسب مدال نقره است.

خالى بسته آقا( همچنان مى خندد)، ولى خب خدا از دهنش بشنوه. اگه رییس فیلا این حرف رو زده پس حتماً یه چیزى مى دونسته دیگه! روى هوا كه حرف نزده. منم با تمام قوا كشتى مى گیرم تا حرف رییس فیلا زمین نیافته.

*یكى از نگرانى هاى ما، روزهاى آخر اردوى تیم ملى است. روزهایى كه كوچكترین حاشیه اى كه در شرایط عادى اصلاً به چشم هم نمى آید، مى تواند اساس كار رو به هم بریزه. حساسیت روزهاى آخر رو به شدت باید جدى گرفت. نمى خواهم آن بحث كهنه را مجدداً باز كنم اما به هرحال حوادث اردوى نوشهر كه چند روز مانده به باكو اتفاق افتاد و كم مانده بود منجر به حذف نام حمید سوریان شود، این نگرانى را پدید مى آورد كه نكند در گرماگرم روزهاى باقى مانده به المپیك، خداى نكرده حاشیه هاى مشابهى بروز كنند.

نه ان شاء ا... كه این طورى نیست. من هم از كسى گله ندارم و ماجراى گذشته رو فراموش كرده ام. گذشته ها گذشته. براى پكن هم امیدوارم همون طور كه گفتین، حساسیت مسابقات توسط همه به طور كامل درك بشه. اون روزهاى آخر هم كه گفتین، از همین حالا شروع شده. فرصتى نیست. خیلى باید دقت نظر داشته باشیم. هم ما فرنگى كارها، هم كادر فنى و هم مسؤولان.

*برنامه خودت براى این روزها چیه ؟

روى برطرف كردن نقاط ضعف خودم خیلى كار مى كنم. نقاط ضعف حریفانم رو هم تا جایى كه شده شناسایى كردم البته اونا هم قطعاً الان دارن سعى مى كنن ضعف هاى خودشون رو از بین ببرن. جنگ واقعیه دیگه. هركس كمتر اشتباه كنه برنده است. منم با تمام وجودم مى جنگم تا دوباره قهرمان بشم.

*عنوان مرد سال ورزش، باعث نشده گرفتار استرس و نگرانى هاى كاذب بشى ؟

استرس كه همیشه هست. چى بگم واله. فقط اینو مى دونم كه هیچ قهرمان و ستاره اى در دنیاى ورزش نمى تونه از حالا بگه صد در صد قهرمان المپیك خواهد شد. آیا مایكل فلپس كه المپیك قبلى 7 تا طلا گرفت، تضمینى هست كه این جا یكى شو بگیره یا كى مى تونه بگه 100% قهرمان صد متر خواهد شد در تمام رشته ها مى تونم مثال بزنم. از ژیمناستیك و بسكتبال بگیرید تا پینگ پنگ و وزنه بردارى.

در سیدنى سه طلا و در آتن هم دو طلا گرفتیم. مطمئن باشید توى پكن، بیشتر مى شه كه كمتر نمى شه.

*غیر از خودت، فكر مى كنى توى این كاروان چند نفر دیگه شانس كسب مدال طلا رو دارن ؟

-خوشبختانه كاروان پر امیدى داریم. وزنه بردارى كه مثل همیشه بوى طلا مى ده. تكواندو هم همین طور. در كشتى آزاد هم تیم باتجربه اى داریم و كسب طلا محال نیست. حتى در دو سه وزن به نظرم مى تونن طلا بگیرن. در كشتى فرنگى هم همین طور.

*صحبت آخر ؟

- اسم مربیانى كه در باشگاه ها و تیم ملى براى من زحمت كشیدن تا به این جا برسم رو هم بنویس. اول حاج عبدا... زارع كه مربى اصلى من بوده. همچنین آقایان محمد بنا، حسن بابك، رضا سیم خواه، ناصر نوربخش، رسول شیرانى، محسن سوریان، احمد اوشار، عباس بشیرى، حسین نجفى، محمد بیگى، محمد ابراهیم امامى، موسى طباطبایى، كاكاحاجى، حسین ذاكانى، ایرج قلاوند و ... كه خداكنه اسم هیچ كس رو از قلم نینداخته باشم. چون همگى براى من تلاش كردن و عرق ریختن. امیدوارم با قهرمانى در المپیك، جواب زحمت همه این مربیان رو بدم.

سوریان شایسته قهرمانى است

محمدرضا یزدانى خرم رییس فدراسیون كشتى كشورمان درباره حمید سوریان ملى پوش وزن 55 كیلوگرم مى گوید: بچه هاى ما همیشه شایسته هستند و همه آنها به خوبى مى دانند كه ملت ما از آنها انتظار زیادى دارند و با توجه به این مساله آنها زحمت زیادى را مى كشند و امیدوارم تمام آنها در المپیك موفق ظاهر شوند. البته حمید سوریان فرنگى كار شایسته كشورمان است كه تاكنون در رقابت هاى مختلف بین المللى موفق ظاهر شده است.

و ان شاءا... او با همان عزم و اراده گذشته روى تشك برود و بهترین عنوان را در المپیك كسب كند.

یزدانى خرم در این باره ادامه مى دهد: سوریان یكى از بهترین كشتى گیران دنیا در المپیك است كه مطمئنا با شایستگى هایى كه او دارد مى تواند با عنوان قهرمانى به كشور برگردد.

حمید به هیچ حریفى رحم نمى كند

مربى حمید سوریان، حاج عبدا... زارع است. پیرمرد زحمتكشى كه سال هاى متمادى به سازندگى پرداخته و بزرگان دسته گلى مثل حمید سوریان را تحویل فدراسیون هاى مختلف داده تا لذت مدالش را بچشند. حاجى زارع درباره حمید مى گوید:

خدا پشت و پناهش باشد. همیشه حرف گوش كن بود و استعدادش هم خیلى زیاد بود. هرچى كه یك بار گفتیم، زود یاد گرفت. خیلى باهوش است. حقش این است كه طلاى المپیك را هم بگیرد.

مربی حمید پیش بینی خود از حضور سوریان در المپیک را اینگونه می گوید :

بله. مى دانم و مطمئن هستم كه قهرمان است. روزى كه داشتند مى رفتند مسابقات جوانان جهان، گفتم پسرم نگران نباش. قهرمان مى شوى. رفت و شد. هر وقت گفتم نتیجه مى گیرد همان طور هم شده. من این موها را توى آسیاب سفید نكردم. تجربه اش را دارم و مى دانم المپیك كه هیچ، در مسابقات مهم تر از المپیك هم به هیچ حریفى رحم نمى كند.

اگر سوریان در المپیك هم اول شود، به عنوان كسى كه او را پرورش داده اید چه توقعى از او دارید ؟

هیچ توقعى ندارم. حمید بچه قدرشناسى است. هر وقت رفته طلا گرفته، بلافاصله مثل روز اول برگشته باشگاه و بدون غرور و بدون تكبر مثل گذشته ها تمرین كرده و همیشه هواى بچه هاى باشگاه را داشته. سوریان افتخار همه ایران است.

بیوگرافى

تاریخ تولد: 2/6/1364 شهر رى

شماره شناسنامه: 2946

باشگاه: بابك رى، از 13 سالگى

افتخارات ملى: 5 بار قهرمان كشور در رده هاى مختلف سنى، ورزشكار برتر سال 1386

افتخارات بین المللى: مدال طلاى روز جهانى كودك، سه مدال طلا، نقره و برنز از جام هاى تركیه، برنز جام پیت لاسینسكى در لهستان، برنز جایزه بزرگ باكو، برنز جام نیكولاى پتروف بلغارستان، نقره جام جهانى گرجستان، طلاى جام یادگار امام، و ...

افتخارات قاره اى: یك طلا و یك نقره جوانان در آلماتى و جى جو. دو طلاى بزرگسالان در بیشكك 2007 و جى جو 2008

افتخارات جهانى: طلاى جوانان جهان در لیتوانى و سه طلاى بزرگسالان در بوداپست، گوانگ ژو و باكو

افتخارات المپیكى:-

نگاه ویژه

زندگى نامه قهرمانان بلند آوازه كشتى ایران، مشابهت هاى حیرت انگیزى دارد. بیشترشان از زورخانه شروع كرده اند. خیلى هاشان چند سال پشت خط تیم ملى مانده اند، بعضى ها به زعم خودشان شب مسابقات جهانى سرما خورده اند و چند تایى هم از فرط فشار جانكاه ناشى از كاهش وزن، سرشان را به شیشه دو جداره سوناى جهنمى كوبیده اند.

یكى شان در فینال المپیك 40 درجه تب داشته. بیست نفرشان را روژه كولون فرانسوى قربانى كرده و همین تعداد هم در مسلخ وهبى امره سلاخى شده اند، وگرنه آن بودند كه رستم بود پهلوان!

اما حمید سوریان كه شایسته برپایى باشكوه ترین جشن هاست، چنین پیشینه اى ندارد. بدون خون ریزى مرد اول دنیاى كشتى شده و آرامش و كلاس كارش در جاده قهرمانى، به جاى پیشینیان دوبنده پوش، همانند تنیسورى بوده كه ویمبلدون را فتح كرده باشد.

حمید سوریان یكى است. نظیر نداشته در تاریخ كشتى ایران. اگر عبدا... موحد اولین طلاى خود را در 25 سالگى كسب كرد، این پسربچه 22 ساله حالا كمین گرفته براى چهارمین طلا. بگذارید ستایشش كنیم. چقدر انتقاد از نالایق هاى تغییر ناپذیر چقدر ایراد بگیریم از كاسبكارهایى كه همیشه از كشتى ارتزاق كرده اند بیایید در این صفحه فقط به حمید سوریان فكر كنیم و از همین حالا، قبل از فتح المپیك به ستایش نابغه اى بپردازیم كه هربار طلا گرفت، گفتند این دیگر آخرى است. اتفاق، حادثه، شانس، بخت و اقبال بوده اما به تدریج همه خاموش شدند و هیچ كدام از طلاهاى حمید، آخرین طلا نبود.

طلاى بوداپست حمید سوریان و رقص پرچم ایران در استادیوم پاپ لاژلو، جاودانه ترین خاطره اى است كه از دنیاى ورزش دارم. زیرا روى سكوى هاى سالن نشسته بودم و ضمن گزارش براى رادیو، با فنون سردار سبك وزن ورزش ایران دقایقى رویایى را تجربه مى كردم كه حتى اندكى از شیرینى حیرت انگیزش، دست كم تا امروز برایم تكرار نشده است. سوریان اما همچنان پیش مى تازد و باز مى افزاید بر قیمت خاطرات طلایى كه در مجارستان نقاشى كرد.

كسب سهمیه

شاید زمانى كه محمد بنا یك جوان گمنام را به جاى رنگرز عنوان دار انتخاب كرد همه این انتخاب اش را یك اشتباه بزرگ مى دانستند اما حالا كه همان جوان گمنام امید اصلى ایران براى كسب طلاى المپیك است همه یادشان افتاده كه به بنا آفرین بگویند.

سوریان كه در نبود جاسم امیرى دوبنده وزن 55 كیلوگرم تیم ملى جوانان كشتى فرنگى ایران را از آن خود كرد، در مسابقات لیتوانى آن قدر خوب ظاهر شد تا محمد بنا او را جایگزین حسن رنگرز در تیم بزرگسالان كند. از آن پس هم حمید جوان شایستگى هایش را بیش از پیش به رخ همگان كشید و 3 طلاى جهان از رقابت هاى بوداپست، چین و باكو به دست آورد تا نماینده ایران در المپیك پكن شود.

حمید سوریان كه الان یك حریف اسم و رسم دار و قدر براى تمام 55 كیلوهاى دنیا محسوب مى شود تابستان سال گذشته از رقابت هاى باكو جواز حضور در المپیك را به دست آورد تا از آن پس فقط تمریناتش را براى حضور پرقدرت در المپیك انجام دهد. حمید كه تنها طلایى ایران در باكو بود، پس از رقابت هاى جهانى در چند تورنمنت مختلف شركت كرد تا میزان آمادگى اش را بسنجد و محكم تر از قبل تمریناتش را ادامه بدهد.

جوان آرام و معتقد شهر رى كه در خانواده اى آشنا به كشتى به دنیا آمده است با این تمرینات اكنون یكى از امیدهاى اصلى ایران براى كسب طلا محسوب مى شود و خیال همگان را از این لحاظ راحت كرده است.