تبیان، دستیار زندگی
مغفرت پروردگار و زایل ساختن عوارض گناه یکی از شواهد غلبه رحمت ‏بر غضب است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خیرات اموات

خرما

قرآن کریم می‏فرماید: « برای انسان جز آنچه به سعی و (عمل) خود انجام دهد، ثوابی نخواهد بود‏» (نجم/39) از طرفی گفته می‏شود: خیراتی که برای مردگان انجام می‏شود باعث نجات و ترقی درجه آنان می‏شود . آیا این مطلب با آیه شریفه و با عدل الهی سازگار است؟

  • انجام دادن کارهای خیر باعث‏ بالارفتن مقام همه کسانی که از دنیا رفته‏اند، نمی‏شود . آنان که در برابر خدای توانا، طغیان کردند و حد و مرزهای او را رعایت نکردند، هرگز با انجام دادن کار نیک به دست دیگری به سعادت نمی‏رسند.

قرآن کریم از استغفار کردن برای چنین افرادی نهی می‏کند و می‏فرماید: «چه برای آنها استغفار کنی و چه نکنی، حتی اگر هفتاد بار برای آنها استغفار کنی، هرگز خدا آنها را نمی‏آمرزد ... و خدا فاسقان را هدایت نمی‏کند» (توبه/80)

بنابراین خیرات کردن برای کسانی که عاقبت‏ به شر شدند کار پسندیده‏ای نیست و اگر هم خیراتی برایشان صورت گیرد همانند بارانی است که بر شوره زار باریده باشد.

مغفرت پروردگار و زایل ساختن عوارض گناه از شواهد غلبه رحمت ‏بر غضب است.

  • کسی که درجه‏اش با عمل دیگری افزایش می‏یابد، به سبب سعی و کوشش خود اوست؛ چرا که در دنیا با افراد شایسته‏ای معاشرت داشته و با کسانی دوست‏بوده که اهل نماز و مسجد و ... بودند و از چنین دوستانی جز فرستادن خیرات انتظار دیگری نیست.

چنین شخصی در دنیا با هوای نفس مبارزه کرده و با نااهلان دوستی نکرده است. نتیجه جهاد با نفس و انتخاب دوستانی خداپسند، او را به مقامی عالی‏تر می‏رساند. گویا آن دعا و خیراتی که بعد از فقدانش از سوی دوستانش صورت می‏گیرد، پیامد تلاش خود اوست و با آیه «لیس للانسان ...» و عدل الهی هم سازگاری دارد. ولی آنکه در دنیا با اشخاصی در ارتباط بود که حتی برای خودشان هم کار نیکی نمی‏کردند و دین را به مسخره می‏گرفتند، به یقین منتظر خیرات آنها ماندن کاری بیهوده است؛ زیرا از چنین افرادی به دیگران خیری نمی‏رسد.

  • مفهوم آیه یاد شده آن است که بیش از سعی و کوشش انسان، چیزی عایدش نمی‏شود؛ ولی این مهم مانع از آن نخواهد بود که از طریق لطف و تفضل پروردگار، نعمت‌هایی به افراد لایق داده شود. همان گونه که خداوند حسنات را ده برابر و گاه صدها یا هزاران برابر پاداش می‏دهد .

برای رسیدن به سعادت، علاوه بر انجام دادن اعمال و گامهایی که خود انسان برمی‌دارد، یک جریان دیگری نیز همیشه در جهان است و آن رحمت همیشگی پروردگار است. در متون دینی ذکر شده است:

«یا من سبقت رحمته غضبه؛ ای کسی که رحمت او بر غضبش تقدم دارد»

در نظام هستی، اصالت از آن رحمت و سعادت و رستگاری است و کفرها و فسقها و ... عارضی و غیراصیل است و همواره آنچه که عارضی است، به سبب جاذبه رحمت تا حدی که ممکن است، برطرف می‏گردد ... مغفرت پروردگار و زایل ساختن عوارض گناه یکی از شواهد غلبه رحمت ‏بر غضب است.


محمدی، محمدصادق، نشریه مبلغان، شماره 46

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.