و بیفزا برای من از فضل و بخشش.»

حالا تمام خواسته ما به طور تمام و كمال مطرح شده اما برای اطمینان بیشتر و محكم كاری كلمه «زدنی» یعنی زیاد كن؛ را هم می‌گوییم  یعنی غیر از آنچه گفتیم و نگفتیم و هر چه كه خواستیم و نخواستیم، آنچه را كه ما از قلم انداخته‌ایم و تو صلاح می‌دانی آن را نیز اضافه كن؛ چرا كه تو صاحب فضل و كرم هستی. چون ممكن است در دعا و اعلام حاجت و نیاز چیزی از خاطر ما برود و یا موضوعی باشد كه به صلاح ما باشد منتها بی‌اطلاع باشیم  بنابراین بقیه كارها را نیز به دست خدا می‌سپاریم و این راه و رسم بنده‌ای است كه می‌خواهد از خداوند چیزی را طلب كند.

فرض كنیم یك پدری می‌خواهد به یك ماموریت دور و طولانی برود. هنگام خداحافظی با خانواده، پدر از فرزند سوال می‌كند كه دوست داری چه چیزی برایت بیاورم ؟ اگر او در جواب پدر بگوید مثلاً فلان لباس یا اسباب بازی را بیاور، خوب تكلیف پدر معلوم می‌شود ولی اگر بچه هوشیار و زرنگ باشد می‌گوید: پدر؛ هر چه خودت دیدی برای من خوب و مناسب است همان را بیاور. این پدر هنگام خرید برای فرزندش، جمله او را به یاد می‌آورد و خرید كردن برایش دشوار می‌شود. به عبارتی این یعنی همان نقش كلمه «زدنی» در دعا. اینجاست كه پدر وسواس و توجه خاصی می‌كند تا هدیه‌ای بخرد كه مورد قبول فرزند قرار گیرد؛ پس سعی می‌كند كه بهترین و مفیدترین‌ها را برای او بخرد.